Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Schrijvers en muziek; geen wonder dat van wijlen Koning der Wilde Verzamelwoede Boudewijn Büch ook een boekwerkje verschijnt. Onder de titel De Bril van Buddy Holly wordt een tekst gepresenteerd die Büch vlak voor zijn dood in 2002 inleverde. Een tekst die zoals de flaptekst vermeldt, bedoeld was als ‘een kleine introductie tot de nog zeer jonge verzamelleer van de popmemorabilia’.
Als een razende Roeland springt Büch zoals we van hem in zijn formidabele televisieprogramma De Wereld Van Boudewijn Büch gewend zijn, van een ogenschijnlijk triviale aanleiding naar uitstapjes over een generaal uit de Amerikaanse burgeroorlog. Of van zijn geëxalteerde liefde voor de jonge Mick Jagger (ook al bezongen in eerder werk) naar Andy Warhols Jagger-portretten en het gebrek aan literatuur over Warhols hoesontwerpen. Als klap op de vuurpijl laat Büch zich kennen als doorslaande collectioneur én overmatig gepassioneerd liefhebber, wanneer hij zich de koning te rijk prijst als hij Buddy Holly’s bril heel even op zijn neus mag zetten. In zijn televisieprogramma zagen we hem immers al eens een buste van Goethe omhelzen en in de Collectie Büch ontbrak zelfs een afgietsel van het dodenmasker van de grote Duitse literator niet. Kortom: voor Büch maakt het niet uit of het hoge of lage kunst is, zijn verzamelwoede en passie kennen geen grenzen.
Büch heeft tegelijk altijd een helder doel voor ogen gehad met zijn verzamelen. Hij wilde dichterbij komen zijn objecten van interesse komen. Balen als een stekker deed hij omdat hij geen handtekening of ander persoonlijk object van Abraham Lincoln bezat. Jubelen kon Büch om een meermalen door Warhol gesigneerde lp Sticky Fingers: natuurlijk de eerste uitgave, mét de echte ritssluiting voorop. Tussen dichterbij komen en steeds verder van de bron afraken in een nooit eindigende speurtocht naar historische weetjes, boeken, te bezoeken plaatsen, de meest zieltogende musea en op het eerste gezicht nauwelijks ter zake doende hebbedingetjes, zet Boudewijn Büch hier weer een fraaie schets van zijn persoon neer. Een man die aan alle kanten overwoekerd en getekend werd door de nimmer aflatende hang naar meer, meer, meer.
Als ‘kleine introductie’ tot Büchs persoonlijke verzamelmethode is De Bril van Buddy Holly zeker geslaagd te noemen. Boudewijn Büch was een geval apart. Het zal niet voor iedereen weggelegd zijn om zoveel tijd, fysieke (opslag)ruimte en geld te steken in zoveel verschillende verzamelgebieden. Desalniettemin: via Goetheania, een dodo-botje of een cd van Chris Jagger (de broer van) en een enorme perifere bibliotheek vol kwam Boudewijn Büch steeds een stapje dichterbij en steeds verder weg. Hoe meer je hebt, hoe meer je weet; hoe meer je beseft hoeveel je nog niet hebt, weet, gelezen of gezien hebt. Ligt daarin niet de tragiek van de échte verzamelaar?
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=12269
Meer Boudewijn Büch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boudewijn-b-ch
Deel dit artikel: