Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een dag met de nodige hobbels voor NNENN. Bij vertrek vanuit Deventer krijgt Tonny Nobel de auto niet gestart en tot overmaat van ramp is zangeres Johanneke ter Stege ook nog eens wat grieperig. Toch heeft het duo, dat sinds Eurosonic Noorderslag ondersteund wordt door Jurriaan Westerveld op cello, het gered tot Den Bosch. Daar mag het deze avond een paar nummers spelen tijdens een Bosch Nieuwscafé in de lokale Verkadefabriek. Door de vertraging wordt het diner noodgedwongen gecombineerd met dit vraaggesprek.
Eind 2015 verschijnt debuutalbum Snapshots of Eternity, niet lang nadat de band ook al een ep de wereld in heeft geslingerd. In het tussenliggende half jaar is het duo nadrukkelijk op zoek geweest naar verbetering, met ondersteuning en coaching van Productiehuis Oost-Nederland en de bruikbare tips van vakmensen als Pim van de Werken en Marike Jager. Nobel: "In dat proces hebben we veel geleerd, over productie bijvoorbeeld. Bij die ep hebben we ons eigenlijk wel een beetje verslikt. Het kostte toch meer tijd om op te nemen dan we van tevoren hadden voorzien." Waarop Ter Stege aanvult: "We hebben echt de laatste vierentwintig uur voordat het klaar moest zijn aan één stuk door gewerkt. Dan zei ik tegen hem: 'Hup, nu mag jij weer even.' En dan mocht ik gaan slapen. Dat was gekkenhuis."
Uitvinden
Die periode bracht groei, mede door een stuk onderlinge spanning, meent Nobel: "De liedjes zijn volwassener geworden, zeker de nummers die we na de ep geschreven hebben. Daar kom ik op het album ook iets beter in uit, bijvoorbeeld in de titelsong en in 'Exhibit All'. Daar zit al veel meer in, als ik het vergelijk met 'You and I' bijvoorbeeld." Ter Stege vult vanaf de andere kant van de tafel aan: "Het was een reis. Vanaf het begin dat NNENN begon, was het heel intens, waren we bijna elke dag in de studio te vinden. We waren enorm geïnspireerd. Maar op een gegeven moment kregen we ook te maken met frictie. Dat Tonny het anders zag, dat ik het anders zag. Of dat hij soms echt in een flow zat en ik kantjes vol had geschreven, maar niks ergens op sloeg. Dan voelde ik me heel gefrustreerd. Of soms andersom. We hebben ook dingen gedaan die we beter apart hadden kunnen doen."
Nobel: "Daar hebben we wel van geleerd. 'Call It Off' is daar een voorbeeld van. Ik was dan in stilte ongestoord in de studio allemaal nieuwe dingen voor mezelf aan het uitvinden en maakte daarmee nieuwe muziek. Dan kon ik twee dagen ongestoord werken en stond er iets waar ik tevreden mee was. En op dat moment ging het met Johanneke niet zo lekker, dus voelde zij zich schuldig dat ze de hele tijd niet met goede teksten in de studio kon komen. Hoe beter het met mij ging, hoe gefrustreerder zij raakte." Ter Stege: "Uiteindelijk smeet ik al die blaadjes tegen de muur en dacht: laten we maar gewoon iets opnemen en we zien wel. Of we kappen ermee. Toen kwam die frustratie er als improvisatie uit en werd het letterlijk: 'Why don't we call it off?'"
"Mijn natuurlijke neiging is om bij alles wat we doen een verhaal te zien. En ik houd wel van herhaling. Dat wordt de kracht van NNENN, de andere lading. Je zingt hetzelfde, maar door andere muziek eronder klinkt het anders. Doordat je het herhaalt, ga je er anders over nadenken. Voor ons is 'Exhibit All' een symbolisch nummer. Het gaat onder andere over de samenwerking met het Productiehuis, waar je alles moet laten zien. We worden gevraagd ons bloot te geven, te laten zien wat er in ons zit en waar we mee worstelen. In het refrein zing ik: 'Exhibit all / Exhibit what you're facing / Don't hold on to how you see it / It will fly when you free it.' Sta open om te leren. Het gaat heel erg over ons, over periodes en momenten."
Experiment
Die momenten komen ook terug in de kaarten en de gedichten in het diepvrieszakje met het album. Ter Stege vervolgt: "Die postkaarten, dat zijn gebundelde momenten. Na de keuze van de liedjes heb ik me voor die gedichten heel erg laten leiden door de songteksten. Ik heb daarin ook geprobeerd het thema van de vergankelijkheid te zoeken. Bijvoorbeeld in een gedicht over mijn oma en haar vergankelijkheid. Die beelden erbij zijn intuïtief gekozen, het hangt allemaal samen. En ik vind het leuk dat iedereen dat anders mag zien. Op een van de foto's zie je de afdruk van een gezicht in de sneeuw. Compleet vergankelijk. Het smelt en is weer weg."
"Een gedicht kán een liedje worden. Waarin een liedje verschilt van een gedicht, is herhaling. Een gedicht kan wel herhaling hebben, maar dan in een andere vorm. Een songtekst heeft een terugkerend refrein, wat een gedicht niet heeft. Een gedicht is beknopter en is voor mij de reflectie van een moment. Alsof je dat moment in geur, kleur en beeld even kunt pakken, in een doosje kunt doen als een gestold moment. Ik geloof zeker in poëtische songteksten, zoals Joni Mitchell die zo mooi kan maken. Sowieso is het een manier van naar de wereld kijken, met parallellen. In een van de gedichten staat bijvoorbeeld: 'We lopen op het dunste ijs, geen mens heeft hier een stap gezet.' En in 'Exhibit All' zing ik: 'Soon there won't be time to finish what you start / Make your moments count before you grow apart.'
"In de studio zetten we weleens een documentaire aan zonder geluid en maken daar muziek bij. Of we zetten een documentaire achter muziek die al klaar is en zien wat dat met het beeld doet. Op die manier laten we ons inspireren door beelden. In het werkproces, als we met de muziek bezig zijn, vertellen we ook in beelden aan elkaar. 'Dit is een auto op een hobbelige snelweg waar flarden van geesten de ramen begroeten', is bijvoorbeeld een manier waarop ik zou kunnen omschrijven hoe iets volgens mij moet klinken."
Bij die beelden is Nobel dan weer degene die de geluiden mag creëren: "Zelf heb ik eigenlijk het meest aan iemand die geen verstand van muziek heeft. Iemand die over de beelden in zijn hoofd vertelt. Sowieso is dat mijn vak, het kleuren en scheppen van geluiden. Het zijn een paar tonen die een enorme klankkleur meebrengen En het sterke van onze samenwerking is dat Johanneke daar meteen beelden bij ziet. Dan zet ik de microfoon aan en geef die soms een raar effect, zodat zij ook gedwongen wordt anders te zingen. Zo zijn we heel direct aan elkaar gewaagd. We laten het gewoon gebeuren door los te laten."
Ter Stege: "Het is heel intuïtief. Tonny geeft me veel ruimte. We zijn twee kleine kinderen die aan het spelen zijn. In de studio kunnen we jongleren. Ik pak rare instrumenten en experimenteer, zing door een mondharmonica waardoor het klinkt als een vocodereffect. Daar knippen we in en dat plakken we weer ergens anders. We zijn de hele tijd samen met geluid aan het experimenteren."
http://www.kindamuzik.net/interview/nnenn/nnenn-experimenteren-met-geluid/26529/
Meer NNENN op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nnenn
Deel dit artikel: