Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
Als de Sex Pistols begin 1978 San Francisco aandoen tijdens hun Amerikaanse tournee, mag het plaatselijke Negative Trend in het voorprogramma spelen. De enthousiaste snaken spuiten in anticipatie de muren van de Winterlandzaal vol graffiti, wat in het verkeerde keelgat schiet bij promotor Bill Graham. Op de grote dag wordt de band in een steegje in elkaar geslagen. Eindelijk in de zaal geraakt, blijkt hun materiaal verdwenen en hebben The Nuns en The Avengers hun plaats ingenomen.
Achteraf komt Malcolm McLaren naar hun repetitiehok, met het voorstel hun manager te worden. Bassist Will Shatter wijst hem de deur met: "Fuck you man, we're anarchists! We don't need a puppetmaster!" Als Negative Trend implodeert, richten Shatter en drummer Steve DePace samen met zanger Ricky Williams van The Sleepers en gitarist/Vietnam vet Ted Falconi de band Flipper op.
Meestal wordt aangenomen dat de naam naar thalomidebaby's verwijst - die vaak vergroeide armpjes, flippers, hadden - maar eigenlijk komt het door Williams' gewoonte om al zijn huisdieren Flipper te noemen. Ondanks deze bijdrage wordt hij buitengegooid vanwege zijn onoverkomelijke fucked up-ness. In zijn plaats komt Bruce Loose, die vocals en bas afwisselt met Shatter.
Wat doen ze?
In 1980 verschijnt eerste single 'Love Canal', met het fenomenale 'Ha Ha Ha' op de B-kant. Over een snerpende drein beschrijven ze de trivialiteit van het leven, afgewisseld met een refrein van onbedaarlijk maar vreugdeloos gehoonlach. De B-kant van hun tweede single getuigt van datzelfde adolescente maar puntige gevoel voor humor. 'Brainwash' bestaat uit enkele seconden lawaai en onverstaanbaar gemompel, om te besluiten met "Forget it. You wouldn't understand anyway." Om dat vervolgens ad nauseam te herhalen.
Hun langspeeldebuut volgt in 1981. Album: Generic Flipper wordt gepresenteerd als wat het is: een album, met generische Flippermuziek. Gele kaft, zwarte letters, streepjescode, punt. Het product als product.
De negen slordig gespeelde, maar beklijvende brokken energie zijn recalcitrant gezongen odes aan het bestaan, en alle vervelende aspecten daarvan. 'Ever' begint met enkele existentiële vragen, om te besluiten met: "Ever wish the human race didn't exist? Then realize you're one too? Well? Have you? Ever ... I have. So what?"
Het draait uiteraard niet allemaal om zielenpijn. 'Life' besluit met "Life is the only thing worth living for!" En in 'Living for the Depression' gooien ze een "I'm not living life to be a real cheap fucker like you. Copout!" naar je hoofd. Uitsmijter 'Sex Bomb' is een orgie van breedgrijnzende cultuurkritiek. Bijna acht minuten beukt het verder, terwijl saxen atonaal janken, met zeven woorden tekst: "She's a sex bomb – my baby – yeah". Tergend, maar hilarisch.
Waarom zijn ze zo goed?
Falconi speelt gitaar als de bastaardzoon van PiL's Keith Levene; het klinkt alsof hij nog steeds in Vietnam zit. De twee vocalisten proberen elkaar te overtroeven met nihilistische teksten en richting Killing Joke donderende baslijnen. Terwijl drummer DePace zijn naam waarmaakt door te spelen alsof de anderen er niet eens zijn. Maar wat natuurlijk voornamelijk opvalt is hoe traag ze zijn.
Het fundamentalistische hardcorepubliek wil razendsnelle speedpunk en krijgt logge agressie. Falconi bevestigt vaak scherpe pinnen op zijn gitaar, om te voorkomen dat ze ontstemd wordt door podiumbestormers. Ze cultiveren die ontplofbare relatie met het publiek ook. Tijdens een optreden daagt Loose iedereen uit om een paar grote lijnen wit poeder te komen opsnuiven. "Misschien is dit het beste spul dat jullie ooit gesnoven hebben", roept hij. "Maar misschien is het ook gewoon vermalen glas."
Andere bands nemen nota. Flippers formule van langzaam gespeelde simpele punknummers, met de power van Black Sabbath, maakt enorme indruk op Black Flag en Melvins. Op een van z'n spoken word-albums vertelt spierbundel Henry Rollins hoezeer hij geïntimideerd was door Will Shatters intensiteit. De Flippersound is natuurlijk "grunge avant la lettre" en Kurt Cobain duikt geregeld op met zelfgemaakte Flipper T-shirts. Hun songs worden gecoverd door R.E.M., Sebadoh en zelfs Lords of Acid.
Ook Moby probeert een plaatsje in de Flipperlegende te verwerven. Hij vertelt al jaren dat als de band in 1982 optreedt in Connecticut, Shatter in de gevangenis gegooid wordt. Moby meldt dat hij Shatters teksten van buiten kent en hij mag het podium met hen delen. Later willen bandleden dit verhaal nogal eens ontkennen. In ieder geval mag Moby in 2006 bassen tijdens een optreden van Flipper in Brooklyn.
Als John Lydons Public Image Ltd Album (1985) uitbrengt, volgen er uiteraard beschuldigingen. Uit het PiL-kamp komt hier nooit veel reactie op, buiten een vage ontkenning. Maar Lydon weet zeker wie Flipper is, want een paar jaar eerder heeft hij zich in Oor Magazine lovend uitgelaten over hun 'Ha Ha Ha'. Flipper reageert met de liveplaat Public Flipper Limited (1986).
Wat gebeurt er dan?
Na het heerlijk rommelige livealbum Blow'n Chunks volgt eind 1984 Gone Fishin'. Deze tweede langspeler is beter opgenomen, met zowaar pianogeluiden en focus op de ritmes. Ze is ook donkerder en claustrofobischer. Flipper is nooit een happy band geweest, maar het gevecht tegen de bierkaai begint zwaar te wegen op deze allerzwartgalligsten onder de idealisten. Flipper begint al toerend te versplinteren. Shatter gaat aan de heroïne en als hij op 9 december 1987 overlijdt aan een overdosis, stopt de band er mee.
Toch blijft het knagen, want in 1990 verschijnt een nieuwe single: 'Some Day', met John Dougherty op bas. Superfan Rick Rubin produceert hun comebackplaat. American Grafishy (1992) is log, cynisch en bonkend, maar mist een zekere speelsheid, waarschijnlijk omdat Loose ondertussen heroïne ontdekt heeft.
Loose beweert dat DePace tijdens de volgende tournee hun label bezweert om geen geld aan hem en Dougherty te geven, omdat ze junkies zijn. DePace ontkent dit uiteraard. Ze gaan in ieder geval met ruzie uit elkaar en Dougherty overlijdt in 1997 aan een overdosis.
In 2005 leggen de overblijvers het bij en beginnen weer op te treden. Eind 2006 sluit Nirvanabassist Krist Novoselic zich bij hen aan. Na de opnames van Love en Fight - de tweede is live - stapt Novoselic in 2008 weer op en wordt vervangen door Rachel Thoele. Maar ondanks zijn auto-ongeluk, waardoor hij sinds 2002 met een wandelstok moet rondlopen, blijven de afgekickte Loose en de zijnen tot nader order lekker verder flipperen.
Bovenste foto: George Wescot
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/flipper/onvoltooid-verleden-tijd-ha-ha-ha-het-leven-volgens-flipper/19272/
Meer Flipper op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/flipper
Deel dit artikel: