Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Naast Marilyn Manson, Linkin Park en The Smashing Pumpkins geldt Muse als één van de absolute topnamen op Pinkpop 2007. De extravagante podiumshow uit de Brabanthallen staat op eenzame hoogte en Matt Bellamy en co gelden als 'Beste Live Band' ter wereld. Pinkpops tweede dag is meer dan een langgerekt voorprogramma voor Muse; zo bewijst alleen al een feestelijk Gogol Bordello.
Tom Morello’s nieuwe uitlaatklep – na het uiteenvallen van Rage Against the Machine en Audioslave – heet The Nightwatchman. Gewapend met slechts een akoestische gitaar en mondharmonica vuurt Morello solo met scherp. Strijdbare protestliederen, politieke preken en tactisch gekozen covers (Woody Guthrie’s ‘This Is Your Land’) zorgen voor een innemend en indrukwekkend zondagmiddagconcert.
Razorlight [foto rechts] grossiert vervolgens in platitudes. De liedjes zijn te af, te bedacht; alles zit op precies de juiste plek, te juist. Voorman Johnny Borrell wil graag, te graag. Aalglad is zijn mix van verschillende popstijlen en Razorlight beklijft dientengevolge geen moment. Eigen smoelwerk is meer dan een te strakke, witte broek, daar helpt een tophit uit het boekje als ‘America’ ook niets aan.
Gogol Bordello wordt naar verluid onder de duim gehouden door zanger Eugene Hutz. Misschien is zijn dictatorschap pure noodzaak. Nu vliegt deze volslagen maffe, uiterst springbare zigeunerpunk immers al alle kanten op. Nét geen ongeleid projectiel; wél subliem festivalvoer. De zon schijnt, Pinkpop danst en huppelt en Gogol Bordello zorgt voor een brede glimlach. Hutz en de zijnen zijn hard op weg een festivalfavoriet te worden, zoals voorheen The Levellers of Dropkick Murphys dat waren. Ska, rock, punk, folkviool en gekte in één hand; een fuif is gegarandeerd.
De plek op het programma die Iggy Pop & The Stooges [foto rechts] is toebedeeld – voor Snow Patrol – lijkt wat vreemd, maar Iggy zit er niet mee. Hij peurt er na een overweldigend concert op Lowlands 2006 weer een fijne show van gekende klasse uit. Of is het een kwestie van veel geschreeuw, weinig wol en steeds dezelfde trucjes, inclusief een podiuminvasie van mensen uit het publiek (waarbij één fan van het moment gebruik maakt om maar meteen helemaal naakt voor tig duizend man te gaan staan!)?
Iggy Pop is een legende en ondanks een dramatisch laatste album straalt de zestigjarige mannetjesputter nog steeds vol vuur. De hoogtijdagen zijn echter over; nostalgie overheerst. Wanneer die vorm krijgt in icoonrockers als ‘I Wanna Be Your Dog’, ‘1969’ en ‘Dirt’ maakt de ruwe kracht van Iggy Pop & The Stooges evenwel nog steeds veel indruk.
Het prettig stuiterende Maxïmo Park krijgt de hele John Peel-tent mee met zijn snuggere, postpunky rock, waarbij vooral de singles van het debuutalbum tot de hoogtepunten behoren. Een prettige opmaat naar Snow Patrol dat charmant zichzelf is gebleven ondanks hand over hand toenoemend succes. De Schotse band verbaast zich over zijn plek na Iggy Pop, eert de grote held tot tweemaal toe en bijna schalks palmt Gary Lightbody’s stem een steeds groter deel van het Pinkpopveld in.
Wanneer op de grote schermen naast het hoofdpodium een fan in close-up in beeld verschijnt en een traan over haar wang biggelt, gaat een welgemeend “Aaahhh” door het publiek. Snow Patrol maakt veel los, zo blijkt, en ‘Chasing Cars’ en ‘Eyes Wide Open’ zorgen voor breedgedragen kippenvelmomenten.
Amy Whinehouse is te bezopen om te mogen vliegen, vervanger Krezip pakt de tent in met een mix van nieuw electrorockwerk en ‘I Would Stay’ en op de 3FM-Stage werkt Lostprophets zich door een larmoyante show emo-uit-het-boekje heen.
Na dit ietwat mindere intermezzo is het tijd voor Matt Bellamy en zijn mannen. Muse heeft een batterij licht en schermen bij zich waar je misselijk van wordt. De lichtshow is dan ook fenomenaal en overdonderend. Muse trekt ook muzikaal alle registers open. Tussen Bach en Buckley is wat kort door de bocht, al schurkt Muse vakkundig langs bombastisch en diep emotioneel.
Fans krijgen een lang concert dat niet onder hoeft te doen voor een eigen Museshow. De rest van Pinkpop staart verbijsterd naar het podium en laat deze stoomwals aan gitaargefreak, kopstemzang en megaproductie over zich heen rollen. De 'Beste Live Band' ter wereld? Op zijn minst een zeer waardige headliner op elk groot festival.
Foto's uit het KindaMuzik archief. Beeld Razorlight door Kenn Verstraeten; Iggy Pop door Jelmer de Haas.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=15522
Meer Pinkpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pinkpop
Deel dit artikel: