Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Paradiso ’94 - De Eerste Keer
“Deze show was heel bijzonder. Niet alleen omdat het de eerste keer in Nederland was voor ons, maar ook omdat ze vooraf tegen ons hadden vertelt dat de organisatie van Dynamo Open Air zou komen kijken. We speelden met Pro Pain en Spudmonsters. Ze organisatie wilde maar één van de drie bands contracteren. Eigenlijk hadden we er zelf niet eens zoveel vertrouwen. We moesten namelijk als eerste op, dus dachten we dat we geen kans zouden maken. Maar toch, we hebben een keiharde show neergezet. Dat doen we altijd. En het publiek werd helemaal wild. Na de show kwam André van Dynamo naar ons toe. Hij was erg enthousiast. In mijn moeders huis hangt een grote foto van die show. Kun je na gaan hoe speciaal het voor ons was. We hebben veel te danken aan Nederland.”
Dynamo ’94 – Het Succes
“Dit was groots! Als kind droomde ik altijd al over zulke shows. Dan keek ik naar Metallica op tv, en dacht ik: ‘Dat wil ik ook!’. En dan sta je er ineens. Op Dynamo. Voor meer dan honderdduizend mensen. Jezus, als ik daar aan denk word ik nóg steeds helemaal gek. Het was het grootste optredens voor ons tot dan toe. Natuurlijk hebben we nu wel wat grotere shows gegeven, maar die middag op Dynamo zal ik nooit vergeten. De videoband ligt thuis op mijn nachtkastje.”
De Melkweg ’94 – De Headliner
“Later in 1994 zijn we nog een keer terug gekomen naar Europa. Toen speelden we voor het eerst als headliner in Nederland. De Melkweg is een kleine tent, dus was echt een gekkenhuis. Heel erg heet. De zaal zat prop vol. Ik weet nog dat het publiek boos werd op Keith Caputo. Die was weer eens stoned. Maar dan ook héél erg stoned, als je begrijpt wat ik bedoel. Hij stond zelfs op het podium te roken.”
Pinkpop ’96 – Het Grote Publiek
“Dat was weer een grote show voor ons. Ik weet dat het publiek op Pinkpop niet hetzelfde is als op Dynamo en Lowlands, maar ook hier gingen de mensen compleet uit hun dak. Ik snap ook niet wat dat eigenlijk is tussen onze band en Nederland. Misschien omdat wij ook open minded zijn, net als jullie. We speelden op de zaterdag, en de dag erna hebben we nog bij de jongens van Sepultura staan kijken.”
Lowlands ’97 – De Unplugged Show
“Eigenlijk hou ik helemaal niet zo van die unplugged shows. We zijn een harde band, en zo komen we ook het best uit de verf. Bovendien vind ik dat te veel bands het al dan. Dan is het gewoon gedaan, en wordt het wat saai. Maar dat jaar vroeg de organisatie van Lowlands het speciaal aan ons, dus deden we het. Maar ik denk niet dat we zoiets nog een keer zullen doen. Op de vrijdag speelden we eerst een gewone show in de grote Alpha tent, dat ging heel lekker. De volgende dag hadden we op ongeveer duizend man gerekend in de Zulu-tent. Een klein tentje. Maar er kwamen zo’n vierduizend mensen opdagen. Shit man! Halverwege werd het achterste stuk van de tent door het publiek eraf getrokken. Die konden niets zien. Van die show is een album gemaakt, maar dat was meer omdat onze platenmaatschappij dat wilde. Maar ik ben wel tevreden over het resultaat hoor.”
Dynamo ’98 – De Afgang
“Zonder Keith is het gewoon geen Life Of Agony. Maar toen hij besloot om uit de band te stappen moesten we wel verder. Toen kwam Whitfield Crane van Ugly Kid Joe. En ik moet zeggen dat we wel heel veel lol met elkaar gemaakt hebben, maar het was ook een manier om door te gaan. We wilden het nog niet opgeven. Maar eigenlijk voelde het niet meer goed. Toen op Dynamo was het meer alsof we een Life of Agony coverband waren. Maar de fans vonden het mooi. Toen die tour over was, zijn we gestopt. Het had ook geen zin om een nieuw album te maken als het eigenlijk geen Life of Agony meer is.”
Tivoli ’03 – Het Weerzien
“Yeah! Dat ging heel erg lekker. De hele show gaat het al bijzonder goed, maar we hebben heel erg toegeleefd naar de twee shows in Nederland. Omdat het Nederland is. Ik ben blij dat we nog steeds veel fans hebben, en dat er ook veel nieuwe fans bijgekomen zijn. Ik zag hier in Tilburg al om vier uur ’s middags twee jonge meisjes voor de deur liggen. Volgens mij hebben die River Runs Red nooit gekend. In Tivoli was het ook gaaf. Het geluid is daar niet zo goed, dat was jammer, maar we hebben er samen met het publiek toch van genoten. Deze zomer komen we terug voor de festivals. Ongeveer alle organisaties hebben zich al wel gemeld, we moeten even kijken waar we heen gaan.”
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/life-of-agony/life-of-agony/4742/
Meer Life Of Agony op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/life-of-agony
Deel dit artikel: