Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een scherp oog wist vooral Peellaert de fantasiewereld in beeld neer te zetten die legendarische sixtiesartiesten op hun platen of met hun presentatie schiepen, of die fans op hun artiesten projecteerden. Ik had het boek als tiener wel eens in de bibliotheek geleend en veel afbeeldingen nam ik letterlijk (zo kalm Jim Morrison eruit zag toen hij in het bad werd gevonden) alsof foto’s door Peellaert waren overgeschilderd.
Ik realiseerde me dat, in tegenstelling tot een reflex van ‘zo gaan we niet meer met popsterren om’, dit wel degelijk het geval is, al hebben - zoals vaker tegenwoordig - de fans het heft in eigen handen genomen. Ik heb het over fan fiction. Dat rare fenomeen dat jaren geleden begon met het zelf verzinnen van Star Trekavonturen, wordt nu op allerlei terreinen toegepast. Ik kan er niet genoeg van krijgen! Vooropgesteld: fans van pop- en rocksterren hebben altijd over hun idolen geschreven, soms naar poptijdschriften, vaak in het diepste geheim van hun dagboek. Er zijn zelfs literaire varianten, denk aan de sterrenroddels van Bret Easton Ellis maar vooral de boeken van Dennis Cooper die gebruik maken van een raar soort fanfictie (Closer, waarin een personage in een complete fantasie als tieneridool leeft, en helemaal Guide, waarin een bewusteloze Alex James van Blur wordt verkracht). Maar nooit is het zo openbaar geweest als nu, dankzij internet.
Wat vind je zoal? Als je de olijke avonturen en tienerdrama’s even opzijschuift, ontsluit je een wereld van vreemde, erotische fantasieën, vaak banaal en soms geschreven met een juist gevoel voor pathos of humor. Dat de popster een seksueel icoon is, dat seksualiteit ongegeneerd wordt ingezet in pop, is een duidelijke zaak en toch is het verbazingwekkend hoe fanfictie impliciete verlangens weet te verwoorden en hoe vaak deze dezelfde zijn. Blijkbaar bestaat er een grote behoefte aan een lesbische relatie tussen Britney en Christina, alsof ze door de seksuele energie die beiden oproepen zich onherroepelijk op elkaar moet storten. En anders gebeurt het wel binnen een band. The White Stripes is een dankbaar onderwerp dankzij het door henzelf ontworpen mysterie rond de precieze relatie van Jack en Meg.
In die zin past fanfictie in de tendens van de laatste jaren waarin we eigenlijk nog obsessiever omgaan met beroemdheid en voornamelijk de seksualiteit van sterren aan de periferie, de onofficiële seksualiteit waar ze geen controle over hebben. Een wereld voorbij voorgekookte clips, fotosessies en platenhoezen, waarin gelekte seksvideo’s, bloopers, paparazzifoto’s en roddels circuleren. Wat dan opeens ontketend wordt, is waar rocksterren soms mee spelen of waar ze in teksten ambivalent over zijn, maar waar ze zelden openlijk over kunnen praten: hun homoseksualiteit. Kurt Cobain, Bright Eyes en Trent Reznor zijn gewilde onderwerpen van homoseksuele fantasieën. Met name Reznor lijkt allerlei duistere verlangens los te maken - een icoon van perversiteit.
Het enige waar ik mee worstel is de vraag: hoeveel rek zit er in fanfictie? Als erotische fantasieën enigszins acceptabel geschreven zijn, hoeven ze niet veel van elkaar te verschillen om toch hun spanning te behouden. Of anders gezegd: kan de fan voorbij zijn lusten schrijven, of echt iets nieuws en ondenkbaars vinden in die schitterende glans van onze idolen?
Omar Muñoz-Cremers is onafhankelijk popjournalist, tekstschrijver, essayist en auteur.
http://www.kindamuzik.net/column/omar-mu-oz-cremers/de-maand-van-om-c-april/12572/
Meer Omar Muñoz Cremers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/omar-mu-oz-cremers
Deel dit artikel: