Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee platen in tien jaar
Na het debuut Pretty Hate Machine brengt Nine Inch Nails in tien jaar tijd slechts twee albums uit. Beide behoren tot het beste wat de jaren negentig hebben voortgebracht, waarbij vooral The Downward Spiral nog steeds als absoluut meesterwerk geldt. De industrial rockact met als enige constante factor frontman en leider Trent Reznor - hij IS Nine Inch Nails - schakelt een tandje bij na thuiskomst van de wereldwijde Fragile-tournee. Het larmoyant slechte With Teeth krijgt al binnen twee jaar een vervolg in Year Zero. Deze ziedende en noisy plaat vol politieke boodschap brengt Nine Inch Nails weer op kwalitatief acceptabel niveau.
Na Year Zero
Eind 2007 ligt Year Zero Remixed al in de winkelrekken en met herbewerkingen door onder meer Carlos D van Interpol, Saul Williams en Fennesz is het een zeer geslaagd alternatief voor het moederalbum. Intussen is de online gemeenschap rond Nine Inch Nails vakkundig in de steigers gezet. Je kunt de multitracks van veel nummers downloaden voor je eigen remixgenoegen en de promotiecampagne voor Year Zero was een knap uitgewerkt staaltje alternate reality game.
Geestesverschijning
Met de online basis gelegd en getest, verlaat Reznor zijn platenlabel om als onafhankelijk artiest met volledige artistieke vrijheid en controle te gaan werken. Het internet wordt zijn nieuwe lanceerplatform. De eerste boreling van deze tactiek verschijnt begin 2008 wanneer dubbelalbum Ghosts I-IV op de bandsite opduikt. Een deel is gratis te downloaden en wie liever een fysiek product heeft, kan zijn keuze maken uit een arsenaal variërend van de volledige downloadversie, de gewone cd-release tot een hyperluxe en kostbare gesigneerde editie.
Halfbakken
Helaas is Ghosts I-IV allesbehalve een kwalitatief hoogstaand Nine Inch Nailsproduct. Opgenomen in tien weken tijd als veelal geïmproviseerde instrumentale soundscapes vormt Ghosts I-IV een soundtrack voor dagdromen, met textuur en een visueel perspectief als leidraad. Alessandro Cortini, Adrian Belew en Brian Viglione (The Dresden Dolls) leveren elk braaf hun deel, maar op de beste momenten klinkt de dubbelaar als demo's die een B-kantstatus op de singles van The Fragile nooit gehaald zouden hebben.
Nine Inch Nails gebruikt sonisch opvallend vaak tried and tested formules en de ambiente electro wil nooit zinderen of onder de huid kruipen, laat onberoerd onverschillig. Dit ietwat gratuite en arty vanity project uitgespreid over 36 halfbakken nummers (maar oorspronkelijk bedoeld als ep) doet Nine Inch Nails' naam dan ook weinig eer aan. Hoe graag Reznor het ook anders zou willen, een hedendaags Another Green World is Ghosts I-IV verre van. Een veel te lange, weinig enerverende herhalingsoefening van beproefde zetten des te meer; een slobberwijntje in iets te nieuwe zakken.
The Slip
Terwijl rond Ghosts I-IV een heus filmfestival op YouTube is ingericht waarbij fans films geïnspireerd op de dubbel-cd kunnen insturen, brengt Reznor amper twee maanden later de nieuwe Nine Inch Nails-plaat uit: The Slip. Het was te verwachten: Ghost I-IV is niet bepaald materiaal dat je in arena's gaat spelen, dus gooit The Slip het over een fiks stevigere boeg. Zo stevig dat met Robin Finck terug in de bezetting de razende furie van de Broken-ep enigszins in herinnering geroepen wordt. Maar dan wel gekoppeld aan bepaald niet het beste wat Nine Inch Nails sinds With Teeth heeft voorgebracht.
Voortmodderen
Nine Inch Nails heeft sinds Year Zero een prachtig gebalanceerd, ronkend noisegeluid: uit duizenden herkenbaar en productioneel tot in de puntjes verzorgd. Ook The Slip klinkt als een klok. Alleen: Reznor is - op de kekke single 'Discipline' na - vergeten het sonische geweld te verpakken in nummers die meer impact hebben dan een voortrazende ravedrum met splijtende gitaren en brulslogans met de diepgang van een pannenkoek. Of alweer ambientachtige triphopdeuntjes die voortmodderen in een moeras aan cut and paste-pastiche op het gekende Nine Inch Nails-idioom.
Dit werk schrijft Reznor met zijn ogen dicht, handen op de rug gebonden en ondersteboven hangend in een stel sm-kettingen. Het is weer een staaltje afdraaien wat Nine Inch Nails doet als het geen nieuwe wegen hoeft te zoeken. Omdat de schoorsteen ook zo wel rookt. Immers: de plaat mag dan in eerste instantie voor nop weggegeven worden, de fysieke release vindt straks heus wel aftrek en de enorme zalen in de Verenigde Staten (vooralsnog staat alleen daar een tournee aangekondigd) verkopen vast wel weer uit.
Gegeven paarden
Mag je Nine Inch Nails euvel duiden minderwaardig materiaal te leveren als het een gegeven paard is? Natuurlijk. Als je met veel bombarie een kruistocht begint tegen platenlabels die je zouden afknijpen, zorg dan op zijn minst voor platen die wat je je ex-label gegeven hebt aan alle kanten voorbij streven, of minimaal evenaren. Nu ontkomt Reznor niet aan de indruk dat zijn laatste twee albums nauwelijks releasewaardige nummers bevatten. Inderdaad: als dit je huidige niveau is, moet je het misschien maar zelf doen.
Tegelijk: Nine Inch Nails kán veel beter als Reznor zijn kop ernaar zet. Daar getuigen niet alleen de meesterlijke jaren negentig-platen van, maar ook Year Zero. Met zoveel nummers (46!) in amper twee maanden tijd, bewijst Nine Inch Nails zichzelf weinig goeds. De ooit vooruitstrevende groep draait rond in gemakzuchtige cirkeltjes. De ooit op de smalle scheidslijn tussen avant-garde en mainstream balancerende band zwelgt momenteel in middelmatigheid.
Misschien is het niet zo'n slecht plan om weer eens een tijdje vrij te nemen en pas over een paar jaar aan het front terug te keren met een topalbum. En als er dan toch per se wat uitgebracht moet worden, was in dit geval een Ghosts-ep aardig verpozingsmateriaal tussendoor geweest en had een download-only single als 'Discipline' (met een of twee B-kanten) ook volstaan. Want met beide releases geldt zelfs voor Trent Reznors Nine Inch Nails dat minder toch echt meer is.
Fotografie: Tamar Levine
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/nine-inch-nails/nine-inch-nails-the-slip-ghosts-i-iv/16987/
Meer Nine Inch Nails op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nine-inch-nails
Deel dit artikel: