Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De nummers van ContraContra zijn lang en uitgesponnen. In al die nummers vormen de teksten van Mol de rode draad. Het mag dan Nederlandstalig zijn, verwacht daarmee vooral niet vanzelfsprekend dat het makkelijk te behappen is. Je moet er moeite in stoppen. Precies wat de band wil dat je graag doet. In gesprek met de bedachtzame Daan Mol wordt duidelijk dat hij veel wil vertellen, maar wikt en weegt wat hij inhoudelijk prijsgeeft. Over het overkoepelende thema doet hij dat des te meer: durf te twijfelen.
"De lach van de winnaar is minder waard dan de waarheid van de twijfelaar"
"Ik schrijf al lang poëzie. Voorheen speelde ik in metalbands of punkbands. Ik was geen deathmetalgast die zong over lijken of bloed, bij mij was er altijd al een politiek-sociaal engagement. Daar verstond je dan geen reet van, nu dan wel. Omdat het met ContraContra nu Nederlands is geworden ben ik heel blij met de poëzie. Die poëzie zorgt voor afstand tussen jou en het onderwerp, waarin wel heel veel creatie en interpretatie mogelijk is. Dat is fijn. In tegenstelling tot veel andere collega-muzikanten ben ik niet zo letterlijk in het beschrijven van situaties of gevoelens. Het is abstract. En het moet sterk genoeg zijn om op zichzelf te blijven staan."
"De urgentie die we voelden moest op plaat komen. En die ligt nu vast. Als we met ContraContra optreden breng ik het nog steeds met die intensiteit om mensen in beweging te brengen. We zijn alle vier personen die leergierig in het leven staan. Het hoofdthema van de plaat is ook: durf je twijfel te tonen en je vragen te uiten. We wilden in elk liedje de vraag en de twijfel centraal zetten. In plaats van te zingen zoals het is, bezingen we het feit dat we het niet weten. Ik wil helemaal niet sturen. Het is een autobiografisch ding. Mensen voelen zich aangesproken tot die twijfel. Dat zullen de mensen zijn die na de show naar je toe komen en je aanspreken. Alle aspecten die je muzikaal of sociaal tegenkomt in het leven, daar hebben we het over. Die inhoud dragen we muzikaal en tekstueel uit."
"De grote thema's als het tonen van twijfel en durf, dat delen we allemaal binnen de band. En hoe tof zou het zijn als mensen dat met ons gaan delen? Ze mogen mailen naar info@contracontra.nl hoor. Die twijfel zit ook in die muziek. Letterlijk: 'De lach van de winnaar is minder waard dan de waarheid van de twijfelaar.' Geef mij je waarheid maar, ik hoef die winnaar niet te zijn. Winnaars, die kennen we allemaal wel. Ik hoef niet op een voetstuk, zet mij er maar naast."
"Ik moet nou opeens denken aan die actie met het schilderij Who's Afraid of Red, Yellow and Blue III. Een man, Gerard Jan van Bladeren, haalt in het Stedelijk Museum in Amsterdam het doek kapot met een stanleymes. Na zo'n incident heb je een keus: je gaat het doek restaureren of je ziet het als de volgende laag op het kunstwerk. Dat vind ik superinteressant. Ons album is een afgerond product, dat wordt zometeen de wereld in geslingerd. Maar het is voor ons nooit af. Het zou gaaf zijn als mensen net als die man gaan reageren. Maar dan niet met dat mes natuurlijk."
"Beleven is vergeten, loop niet langer de kettinggang"
"De biografie noemt ons volksmenners. In een aantal liedjes speel ik die menner. Daar spreekt vooral de ik-menner. Als in: we hebben allemaal onze dromen en ons dagelijks ritueel. Die twee willen wel eens niet met elkaar stroken. Het een drijft het ander op. Dat volk begint bij die vier van ContraContra. Wij zijn ook al een stammetje. Dat spreekt bijvoorbeeld in 'Kettinggang': loop niet zo in het gareel. Daar heb ik het ook tegen mezelf. Ik reis elke dag met de trein van Antwerpen naar Brussel. Er zijn dagen dat ik denk van: daar gaan we weer."
"Behalve 'Arena' zijn alle titels van liedjes samengestelde woorden. Het meest duidelijke woord is nog wel Wrakjuweel. Daar zit die ruimte in die we bewust opzoeken. Tussen alle polen die er maar zijn. Een wrak kan supermooi zijn en een juweel stiklelijk. Of de nacht kan heel verhelderend zijn en de dagen superduister. Zelfs als je daarop gaat rekenen zit daar wel eens een heldere dag tussen. En de twijfel die ertussenin zit. Als je je opstelt in het midden, dan voel je het trekken. En laten we eens stilstaan bij het gevoel van dat trekken tussen het wrak en het juweel. Dan wordt het interessant. Dat voel ik ook in 'Kettinggang', het nummer dat het meest tot uitspatting komt. Daar voel ik het echt trekken. Het begint met een Santana-achtige solo, met lyrisch gitaarspel, dan komt er een loodzware Americariff in en dat vloeit verder in een Pink Floyd-achtig space-stukje en een Art Blakey-achtig jazzstukje en eindigt met een enorme metalriff. Als we dat nummer spelen heb ik het gevoel dat we een hele reis maken. Dat is zalig."
"Waar men een land op holle leuzen bouwt wordt zelfs verzet drijfhout"
"Als creatief persoon die in de wereld staat probeer je met open ogen in de wereld te staan. Dat is vermoeiend, kan ook niet elke dag, want er komt te veel informatie binnen. Nu gaan we het vieze woord 'politiek' noemen. Als je naar de politieke en sociale context van de afgelopen jaren kijkt, dan zie ik het niet altijd even rooskleurig veranderen. En vind ik sommige dingen die ik om me heen zie gebeuren heel spijtig. Daar heb ik één liedje aan gewijd. Dat is 'Drijfhout'. Er wordt met een bepaalde retoriek gesproken en als we allemaal meegaan in die retoriek, dan worden we meegezogen. Veel communicatie tussen ons gebeurt met woorden en is retorisch. Maar er zijn zo veel manieren om met taal om te gaan. Poëzie is een hele mooie tegenhanger van de holle retoriek die wordt gebruikt in conflicten die je leest of hoort. Het is mijn reactie: mag het iets meer zijn?”"
"Er wordt ook altijd heel verwonderd gedaan over waarom de nieuwe Bob Dylan niet opstaat. Maar Bob Dylan vond een gehoor. Zonder dat gehoor was hij Bob Dylan niet geworden. Kijk nu naar 'Drijfhout'. Heel Nederland kan ernaar luisteren en zich aangesproken voelen. En dan zouden wij die rol kunnen vervullen. Hij heeft wel eens gezegd dat-ie geen protestliederen zong. Hij schreef gewoon liedjes die anderen als zodanig ervoeren. Die gast schreef gewoon. Je kan die liedjes schrijven, maar er ligt ook een rol bij de ontvanger. En daar ben ik superbenieuwd naar. We proberen als band ook heel erg publieks- en omgevingsafhankelijk te spelen. We hebben de neiging om de dialoog aan te gaan. Om mensen bewust heel even in hun privéruimte te raken. Ik heb zo al heel veel mooie, waardevolle verhalen teruggekregen."
Foto's van hun facebook pagina
http://www.kindamuzik.net/interview/contracontra/contracontra-durf-te-twijfelen/26550/
Meer ContraContra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/contracontra
Deel dit artikel: