Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tijdens de eerste uren van de tweede dag van Sonic Acts heerst een duidelijke (sub)culturele tweedeling binnen de muren van Paradiso. In de grote zaal bedient het Nederlandse duo mnk_toktek joysticks waarmee ze met chirurgische precisie de grenzen tussen muziek en geluid aftasten.
Denk je neo-Autechre? mnk_toktek denkt voor jou nog een stapje verder. Abstractie is het sleutelwoord bij deze avant-garde muziek pur sang, waarin schijnbaar ongecoördineerde klik-, plop-, tik- en blipgeluidjes langzaam aan structuur winnen. Uitkomst: een donker, organisch bewegend universum om in mee te drijven – het liefst terwijl je een paar ongecontroleerde lichaamsbewegingen maakt om je fascinatie voor dit buitenaardse luisterspel duidelijk te maken.
Boven is het de wereld op zijn kop. Daar beklimt de clowneske Japanner DJ Scotch Egg [foto boven] (te grote regenboogmuts, twee staartjes met gekleurde strik) net een tafel om het publiek in zijn moedertaal toe te spreken. Scotch Egg maakt Gameboycore; lowfi-gabber waarbij 8bit-melodietjes in de trant van 'Vader Jacob' en Tetris ritmisch worden ondersteund door tweehonderd beats per minuut en een hoop onverstaanbaar geblèr. Het maakt het academische imago van het festival er niet geloofwaardiger op, maar op de dansvloer werkt deze ongepolijste camp geweldig.
Het recept: Scotch Egg tovert een melig melodietje uit zijn Gameboy, de zaal schiet in de lach, Scotch Egg schreeuwt iets, de zaal antwoordt dat men rijst en bami wil, de beat wordt ingezet en de zaal kolkt als een zee bij windkracht tien. Dan is er nog een jongen met een T-shirt waarop de tekst 'not for intellectuals!' staat gedrukt. Het is bijzonder onderhoudend, maar hoe schizofreen kan een festival zijn?
Het verschil tussen boven en beneden komt verrassend genoeg samen bij grime en hiphop. De grime, sinds een paar jaar het snelst groeiende kindje van de Londense muziekscene, wordt zowel instrumentaal als onder begeleiding van een aantal rappers opgediend. Zo verzorgt Warp-icoon Matt Shadetek [foto links]de traag voortrollende beats waarover MC’s Jammer en Skepta hun – helaas van een matige flow voorziene en amper verstaanbare – raps spitten.
Bij het optreden van Vex’d [foto onder] krijgt de muziek de voorkeur, maar het zijn maar een handvol tracks die op de dansvloer hun werk naar behoren doen. Wellicht biedt een góede MC uitkomst, zoals Beans in de hoofdzaal, want hoe energiek en vol potentie grime ook klinkt: er ontbreekt iets. Een gebrek aan drive, een verbindende factor die al die zorgvuldig geplaatste, lome geluiden aan elkaar knoopt. Vex’d doet het soms met soundscapes en slaagt dan wonderwel (opener 'Thunder'), maar vaker vallen er tijdens het optreden saaie stiltes vanwege een gebrek aan peper in het achterste.
De academici worden definitief de hoofdzaal uit gewerkt met optredens van Aaron Spectre en Hrvatski, die respectievelijk ietwat uitgekauwde reggae-breakcore en een frissere, meer onvoorspelbare variant van het o zo populaire genre op de ondergrondse dansvloeren uit hun computer trekken. Inmiddels mogen we voorzichtig stellen dat Sonic Acts zichzelf in zijn pretentie een beetje voorbij schiet. Wat artiesten als mnk_toktek betreft maakt het festival de zelfgecreëerde verwachtingen volledig waar, maar op een drukdoenerig rastamannetje dat reggae en breakcore in een blender gooit, zit de doelgroep niet te wachten.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=12085
Meer Sonic Acts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-acts-xi
Deel dit artikel: