Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Black Mountain - Wilderness Heart
Samen met zijn lievelingsneefje keek Black Mountain-toetsenist Jerry Schmidt altijd naar graag Shark Week op Discovery. Samen genoten ze van de spectaculaire beelden van deze machtige roofdieren, waarbij ze ook nog nuttige feitjes leerden. Wist je bijvoorbeeld dat haaien geen zwemblaas hebben en hun drijfvermogen voor een groot deel ontlenen aan hun enorme lever?
Helaas raakte dat neefje besmet met MRSA. Hij overleed aan zijn infectie na enkele miserabele maanden in quarantaine te hebben doorgebracht. Zijn laatste wens was dat zijn collage, waarin zijn eenzame opsluiting, het eentonige uitzicht uit zijn ziekenhuisraam en zijn fascinatie voor Carcharodon carcharias samen komen, op de cover van het nieuwe album van de band van zijn oom zou komen te prijken. Het levert een fascinerend inkijkje op in het koortsige brein van een te vroeg heengegane achtjarige.
Surfer Blood - Astro Coast
Ook bij Surfer Blood siert een haai de cover. Hier echter geen emotioneel verhaal. De witte haai ligt gezien de bandnaam voor de hand. De bassist had een mooie foto van het beest van internet geplukt en was daarmee wat in Photoshop aan het rommelen, toen hij ontdekte dat er een functie is waarmee je een vierkantje kan selecteren en verschuiven. Cool!
Meer is er eigenlijk niet te vertellen, behalve dan het feit dat hit 'Swim' eigenlijk op dezelfde manier tot stand is gekomen, maar dan door het schuiven van blokjes van een WAV-bestand van Bostons 'More Than a Feeling' in Pro-Tools.
Klaxons - Surfing the Void
Toen het internet net opkwam, waren er velen die er utopische visioenen van een betere wereld op na hielden; wij zouden komen te leven in een nieuwe economie zonder crises, waarin iedereen met elkaar van gedachten kon wisselen op het digitale plein van the global village. Wat waren we achterlijke hippies.
Nu weten we dat je dankzij internet vooral heel goed je spaargeld kan verliezen in verre landen en je frustraties kan uiten over die kutbuitenlanders die onze banen stelen terwijl ze met een uitkering een complot aan het smeden zijn om de sharia in te voeren. Maar zelfs dat is bijzaak.
Uiteindelijk is het internet er bovenal toch ook om leuke plaatjes en filmpjes van katten te maken. Klaxons gaat daarin als hippe band uiteraard mee. Maar eerlijk gezegd doet de eerste de beste n00b dat beter dan Klaxons hier; het chronisch gebrek aan LOLZ op deze cover doet vrezen voor de carrière van de band. Als je een voor de moderne mens essentiële skill als het sjoppen van een LOLcat al niet een beheerst, dan kan de muziek ook nooit wat zijn.
Wavves - King of the Beach
Soms vraag je je af hoe iemand iets verzint. Soms is het creatieve proces achter een ontwerp ook in één oogopslag helder. De hoes van Wavves' King of the Beach valt in de laatste categorie: sluit jezelf een week op in een kamer met alleen je rode kater, een pondszak wiet en de dvd van The Big Lebowski - "That rug really tied the room together, man" - op repeat en je krijgt dit. Eén ding is daarmee zeker: deze plaat klinkt absoluut niet als "the fucking Eagles".
MGMT - Congratulations
Alles wat je hebt gehoord over hoe Brian Wilson is ingestort is een leugen. Het ware verhaal is dat hij ging surfen met LSD op en toen een bad trip heeft gekregen. De good vibrations van de geweldige golf waar hij op zat veranderde in Felix the Cat, die hem probeerde te verslinden.
De platenmaatschappij was doodsbang voor de backlash die dit verhaal zou geven onder zowel de liefhebbers van de zorgeloze surfkant van de Beach Boys als bij de liefhebbers van de psychedelica. Zodoende is een rookgordijn opgetrokken (dat de moedermaatschappij van het label ook eigenaar was van de tekenfilmstudio waar Felix the Cat werd gemaakt hielp ook al niet mee.)
Wilson is inmiddels redelijk hersteld en toert weer. Backstage op Roskilde kwam hij MGMT tegen. Hij herkende geestverwanten in ze en gaf ze toestemming om het oorspronkelijke hoesontwerp voor Smile - dat oorspronkelijk was bedoeld als conceptplaat over de gevaren van het combineren van surfen en hallucinerende middelen - te gebruiken. MGMT was hier uitermate verguld mee totdat ze de hoes zagen. Toen was het al te laat om hem af te slaan.
Grinderman - Grinderman 2
Zou dit nou de badkamer van Nick Cave zijn? De andere bandleden van Grinderman kunnen zich vast niet een marmeren balzaal van dit formaat veroorloven. Maar ja, dat interieur… Wesley en Yolanthe zouden het afwijzen als 'toch net te kitsch'.
De Australische bard is echter niet vies van slechte smaak met een knipoog van het type "neem de lelijkste zilveren tafel ooit en zet daarop dan heel highbrow een buste van Perikles op". Misschien zit ook Cave's vrouw er wel achter; in The Sorrowful Wife zingt hij immers al over haar liefde voor bloemen en binnenhuisarchitectuur. Als dat het geval is, dan is het ook niet verwonderlijk dat Cave met Grinderman weer harde muziek is gaan maken; die agressie moet eruit.
Als het Cave's badkamer is, dan moet je in ieder geval blij zijn dat er een wolf in staat. Het alternatief was een naakte Nick Cave geweest. Even dunne pootjes als de wolf, maar geen vacht die de rest aan het zicht onttrekt.
Soundgarden - Telephantasm
Je eerste indruk is: "Lelijke, willekeurige bij elkaar gesjopte verzameling plaatjes!" Maar dan zit je dus helemaal fout. Deze cover zit vol diepere lagen en is een meesterwerk van moderne iconografie. Die ruïnes en het vliegtuigwrak symboliseren bijvoorbeeld Chris Cornells solocarrière. De herdershond is de grunge-Lassie, die - geleid door het gouden licht van de geest van Kurt Cobain - Cornell terugleidt naar de hoge pieken van begin jaren negentig.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/dossier-2010/zeven-beestachtig-lelijke-albumhoezen/21103/
Meer Dossier 2010 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dossier-2010
Deel dit artikel: