Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je kende Jenny dus al een tijdje, Kim. Altijd de wens gehad om samen iets te doen?
Myhr: "Ja, we waren inderdaad bekenden van elkaar, ik kende haar werk. Ik weet niet, het voelde vanzelfsprekend om te proberen samen iets te maken. Wat ik bijzonder vind aan Jenny, is haar stem: exact, precies en doordringend. In haar werk hoor ik haast geen onderscheid tussen woorden en muziek; ze zijn beide muziek-integraal."
Hoe ontdekten jullie gedeelde grond?
Myhr: "We hebben veel bestanden naar elkaar gestuurd, heen en weer. Mijn muzikale vertrekpunt is vaak dat ik geïnteresseerd raak door een bepaald geluid of een orkestratie. Vanaf daar probeer ik een bepaalde vorm uit te werken."
"Een aantal jaar geleden heb ik een stuk gemaakt voor het Trondheim Jazz Orchestra (TJO); een vrij zware drone. Het orkest als een groot, zwaar, broeiend organisme. Omdat we deze keer ook gingen samenwerken met het TJO, wilde ik het over een andere boeg gooien. Ik ben gaan zoeken naar een transparant geluid, waarbij iedere beweging, ieder gebaar de mogelijkheid heeft om de balans in de muziek te beïnvloeden. Ik stelde het me voor: kleine elementen, vlagen die voor een kort moment bij elkaar komen en dan weer uiteen vallen, verdwijnen. Vloeiend en beweeglijk, met weinig tot geen basfrequenties. Natuurlijk heb ik bij het uitwerken van deze schetsen ook rekening gehouden met de stem van Jenny. Ik stuurde haar de schetsen, en zij voegde daar haar deel aan toe."
Hval: "De schetsen van Kim waren fijn - licht, open en rijk. Ik hoorde er zo veel in, en het resultaat had alle kanten op kunnen gaan. Wat ik wilde doen was het aanwijzen van de melodische lijn in het materiaal van Kim. Met dat in het achterhoofd ben ik gaan improviseren. Wat ik hoorde was prettig, vrolijk - wat niet betekent dat het minder complex of eenvoudiger is."
Die ideeën van verdwijnende elementen, overgangen, tijdelijkheid, lijken ook aanwezig in de teksten bij de plaat.
Hval: "Klopt. Ik heb gezocht naar fijne, prettige fragmenten; met het idee dat de stem zelf bestaat uit lichte materie. Dat is wat ik hoorde in de schetsen van Kim, maar het was ook iets dat ik me kon herinneren van gesprekken die we hadden - over Bob Dylan en muziek. Ik wilde mijn teksten baseren op stukken van deze gesprekken. Er is ook improvisatie, ik heb de teksten fijn en licht gemaakt."
Was het belangrijk om iets nieuws te maken? Iets dat nog niet eerder heeft bestaan?
Myhr: "Als ik een project in vlieg, is dat niet echt om iets nieuws te maken, niet alleen om die reden. Maar als ik onze plaat terug hoor, denk ik toch dat er niet veel pogingen zijn geweest om deze muziek op déze manier te maken. De combinatie van muziek, elementen en tekst is ongebruikelijk; wat me nog enthousiaster maakte om dit te gaan doen. Iemand noemde het spectrale folk. Ik weet niet, het proces voelde natuurlijk - niet als mistwandelen."
Op het internet verschijnen de namen van Ligeti en Feldman in de buurt van jouw muziek, Kim. Echoën beide heren in de muziek die je schrijft? Op deze plaat?
Myhr: "Ik vind het moeilijk om te zeggen hoe referenties zich in muziek werken. Feldman heeft eerder zeker een grote invloed op me gehad. Ik denk dat de meest primaire invloed uitgaat van de mensen met wie ik samenwerk. De muziek op In the End wordt voor een groot deel bepaald door de muzikanten, het TJO. In de meeste projecten waar ik bij betrokken ben, wordt er samen muziek gemaakt; de muzikanten delen het auteurschap. Dít project gaat meer over het omgaan met bepaalde structuren, wat vraagt om sterke input van de muzikanten. Deze invloed is veel bepalender dan een canon van beroemde componisten, al heb ik daar natuurlijk ook mijn bewondering voor."
Hoe zien die structuren waar je mee werkt eruit?
Myhr: "De nummers hebben elk hun specifieke vorm, met vrij veel gedefinieerd materiaal. Er is zeker ruimte voor improvisatie, zolang er sprake is van losheid. Ik wilde geen vaagheid creëren, dus de muzikale vrijheid is vrij specifiek aangegeven. Ik houd ervan wanneer het moeilijk is om te begrijpen hoe de muziek geconstrueerd is; een onhoorbare scheiding tussen wat is vastgelegd en wat er op het moment gebeurt."
En dan is er nog steeds een hele hoop witruimte, momenten van stilte.
Myhr: "Ik denk dat het resultaat van die witheid meer een resultaat is van mijn poging om een transparant geluid neer te zetten, dan het actief aanwenden van stilte in de muziek.
"Jenny heeft het eerder ergens gehad over de kwetsbaarheid in muziek. Ondanks dat het spelen van vrije muziek een buitengewoon persoonlijke zaak is, kunnen muzikanten zich verschuilen achter de techniek van het muziek maken, ook wanneer de regels (deels) wegvallen. Jenny's bijdrage aan deze plaat legt een nadruk op breekbaarheid - en er ontstaat meer ruimte, vanzelf."
http://www.kindamuzik.net/interview/kim-myhr-jenny-hval/kim-myhr-jenny-hval-ruimtes-licht-en-open/26720/
Meer Kim Myhr & Jenny Hval op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kim-myhr-jenny-hval
Deel dit artikel: