Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het verhaal van Depeche Mode begint eigenlijk halverwege de jaren zeventig. Vince Clarke en Andrew Fletcher, die elkaar kennen van de plaatselijke Bijbelclub in Basildon, besluiten de verveling te verdrijven door een bandje op te richten. No Romance In China bestaat drie jaar, waarna Clarke doorgaat als French Look, met een andere jeugdvriend, Martin Gore. Nadat Fletcher zich snel bij de groep (dan Composition Of Sound) voegt, krijgt het het trio in 1980 gezelschap van David Gahan en is Depeche Mode geboren. De naam is afgeleid van een Frans modetijdschrift en betekent vrij vertaald ‘haastige mode’.
Internationale doorbraak
Alle begin is moeilijk en dat geldt zeker voor Depeche Mode. Genregenoten als Duran Duran en Human League scoren hit na hit, maar de band blijft vooralsnog onontdekt. Depeche Mode valt eigenlijk een beetje tussen deze bands en grote alternative acts als New Order, The Cure en Bauhaus in. Door tegenstanders wordt de band ‘een slap (elektronisch - PC) aftreksel van The Clash’ genoemd en de twee eerste singles van de band floppen. Tijden veranderen wanneer ‘Just Can’t Get Enough’ een toptienhit wordt in Engeland, net als hun debuutplaat Speak & Spell (1981). Het is een plaat met elf aanstekelijke, maar vaak erg kitscherige synthesizernummers met invloeden van Gary Numan, Kraftwerk en de discomuziek uit het einde van de jaren zeventig. De plaat is karakteristiek voor de popcultuur van die tijd en hoewel hij anno 2006 erg gedateerd klinkt, komt het talent van songschrijver Clarke duidelijk naar voren.
De groep staat op de drempel van een internationale doorbraak en juist op dat moment besluit Clarke te stoppen om met Alison Moyet verder te gaan. Martin Gore neemt de schrijftaken over en de toetsenist Alan Wilder voegt zich bij het overgebleven trio. Het tweede album, A Broken Flame, wijkt qua sfeer niet veel af van het debuut, maar daarna komt daar verandering in. Het geluid van Depeche Mode wordt een stuk zwaarder en donkerder. De synthesizer ziet Gore daarbij als een punkinstrument, als doe-het-zelfgereedschap. Zijn persoonlijke teksten hebben liefde, schuld en boete als voornaamste thema’s. Waar Alan Wilder de enige echte muzikant van het trio is, vervult zanger Gahan de rol van voorman en vormt Martin Gore als schrijver de hersens van de groep. Internationaal succes volgt uiteindelijk met Construction Time Again. Some Great Reward (1983) waar de succesvolle singles ‘Master and Servant’ en ‘People Are People’ van getrokken worden.
Voorloper electropop
Depeche Mode zet zijn koers gestaag voort met Black Celebration uit 1986. De band is inmiddels een samenwerking aangegaan met fotograaf Anton Corbijn. Het zal een langdurige blijken die tot op de dag van vandaag standhoudt. Talloze foto’s, diverse albumhoezen en meer dan twintig videoclips zal Corbijn voor zijn rekening nemen.
Een jaar later volgt een nieuw succes in de vorm van de klassieker Music for the Masses. Vanaf de bezwerende opener ‘Never Let Me Down’ tot het verwarrende, bombastische slotstuk ‘Pimpf’ houdt de band je gevangen in een beklemmende sfeer. De band creëert met zijn elektronica een soort voorloper van (zwaarmoedige) electropop en dit eigen geluid krijgt waardering uit de hoek van de net opkomende techno-scene. De single ‘Strangelove’ wordt net als ‘People Are People’ een grote hit in de Verenigde Staten en er volgt een uitgebreide wereldwijde tournee. De pretentieuze titel doet dus recht aan de situatie waarin de band zich bevindt. De Britse pers, die het transatlantische succes nog niet echt kan waarderen, noemt de band schertsend ‘America’s favourite Euroweenies’. De tour wordt op plaat en video vastgelegd onder de titel 101 (1989).
Kraken in het bolwerk
Naast een overvol tourschema en een wild leven vol drank en drugs weten de bandleden in 1990 met een nieuw hoogtepunt in hun carrière te komen. Het album Violator (geproduceerd door Flood) wordt één van de succesvolste van de groep en is nog steeds favoriet bij veel fans. Het verbluffende album is een uitgebalanceerde mix van de dramatische, emotionele, aanstekelijke en dansbare elementen die Depeche Mode kenmerken. De karakteristieke, doorleefde bariton van Gahan geeft het album een toegevoegde waarde. Violator is als geheel één van de meest consistente albums die de groep heeft uitgebracht. Het nummer ‘Personal Jesus’ (gecoverd door Marilyn Manson en Johnny Cash) wordt een hit en ‘Enjoy the Silence’ is zelfs hun grootste singlesucces tot nu toe. Ondanks de successen eist de roem zijn tol voor David Gahan, die steeds verslaafder raakt aan verdovende middelen.
Opvolger Songs of Faith and Devotion (1993) heeft verrassend veel gospel- en rockinvloeden en haalt wederom de hoogste regionen van de hitlijsten. De energieke stamper ‘I Feel You’ en de ingehouden wanhoop van ‘Walking in My Shoes’ behoren tot het beste werk van de band. Aan het einde van de slopende tournee die zo’n twee jaar duurt, begint het bolwerk echt te kraken. Alan Wilder verlaat de band en de aan heroïne verslaafde Gahan (die inmiddels naar de Verenigde Staten is verhuisd) onderneemt enkele zelfmoordpogingen. Hij wordt voor langere tijd opgenomen in een afkickkliniek.
Comeback
Na een pauze van ruim vier jaar brengt de band, met een cleane Gahan, in 1997 Ultra uit. Het album is een gematigd succes, net als Exciter vier jaar later. De groep krijgt in de jaren negentig steeds meer krediet voor de invloed die ze hebben op de hedendaagse popmuziek. Artiesten als Derrick May, Carl Graig en Underworld steken hun waardering niet onder stoelen of banken. Depeche Mode lijkt uit elkaar te vallen als zowel Gore als Gahan na Exciter met soloprojecten aan de slag gaan en ook afzonderlijk optreden. Niets lijkt echter minder waar als eind 2005 Playing the Angel uitkomt. De band is weer helemaal terug met dit sterke album dat duister, meeslepend en nostalgisch is. Het ontroerende ‘Precious’ en het beklemmende ‘Damaged People’ zijn daar goede voorbeelden van.
Voor het eerst sinds dertien jaar staat de band eind maart op een Nederlands podium, als onderdeel van weer een grote wereldtournee. Het concert wordt lovend ontvangen en de bandleden geven in interviews veelvuldig aan dat ze genieten van de samenwerking. Voor het eerst schrijft ook Gahan mee aan een album. Eén van die drie nummers, ‘Suffer Well’, heeft de band onlangs opnieuw opgenomen in de onzintaal Simlish als bijdrage aan het computerspel The Sims. Het schijnt dus allemaal wel goed te zitten op dit moment en wie weet koerst Depeche Mode in rustig vaarwater af op een dertigjarig jubileum. Dat zou op zich al een enorme prestatie zijn.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/depeche-mode/depeche-mode-geen-haastige-mode/12498/
Meer Depeche Mode op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/depeche-mode
Deel dit artikel: