Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie wel eens het bizarre hoorspel The Black Rider van Tom Waits helemaal heeft uitgezeten, zonder nadelige gevolgen als moordneigingen of nachtmerries nadien, kan zich vanaf heden opvrolijken met het macabere duo Hank Pine en Lily Fawn, dat allerminst een doodgewoon koppel is en allerminst doorgaat voor sympathieke buren.
Op hun opmerkelijke debuut, The Road to New Orleans genaamd, pakt het tweetal meteen groot uit met een show waarin whisky zuipende necrofielen een rolletje vervullen. Maar als je het mij vraagt hadden de twee, behoorlijke lange, cd´s flink ingekort kunnen worden. Een miniplaat of speellengte van zo´n veertig minuten was waarschijnlijk ruim voldoende geweest.
Hoewel de schimmige achterbuurten waarin Hank en Lily vertoeven in contact staan met de ´Lost Highway´ van Hank Williams, alsmede de kruispunten van Robert Johnson en andere archeologische vondsten van het oude Amerika die als fata morgana´s opduiken, komt de liefhebber van mooie, afgeronde liedjes toch enigszins bedrogen uit. Het ploeteren naar een fijne melodie of een pakkend refreintje begint na verloop van tijd toch te vervelen, waardoor beide cd's snel in de platenkast verdwijnen.
The Road to New Orleans van Canadese circusduo is eigenlijk ook bedoeld als soundtrack voor twee beeldverhalen.
Tja, de griezelige theatermuziek heeft hier en daar raakvlakken met Giant Sand, The Handsome Family, de opgegraven arbeidersbluesmuziek van Alan Lomax en ook de Efteling, maar is toch bovenal een hulpmiddeltje voor het langdradige toneelstuk dat Hank Pine and Lily Fawn opvoeren.
Binnenkort als voorprogramma van de geweldige Will Johnson als South San Gabriel, dus u bent alvast gewaarschuwd.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=9263
Meer Hank and Lily op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hank-lily
Deel dit artikel: