Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rockin’ on Paper is het initiatief van twee voormalige zeefdrukkers: Niek Schutter en Ricky van Duuren. Inmiddels runnen ze een eigen ontwerpbureau en maken ze geen posters meer voor Vera, maar in de jaren ’80 en ’90 drukten ze honderden posters.
De twee samenstellers bladeren in hun kantoor door het meer dan 300 pagina’s tellende boek en kiezen zeven opvallende posters.
1. Beck - (Niek Schutter, 1994)
Niek: “Dit is van het eerste concert dat hij in Nederland heeft gegeven. Het is een rare collage. Je ziet een stukje van een schoonmaakdoekje en het FC Groningenshawltje van Peter Weening (Vera’s programmeur - BB). In de speaker zit een fax die Beck zelf heeft gestuurd. Dat heb ik er zo in verwerkt. Maar er is geen hond die het gezien heeft. Het affiche werd alweer weggehaald op het moment dat het werd opgehangen. Beck was een heel populaire act op dat moment. Ook dat concert was een soort hostile takeover: je zag mensen die je anders nooit in Vera ziet. Opeens stond er een heel ander publiek.”
Ricky: “Opeens zag je hippe puntlaarsjes en mensen die goed gekleed waren...”
2. Fugazi - (Ricky van Duuren, 1990)
Ricky: “Na het maken van deze poster ben ik door de band op het matje geroepen. Ze voerden al drie kwartier een discussie of deze poster wel kon. Ze vroegen me naar mijn motivatie en ik heb uitgelegd dat ik zomaar een schaapje had getekend. Maar zij voelden zich nogal aangevallen. Zij dachten dat ze schappendrollen waren. Ik heb uitgelegd dat ik zonder concept iets had bedacht en dat er niet meer achter zat. Toen was het goed. Over het algemeen zijn bands heel enthousiast. Want het gebeurt nergens anders.”
Niek: “Als er opeens een mooi kunstwerkje hangt, als iemand in elk geval iets met enthousiasme en liefde heeft gebakken, kom je heel anders binnen als bandje. Het is een onderdeel van de charme van de club.”
Ricky: “Simpel gezegd kun je het als bandje in Vera alleen maar zelf verklooien. Er wordt alles aan gedaan om een avond zo optimaal mogelijk neer te zetten en zo’n poster hoort daar bij.”
3. Nirvana - (Jan Eleveld, 1989)
Ricky: “Nirvana was het voorprogramma van Tad, toch?”
Niek: “Ik ben één van de vele mensen die claimt er bij geweest te zijn. Ik heb het concert gezien, maar ik heb op die avond niet het potentieel van Nirvana gezien. Ik vond het nogal rommelig; een beetje een zooitje. Tad vond ik veel leuker, maar daar heb je nooit meer wat van gehoord.”
Ricky: “Het hele pand hing vol met kopietjes van een interview met Nirvana en Kurt Cobain had over alle foto’s waar hij opstond een doodshoofd getekend. Dat viel me op. Het is wel grappig: op die avond waren er 65 betalende bezoekers. Maar als je iedereen gelooft die zegt dat hij er bij was, zouden het er 6500 zijn. Wij waren er écht bij.”
4. The Gories - (Willem Kolvoort, 1992)
Niek: “The Gories is het soort band dat men als een typische ‘Veraband’ omschrijft. In Vera spelen ze met gemak voor een uitverkochte zaal en het is maar de vraag hoe dat in de rest van Nederland uitpakt. Maar ik heb geen idee wat er achter de poster zit.”
Ricky (lacht): “Gewoon gezellig, met zijn drieën in een kinderbadje.…”
Niek: “Het was vrij eenvoudig om medewerking voor het boek te krijgen. Er zijn mensen in Vera die nog steeds persoonlijk contact hebben met een band als The Gories, maar ook met Sebadoh en zelfs met Dinosaur Jr. Aan J. Mascis vroeg je het gewoon en zelfs bij Sonic Youth was het meteen goed.”
Ricky: “Er is een hoop goodwill. Je ondersteunt beginnende bandjes. De mensen lezen het Verakrantje, zien het affiche en dan sta je niet voor een lege zaal te spelen. Bands herinneren zich dat.”
Niek: “Een band trekt in Vera 300 mensen en staan een avond erna voor 34 man te spelen. Ook dat blijft hangen.”
5. Magnapop - (Yol, 1994)
Niek: “Dit zijn speciale gevallen. Er zijn bijvoorbeeld ook collages met echte blokjes hout.”
Ricky: “Dat is ook een handelsmerk van Vera. Dat je posters in ronde of apart gesneden vormen hebt.”
Niek: “Er is er eentje die ik met inkt en al door schelpenzand heb gerold. Die was voor Giant Sand. Howe Gelb (frontman van Giant Sand - BB) vindt dat soort dingen leuk. Een jaar later speelde hij weer in Vera en toen had hij het nog over het affiche ‘where they actually used sand’. Je kunt onverwachte dingen gebruiken en er mee experimenteren.”
Ricky: “Alles kan. We deden die met zand gedrukte poster en dat leverde een gigantische chaos op. Daar is uiteraard nogal wat over gemopperd. Maar het is mooi om te zien dat die visueel uitdagende stijl wordt doorgezet. Zonder dat het wordt opgelegd. De Verastijl blijft herkenbaar zonder dat er iets overeenkomstig in zit.”
6. Sonic Youth (onbekend, 1983)
Niek: “Ik denk dat degene die dit affiche heeft gemaakt geen flauw idee had wat voor een band het was.”
Ricky: “Het zal in 1983 zijn geweest?”
Niek: “In die tijd gebeurde het allemaal anoniem. Ontwerpen is nu veel meer ons leven binnengedrongen.
Toen was het zo dat er gewoon íets moest komen. En wie dat deed of hoe het gemaakt werd was volstrekt oninteressant. Het was als vragen welke bakker het brood heeft gebakken.”
Ricky: “De volgende poster die gemaakt werd voor Sonic Youth zag er al heel anders uit. Qua beeld past die ook beter dan deze. Dit is gewoon een relaxed tokkelende bluesneger...”
Niek: “Dat was het soort muziek dat toen veel in Vera over de vloer kwam. Er werd misschien gedacht: ‘dit zal wel kloppen.’ Nee, het ziet er niet naar uit dat de maker de muziek van Sonic Youth heeft beluisterd.”
7. Gesundheit - (Mara Piccione, 2001)
Ricky: “Zo heeft het ontwerpen zich steeds verder ontwikkeld. Ik denk dat dit het unieke is aan de Verastijl.”
Niek: “Ik heb weer geen flauw idee wat de achterliggende bedoeling is, maar het is gemaakt door één van de jongere ontwerpers. Iemand die zogezegd het stokje overneemt.”
Ricky: “Iedereen krijgt een poster, zowel bandjes in de grote zaal als in de kelderbar. En ook voor de Zienema-avonden worden posters gemaakt. Vera is wat dat betreft ook veel breder dan gitaren alleen.”
Niek: “En die posters horen daar bij. Ze zeggen iets over de aard en de intenties van de club. Het is een beetje als een kapstok, waar je alles aan ophangt en kan aflezen.”
Ricky: “Dat is denk ik de crux. Het zijn allemaal liefhebbers, de medewerkers, de ontwerpers en het personeel van Vera. Het zijn liefhebbers en dat voel je aan alles.”
Rockin’ on Paper is hier te bestellen voor EUR 35,- inclusief verzendkosten binnen Nederland. Het boek wordt op 11 maart feestelijk gepresenteerd in Vera.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/vera/de-geschiedenis-van-vera-in-posters-herkenbare-stijl-zonder-overeenkomst/15025/
Meer Vera op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vera
Deel dit artikel: