Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
Gitaristen Jonathan Donahue en Sean 'Grasshopper' Mackowiak leren elkaar kennen op tienjarige leeftijd, in een zomerkamp voor delinquente jongens. Tijdens hun eerste ontmoeting is Grasshopper dode eekhoorns en ratten aan het vermalen met een grasmaaier.
Aan de universiteit van Buffalo, New York, beginnen ze muziek te maken met studiegenoten David Baker (zang), Suzanne Thorpe (fluit), Dave Fridmann (bas) en Jimy Chambers (drums). Fridmann studeert voor sound engineer en kan hen 's nachts een opnamestudio binnensmokkelen om een eerste demo op te nemen. Donahue boekt optredens voor de universiteit. Zo ontmoet hij The Flaming Lips en wordt hun nieuwe gitarist. Als ze de studio intrekken voor In a Priest Driven Ambulance (1990), introduceert hij Fridmann als coproducer.
Op de een of andere manier komt Mercury Revs demotape bij het Engelse platenlabel Rough Trade terecht, dat hun een deal aanbiedt. Tijdens de opnames van het volgende Flaming Lipsalbum profiteert Mercury Rev van de restjes studiotijd. De twee bands jammen vaak samen en maken een vergelijkbare evolutie door.
Yerself Is Steam verschijnt in mei 1991. Enkele weken later gaat Mercury Revs label failliet. De Engelse pers en dj John Peel zijn echter laaiend enthousiast en daardoor wordt de band uitgenodigd voor enkele optredens. Ze hebben tot dan twee keer opgetreden. De tweede keer als opener voor Bob Dylan aan de universiteit van Yale. Als Grasshopper na hun chaotische set backstage Dylan ontwaart, maakt hij zich beschaamd uit de voeten.
Op het Britse Reading Festival worden ze echter zeer goed ontvangen. Niet veel later brengen Columbia (USA) en Beggars Banquet (UK) hun plaat opnieuw uit. Het sprankelende, van sonisch genie en ongebreidelde verbeeldingskracht getuigende Yerself Is Steam vindt zo toch nog een publiek.
Wat doen ze?
Mercury Rev repeteert nooit, omdat dat steevast op ruzies uitdraait. Hun manier van samenwerken varieert van scheld- tot knokpartijen, die ze voortzetten op het podium. De zangpartijen zijn verdeeld tussen Donahue en Baker en wanneer die laatste verder niks te doen heeft, gaat hij zich aan de bar bezatten of begeeft hij zich tussen het publiek om de band uit te jouwen.
De opnames van hun tweede album zijn gehuld in waanzinnige ruzies en uit de hand lopende drug- en alcoholconsumptie. Toch is Boces (1993) een verbluffende plaat, die qua visie en vooruitstrevendheid hun debuut overtreft. Geen idee is te gek voor de epische liedjes en psychotische kleinoodjes op deze waanzinnige plaat. Ze maken zelfs illegaal opnames op Cape Canaveral, om een onwereldse sfeer te creëren.
De volgende tournee blijkt echter de laatste druppel. In Denver worden ze van de Lollapaloozatournee verwijderd, wegens 'excessieve lawaaimakerij'. Hun geluidsman wordt door de beveiliging in een houdgreep van het terrein gegooid. De bandleden staan op het punt elkaar af te maken. Als ze Baker na de tour confronteren met de onhoudbaarheid van de situatie, blijkt hij het volledig met de rest eens te zijn.
Blij dat ze van Bakers donkere impulsen verlost zijn, nemen ze een week na zijn vertrek reeds de song 'Everlasting Arm' op. Het lichtere en jazzy album See You on the Other Side volgt eind 1995. Sony, hun platenfirma, vindt de plaat niet geslaagd. Er wordt gevraagd of ze niet wat meer "op Soul Asylum kunnen lijken". Zonder enige ondersteuning raakt Mercury Rev diep in de schulden. Fridmann zet een stapje opzij. Hij is een familieman geworden en ziet het leven on the road niet meer zitten. Hij werkt enkel nog mee in de studio en wordt fulltime producer (van onder anderen Flaming Lips, Mogwai, MGMT). Na een deprimerende tournee houdt Mercury Rev op met bestaan.
Waarom zijn ze zo goed?
Wat Mercury Rev bijzonder maakt is hun doorzettingsvermogen. Ondanks tegenslagen, zelfsabotage en periodes van wanhoop, blijven ze volhouden. Na het verlies van hun zanger/aandachttrekker gaan ze gewoon door. Donahue vindt zichzelf opnieuw uit als frontman, een kruising tussen Peter Pan en een romantisch dichter.
Ook muzikaal blijven ze zichzelf heruitvinden, om iets unieks en tijdloos te creëren. In 1999 vertelt Donahue aan Magnet Magazine dat het de bedoeling is dat je aan hun platen niet kunt horen in welk jaar ze opgenomen zijn.
Donahue en Grasshopper maken in eerste instantie muziek voor zichzelf. Daarom is het achteraf gezien misschien een meevaller geweest dat de andere groepsleden zijn afgevallen. Zo kunnen ze hun eigen universum grotendeels ongestoord uitbouwen, op de ruïnes van de waanzin van hun eerste incarnatie.
Wat gebeurt er dan?
Donahue krijgt een zenuwinzinking en Grasshopper verstopt zich in een jezuïetenklooster. Na twee jaar komen ze afgekickt opnieuw samen, maar ook Thorpe en Chambers zijn de chaos beu. Ze werken mee aan de opnames, maar toeren willen ze niet meer. Adam Snyder (orgel) en Jeff Mercel (drums) worden geronseld. Buurmannen Levon Helm en Garth Hudson van The Band steken ook een handje toe.
Deserter's Songs verschijnt in 1998 en slaat in als een bom. Het is een relatief intimistische, maar toch sprankelende verzameling liedjes. De breed uitwaaierende abstractie is geweken voor een bijna klassiek lijkende popplaat, met uiterst uitgekiende arrangementen vol zingende zagen en strijkers.
Na jaren van depressie scoort Mercury Rev plots top 40-hits in Engeland en duiken ze op in alle eindejaarslijstjes. Eind 1998 vertellen ze aan NME dat hun tourmanager hen op de vingers tikt als ze lachen op het podium, want "the kids don't like it." "We kunnen het niet helpen", zegt Donahue. "We've never smiled in our whole lives. Let us smile now."
Toch blijven ze moeilijk om mee samen te werken, want groepsleden komen en gaan. Naast Donahue en Grasshopper is enkel Mercel een vaste waarde.
Op 11 september 2001 verschijnt het donkere All Is Dream. Voor deze plaat wordt hun sound weer groter en bombastischer, maar qua liedjes ligt hij in het verlengde van de voorganger. Met het dromerige 'The Dark Is Rising' scoren ze zelfs hun grootste hit ooit.
The Secret Migration volgt pas in 2005. Niet omdat de band weer depressief geworden is, maar omdat ze het zich kunnen veroorloven om traag te werken. De plaat klinkt even groots als zijn voorganger, maar de liedjes grijpen niet echt meer aan. Het klinkt mooi, maar iets te stroperig.
Voor het nieuwe album, Snowflake Midnight, worden veel elektronische effecten gebruikt en de bombast wordt een beetje teruggeschroefd, met opnieuw een grotendeels meeslepend effect. Samen met het album verschijnt het instrumentale en behoorlijk zweverige Strange Attractor, gratis te downloaden via de bandwebsite.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/mercury-rev/onvoltooid-verleden-tijd-mercury-rev/17554/
Meer Mercury Rev op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mercury-rev
Deel dit artikel: