Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pete Seeger wordt op 3 mei 1919 als jongste zoon van musicoloog Charles en violist Constance Seeger geboren in Patterson in de Amerikaanse staat New York. Zijn onbekommerde jeugd staat in het teken van muziek en de pacifistische ideologieën van zijn vader, die aan de universiteit doceert. De jonge Seeger leert vrij snel banjo, akoestische gitaar en ukelele spelen. De klassieke muzieklessen van zijn ouders en de schooljazzband zijn daarentegen niet aan hem besteed. De dienstmeid in huize Seeger, folkzangeres Libba Cotten, en een optreden op een authentiek volksdansfeest in Ashville in North Carolina zorgen ervoor dat Pete Seeger al op zestienjarige leeftijd in de ban raakt van de volksmuziek, die dan al in een rijke traditie staat.
Seeger is vooral diep geraakt door de oprechte eenvoud in de eerlijke songs die door simpele werklui worden gezongen. In 1939, nog voordat hij zal afstuderen aan de Harvard-universiteit, reist Seeger naar het woeste zuiden van Amerika, waar hij liedjesverzamelaar Alan Lomax helpt diens loodzware bandrecorder van gevangenis naar verlaten dorpjes te sjouwen. De avonturen die Seeger met Lomax beleeft, vormen de basis van zijn enorme repertoire aan werkliederen, slaapliedjes, ballades, kinderliedjes en soldatenliedjes.
Als Pete Seeger begin jaren veertig Woody Guthrie op een benefietconcert voor immigranten tegen het lijf loopt, besluit hij Lomax als werkgever vaarwel te zeggen en met Guthrie als de Almanac Singers door Amerika te gaan reizen. Ook Lee Hays en Millard Lampell maken deel uit van de groep rondreizende idealisten. Sterk geïnspireerd door Guthrie begint Seeger met het schrijven van zijn eigen songs, die veelal een politieke lading hebben. De keerzijde van het eerste succes als zingende politieke activisten is dat zowel Seeger als Guthrie als communisten op een zwarte lijst terechtkomen. In 1955 zit Pete zelfs een jaar in de cel omdat hij tegen een overheidscommissie heeft gezwegen over zijn radicale ideeën.
Het bewind van senator McCarthy, voor wie alle hamers en sikkels verdacht zijn, is hard en meedogenloos: ´If I Had a Hammer´ van The Weavers en andere songs worden geweerd van radio en televisie. Ook concerten worden afgeblazen. De censuur weerhoudt Seeger er niet van om stug door te gaan met optreden en het schrijven van nieuwe songs. In 1958 verlaat Seeger The Weavers en gaat hij solo op tournee.
In de jaren zestig, als de folkmuziek een ongekende bloeiperiode doormaakt, is Seeger populairder dan ooit. Hij is goed bevriend met Martin Luther King en reist heel Amerika door, speelt zijn songs voor studenten en op benefietconcerten voor een schoner milieu, burgerrechten en wereldvrede. De oorlog in Vietnam brengt hem in aanraking met jonge folkzangers, waaronder Joan Baez en Bob Dylan.
In 1998, als alt. country en folk een nieuw hoogtepunt beleven, verschijnt de cd If I Had a Hammer: Songs of Hope & Struggle op het platenlabel Folkways. Die compilatie laat goed horen hoe belangrijk Pete Seeger is geweest. Onder de 26 tracks op deze voortreffelijke verzamelaar bevinden zich - naast traditionals en solide covers van Leadybelly en Woody Guthrie - enkele onvermijdelijke Seeger-klassiekers, waaronder het alom bekende ´If I Had a Hammer´ en natuurlijk ´Where Have All the Flowers Gone´, een lied dat deels voortkwam uit een merkwaardige kruisbestuiving tussen het Russische liedje ´Koloda Duda´ en een houthakkersmelodie. Later zal onder anderen Marlene Dietrich het door Max Colpet vertaalde nummer zingen als ´Sag Mir Wo die Blumen Sind´. Ook Connie Vandenbos, Dolly Parton en Jim Croce adopteren de vredessong.
Tommy Sands covert ´Where Have All the Flowers Gone´ als opener van de gelijknamige plaat uit 1997, waarop grootheden als Richie Havens, Jackson Browne & Bonnie Riatt, Tom Paxton, Roger McGuinn, Judy Collins en Bruce Springsteen een eerbetoon geven aan Pete Seeger. Springsteen zingt het hippiestrijdlied ´We Shall Overcome´, dat niet geheel toevallig de titel is van Springsteens recentelijk verschenen coverplaat met liedjes van Seeger.
Twee jaar daarvoor, in 1995, trekt Springsteen de aandacht van popcritici met zijn intens sombere plaat The Ghost of Tom Joad, waarmee hij het grootschalige patriottisme in één klap verruilt voor een diep verankerd cultuurbesef en politieke bewustwording. Niet dat Springsteen daarvoor als een kritiekloze volkspopzanger door het leven ging, maar nog niet eerder is hij zo dichtbij bij de bron gekomen . (Zijn prachtplaat Nebraska uit 1982 is vanzelfsprekend goed vergelijkingsmateriaal, maar hierop is de maatschappijkritische ondertoon van Springsteen een stuk minder aanwezig.)
The Ghost of Tom Joad is één van de platen die het einde markeren van een tijdperk waarin materialisme en egocentrisme centraal staan. Springsteens cover van ´We Shall Overcome´ is niet meer dan een logisch vervolg en een stap in de goede richting. Juist nu het desastreuze Bush-beleid in een draaikolk van kritiek lijkt te verzwelgen en de protestsong terug van weggeweest is, opent Springsteen de aanval met een buitengewoon furieus en ernstig geïnspireerde We Shall Overcome: The Seeger Sessions. De mensheid mag Bruce Springsteen en - niet in de laatste plaats - Pete Seeger eeuwig dankbaar zijn.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/bruce-springsteen/pete-seeger-en-bruce-springsteen-twee-helden-van-de-arbeidersklasse/12741/
Meer Bruce Springsteen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bruce-springsteen
Deel dit artikel: