Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er mag dan een prima metrosysteem zijn en de Parijzenaar kent heus ook werkdruk of haast, maar in de avond is de wandel (ondanks het vrij recent ingevoerde zilveren-fietsenplan) de methode van keus om je buitenshuis te bewegen. Zonder totaal doelloos te banjeren of slenteren en ook niet per se paraderend om gezien te worden, geeft men zich in Parijs over aan wat er op het pad komt. Je kijkt, luistert en ruikt; strijkt neer op een terras, gaat een stukje verder een hapje eten en drinkt nog een borrel op weg naar de metrohalte of huis.
De stad van...
Parijs is de stad van de Seine en de romantiek. Parijs is ook de stad van de stoepen. Die voeren langs ontelbare cafés en eetgelegenheden van zeer divers pluimage. En langs modehuizen, bioscopen en galeries of musea. Parijs is immers vooral ook een stad van de couture, de cinema, de schone kunsten en de literatuur. Zo kun je je in de metrotunnels verbazen over lopend lezende reizigers die geen afslag of traptrede missen en tegelijk helemaal opgaan in hun lectuur.
Na zonsondergang
Woonhuizen in Parijs zijn veelal klein en lang niet geschikt om een groep vrienden van een copieuze maaltijd te voorzien. Een groot deel van het sociale leven speelt zich alleen al daarom buiten de deur af. Dat begint bovendien nogal een stuk later op de avond dan in Nederland. Het Parijse leven na het ondergaan van de zon kent zijn eigen code en een gezicht dat niet picture perfect in lichttours of op kitscherige ansichtkaarten te vatten is. Dat is de wereld die Brassaï fotografeerde, Toulouse-Lautrec schilderde en het chanson bezingt.
'Jazz'
In Parijs ga je dus op zeker uit. In deze stad plant men een avond gewoonlijk niet tot in de puntjes. Wil je toch weten wat er speelt, leg dan de hand op de Pariscope. Het kleine boekwerk op vodderig papier somt films, exposities, concerten en meer op. Daarin valt op dat muzikaal een groot deel van de agenda gevuld wordt door wat onder de noemer 'jazz' gerangschikt wordt. Weet dan dat dit vooral niet steeds een muzikale voorstelling is om muisstil en aandachtig naar te luisteren. Een afzakkertje neem je dan en daar en je keuvelt nog wat na met vrienden en geliefden.
Nog wat te doen?
Een metropool als Parijs kent natuurlijk ook zijn concertzalen en al dan niet grote shows. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland hoef je je lang niet altijd zorgen te maken over een met bloedspoed verlopende voorverkoop. Natuurlijk: kaarten voor echt populaire concerten vliegen de deur uit, een bezoek aan de Opéra moet je lang van tevoren plannen en anders is het oefenen in rij-staan geen gek idee. De Parijzenaar kijkt wat er speelt en als hij zin heeft dan komt hij op die avond wel eens langs.
De Bercy
Gek genoeg kun je zelfs de allergrootste zaal van Parijs min of meer over het hoofd zien. Het Palais Omnisport de Paris Bercy ligt namelijk ingegraven half onder de grond. De bult die de Bercy is, gaat schuil onder kunstig hoekige grasvelden. De trappen zijn het domein van skateboarders. In de buurt is weinig tot niets te doen. Aan de overkant van de Seine ligt de fenomenale Nationale Bibliotheek van architect Dominique Perrault. De Bercy is zo groot dat er windsurfwedstrijden gehouden worden, maar het is ook de plek voor de grote jongens en meisjes van de muziek. Zo zijn Céline Dion, Black Sabbath en het in Frankrijk zeer populaire Placebo (foto boven) er kind aan huis.
Palais Omnisport de Paris Bercy
De Zénith
Een forse zaal die wel speciaal voor concerten gebouwd is en die op menig tourneeschema verschijnt is de Zénith in het Parc de la Villette. Naar dit voorbeeld zijn in vele grotere Franse steden zalen gebouwd en met zo'n zesduizend plekken is het programma vergelijkbaar met de Bijlmerse bierhal. Denk dus aan het formaat Nick Cave and the Bad Seeds, Arctic Monkeys of The National. En - een beetje veel chauvinisme is de Fransman niet vreemd - een act als C2C strijkt daar ook neer. The Cure nam hier een livealbum op.
Ontdekkingstocht
Plekken waar je zomaar even langs kuiert zijn de bovenstaande locaties niet. Dat is Glazart ook niet bepaald. De concertzaal en club richt zich op ontdekking en voor menige toerist zal de metrotocht erheen ook zo voelen. Het is de moeite waard voor wie op zoek is naar de scherpere rand richting veelal elektronische muziek, metal en avant-hiphop. Je komt er veel bands tegen die je hier vrijwel nooit zult horen. Bekende gasten zijn The Pains of Being Pure at Heart, The Melvins en The Hacker. En het is de stamplek van Alec Empire; hier wordt zijn Atari Teenage Riot letterlijk op een losgeslagen relsfeer getrakteerd.
Zwart
Een plek die je letterlijk zomaar zou kunnen missen is het verrassend centraal gelegen Le Klub. Let goed op een zwarte deur. Daar is het: een gat in de grond, letterlijk. Lichtelijk kleine en bedompte kelderruimten openen zich beneden en het snoeiharde geluid blijft prima hangen. Le Klub is dan ook waar je de zwarte brigade ziet neerstrijken. Nog een teken dat je goed zit: ze staan buiten de deur een sigaretje te roken: bingo! Op het podium en uit de luidsprekers: hard, harder, hardst. Veelal metal, maar soms ook een avond vol noise of duister, gotisch elektronisch werk.
Breed
Breed programmerend en voorzien van een redelijk forse grote zaal is La Maroquinerie de plaats van handeling voor concerten van Parquet Courts (foto onder) tot Albert Hammond Jr. of Beak>. Fijne zaal bovendien met trappen waardoor je vrijwel overal goed uitzicht hebt, al zul je vanuit het centrum even de metro willen nemen. Dat geldt ook voor de bijzondere
EKKO-maar-dan-wat-chiquer La Flêche d'Or. De zaal werd gebouwd in een oud treinstationnetje; je ziet de rails beneden nog liggen. Qua agenda gaat het van rock naar dance en alles ertussen zo'n beetje en La Flêche is - hoewel niet bepaald op een centrale plek gelegen - wel een hotspot voor jong en alternatief publiek. Je komt er dan ook Midlake en Phosphorescent tegen, plus bijvoorbeeld rockers als J. Mascis en Monster Magnet. De zaal grossiert ook in dansavonden, zo nu en dan gecureerd door het label Ed Banger. Ook niet op één stijl kijkend is Café de la Danse vlakbij Bastille, met veel Franse programmering en soms een internationaal buitenbeentje.
Uitgelaten
Kijk eens goed omhoog en je ziet het aparte gevelwerk van Le Bataclan. Binnen vind je een prima concertzaal die van The Cult tot Bring Me the Horizon kan gaan qua concerten en daartussen vooral ook oor en oog heeft voor de meer richting folkrock neigende muziek zoals Gogol Bordello en Sergeant Garcia. Zo uitbundig als het exterieur van de Bataclan is, zo
uitgelaten is de stemming er meestal.
Buurt
La Cigale is een oogstrelende klassieke zaal voor zo'n duizend bezoekers. De programmering is voluit gericht op artiesten van eigen Franse bodem, met zo nu en dan een buitenlandse uitschieter. Een tip dus als je een gearriveerd lokaal product wil horen in het popchansongenre. In de buurt mikt Divan du Monde de blik op de wijde wereld. Verwacht dus veel wereldmuziek, maar ook bijvoorbeeld Julia Holter of Anneke van Giersbergen. Ook niet ver weg ligt nog Elysée Montmarte; een soort Melkweg van Parijs. Je kunt er dus alle kanten mee op: van Tricky tot Megadeth, van Black Francis tot Bone Thugs-N-Harmony en 2 Many DJ's. In de eclectische hoek kun je terecht bij La Boule Noir, met voornamelijk Frans
repertoire in vele diverse genres, al kun je er ook een Neko Case tegenkomen.
Chique
Parijs heeft ook een zekere mate van chic. Natuurlijk zijn er ook zalen die ervoor zorgen dat je niet meteen een lucht van verschaald bier vermengd met lichaamsgeur tegemoetwalmt. Zo kun je je licht opsteken in het Casino de Paris voor concerten van Vanessa Paradis of Carla Bruni terwijl je heerlijk wegzakt in de fluwelen rode stoelen. Nog dieper wegdommelgevaarlijk zijn de zetels in de klassieke Le Grand Rex. Eigenlijk een bioscoop maar de zaal wordt ook voor concerten gebruikt. The Smashing Pumpkins speelden daar hun eerste concert na de break-up bijvoorbeeld. Shows zijn er niet schering en inslag, maar kijk uit voor een speciale locatie en dito concert van een Agnes Obel (foto boven) of Bob Dylan. Beneden ligt trouwens de Rex Club waar spannende dance geserveerd wordt en waar zo nu en dan ruimte is voor uitzonderlijke concerten zoals labelnights van onder andere Raster-Noton.
Legendarisch
De zaal van Parijs waar legende gemaakt werd en wellicht nog steeds wordt (de tijd zal het leren), is natuurlijk L'Olympia. Iedereen die iets voorstelt in Frankrijk wil op die heilige planken gestaan hebben. Alle grootheden stonden er dan ook. Heden ten dage is de agenda tjokvol met Franse artiesten, maar je kunt je er ook laven aan Miles Kane, The Bloody Beetroots, Jake Bugg, Katie Melua, Bullet for my Valentine of Mogwai. Zonder enige twijfel Dé Zaal van Parijs: chic, breed programmerend (eens kijken wat er nu staat...), centraal gelegen (je loopt er zo heen of langs), legendarisch.
Foto's uit het KindaMuzikarchief door Tim Broddin en Ilse Lambert
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/concertpodia/parijs-ligt-aan-je-voeten-5843/24547/
Meer Concertpodia op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/concertpodia
Deel dit artikel: