Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"We hebben een groot probleem." Dat is niet het eerste wat je wilt horen op een persdag. Maar goed, een beetje vertraging is natuurlijk niet zo erg. De koffie is gratis en de sofa's van Hotel Vondel zien er comfortabel uit. Ik krijg pas echt mijn twijfels als ik Nancy, de persbegeleider van EMI International, onrustig zie rondlopen en ik de indruk krijg dat er toch echt iets mis is.
Dan komt Craig de foyer binnengelopen. Lachend, met een flesje cola in z'n hand. Misschien is-'ie apestoned, want het mannetje zegt verder niets. Hij kijkt naar Rick Sloof van EMI, dan naar mij, terwijl ik een twijfelend "hello" uit weet te brengen. Dat we hem én de rest van de band de komende 45 minuten niet meer terug zullen zien, weten wij op dat moment ook niet.
Die ochtend belde ik voor mijn vertrek naar Amsterdam nog even met Maaike Mijland. Zij was die avond daarvoor in de Melkweg om verslag te doen van het concert. "Hij (Craig - YB) gooide na een stuk of drie nummers z'n gitaar al kapot en bleef maar doorzeuren dat-'ie paddo's op had." Ach, dat zie je wel vaker, van die ventjes van begin twintig die zich helemaal te buiten gaan aan de lekkernijen die onze hoofdstad biedt.
Volgens Rick had de beste man niets op: ze hadden de hele dag op hun hotelkamertje gezeten en waren volkomen clean het podium op gegaan. Imagoprobleem dus? Stoerdoenerij? Nee, Rick blijft erbij dat Craig gewoon een verknipte artiest is.
Inmiddels komt Danny Koks de foyer binnengelopen; hij heeft na 15 minuten het interview gestopt omdat Craig en Patrick met elkaar overhoop lagen en blijkbaar niet uit waren op een gezellig gesprekje. "Ik kan hier niets mee, dit was echt totaal zinloos," vertelt hij de persoon die op de redactie de telefoon opneemt.
Intussen word ik volgegoten met koffie en krijg ik ook nog pizza aangeboden door Nancy. Ze heeft tot nu toe al honderd keer haar excuses aangeboden. Je kan aan haar gezicht zien dat ze doodsbang is voor die jongens. Niet dat ze haar iets aan zouden doen, maar meer omdat ze bang is de grip op die jongens totaal te verliezen. Dat is echter allang gebeurd.
Rick ploft neer op de sofa, hij heeft net alle journalisten afgebeld. Nu zit ik daar nog met Danny Koks en iemand van Fok.nl. De man van Up Magazine gaat er vandoor, hij heeft al te lang zitten wachten op drummer Hammish. En dat is nou juist zo apart: die Craig mag dan wel een volslagen malloot zijn, maar waarom gaat de rest van die band dan met hem mee? De jongen van Fok.nl houdt het ook al voor gezien.
Rick is het zat, hij heeft geen zin om de straat op te gaan om die losgeslagen rocksterren op te zoeken. En gelijk heeft hij: de managers steken geen poot uit en blijven de hele tijd op hun hotelkamer zitten. Het schijnt dat het precies zo is gegaan tijdens de andere promotiedagen in het buitenland - ze hebben dus waarschijnlijk de moed allang opgegeven.
Op de vraag of iemand dit al eerder heeft meegemaakt worden unaniem ontkennend gereageerd. Je hoort wel eens van die verhalen dat bands gewoon te stoned of beschonken zijn om een degelijk en serieus interview te doen, maar dit slaat schijnbaar alles. "Dit is geen rock-'n-roll meer, dit is metal!," wordt er gezegd.
De fotoploeg van OOR komt binnen, met een hele vrachtwagenlading aan koffers, statieven en andere dingen om een aardig plaatje te schieten. Tevergeefs? In mijn hoofd zie ik wat shots van The Vines in de lokale koffieshop die het honderd woorden tellende interview van Danny moeten versieren.
Ondertussen wordt er veel gespeculeerd: Craig zou een zware autist zijn en daarnaast een vorm van ADHD hebben. Dat zou inderdaad een hoop verklaren, maar waarom zou hij dan liegen over het druggebruik? Ik blijf positief en ben er van overtuigd dat het allemaal nog goed komt. Nancy vraagt hoeveel interviews er nog gedaan moeten worden en omdat ik de enige ben, zie ik een kans op een opeens zeer exclusief interview.
Af en toe duiken er wat bandleden op. Craig en Hammish staan op een gegeven moment in de hal, maar zijn een paar minuten later weer verdwenen. Valt er überhaupt wat aan te doen?
Dan komt Nancy naar me toe en laat me weten dat er alleen nog maar een fotoshoot komt in de achtertuin van het hotel. Jammer. Maar waarom een fotoshoot? Danny zei toch dat het niets wordt met dat interview? Dan heb ik het pas in de gaten. The Vines mogen dan wel het concert hebben verpest, de persdag totaal hebben verneukt, maar Danny heeft dat exclusieve interview waar ik nog even op hoopte. En die foto? Die komt waarschijnlijk op de cover.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/the-vines/the-vines-in-amsterdam/5460/
Meer The Vines op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-vines
Deel dit artikel: