Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een goed verstaander heeft misschien aan een half woord voldoende, moet Will Oldham gedacht hebben, maar je weet het nooit zeker. Dus prijkt op de hoes een doodshoofd en hebben de liedjes op I See a Darkness titels als 'Another Day Full of Dread' en 'Death to Everyone'. Bij Bonnie 'Prince' Billy hoef je geen vrolijkheid te verwachten. Sterker nog, zo'n parental advisory-sticker die ouders waarschuwt voor het geestelijk welzijn van hun jonge grut was op deze plaat nog te weinig geweest. De opmerking 'Abandon all hope, ye who enter here' zou de lading het beste hebben gedekt.
Hoewel je dus wel twee keer nadenkt voordat je hem op je verjaardagsfeestje uitnodigt, is Will Oldham wel een van de meest bijzondere singer-songwriters van de afgelopen jaren. Sinds de vroege jaren negentig zingt hij over de duistere zaken van het menselijk bestaan. I See a Darkness, een van de eerste platen die hij onder de naam Bonnie 'Prince' Billy opneemt, is geen uitzondering op die regel.
Oldham is echter geen artiest die zwelgt in zelfmedelijden of weltschmerz. Hij is een verhalenverteller met een voorkeur voor het morbide. Met sardonisch genoegen schrijft hij liedjes over incest, drankmisbruik en bruut geweld. “But I never said I was afraid / Dread and fear should not be confused / By dread I'm inspired, by fear I'm amused", houdt hij je voor. Daarmee is hij eigenlijk een hedendaagse versie van de muzikanten die onder 'The Old Weird America' worden geschaard: de oude folk- en blueszangers die figureren op The Anthology of American Folk Music.
Trap tussen benen
Muzikaal borduurt I See a Darkness voort op zijn eerdere werk, maar met de kanttekening dat de liedjes melodieuzer en toegankelijker zijn dan wat je van hem gewend bent. Bovendien zijn op de plaat eigenlijk geen zwakke broeders te bespeuren, wat op ouder werk nog wel eens het geval is. Achter elk liedje zit een duidelijk idee en Oldham heeft nog niet eerder zo gefocust geklonken. Daardoor sleept I See a Darkness je acuut mee om je niet meer los te laten.
Voor iemand die het album voor het eerst hoort, zal het echter toch even wennen zijn aan de vluchtige liedjes en Oldhams niet altijd even zuivere zang. Met zijn onvaste stem klinkt hij nog het meest als Neil Young die een trap tussen zijn benen heeft gehad. Het licht zwalkende openingsnummer kabbelt voort op een fluisterzacht bedje van mineurakkoorden. Op het tweede nummer, 'Nomadic Revery' komt de oude Appalachenfolk bovendrijven en krijg je de behoefte om als een wolf mee te huilen bij het meerstemmig gezongen einde.
Tijdloos
Oldham en zijn makkers, waaronder broer Paul, zetten de reeks met prachtige alt.countryliedjes rustig voort. Met uiterst minimale middelen - gebarsten gitaarakkoorden, wat piano en een ritmesectie - word je als vanzelf meegezogen in de uiterst beklemmende liedjes. In een mum van tijd nestelt de zwalkende, breekbare muziek zich rotsvast in je hoofd. Hoogtepunten zijn er te over, de prachtige (door Johnny Cash gecoverde) titelsong, het met trompet en een vleugje soul opgesmukte 'Today I was an Evil One' en het slechts met een akoestische gitaar gebrachte 'Black'.
I See a Darkness is het beste dat Oldham ooit heeft opgenomen. Op dit album vindt hij de perfecte middenweg tussen duistere folk en intimiteit. Daarmee is het een plaat die alt.country weer op de kaart zette en de maker ervan tot een van de belangrijkste exponenten van dat genre maakte. I See a Darkness is een tijdloos en ontroerend album waarvan je plotseling beseft dat het een van de favoriete platen uit je collectie is.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/bonnie-prince-billy/bonnie-prince-billy-i-see-a-darkness/18393/
Meer Bonnie 'Prince' Billy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bonnie-prince-billy
Deel dit artikel: