Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Boxcutter – Oneiric (Planet Mu)
Boxcutter is een buitenbeentje in de donkere dubstep wereld. Hij behoort niet tot de dubstep inner-circle uit London, maar komt uit Belfast, dat in een niet zo ver verleden nog de brandhaard van Noord-Ierland was. Zijn inspiratiebronnen zijn Jimmy Hendrix, Robert Fripp en IDM in plaats van Londonse piratenzenders die de ene grime dubplate na de andere uitbraken. Oneiric is waarschijnlijk het meest 'elektronische' dubstep album tot nu toe; echo's van Aphex Twin en andere Rephlex artiesten zijn prominent aanwezig in weergaloze tracks als 'Bad You Do'. Tegelijkertijd proeft men in tracks als 'Brood' de verhakkelde drums die Boymerang zo uniek maakten in de eerste jungle-tracks. Boxcutter past daarom perfect in Mike Paradinas' artiestenschema van Planet Mu: hij is een hybride verre bastaard van Remarc en Mu-Ziq. De meest intrigerende track op het fantastische Oneiric is evenwel 'Sunshine VIP', waar dubstep erin slaagt om free-jazz op te waarderen tot een extatische ode aan de toekomst. 'Sunshine' is 50% 'Music' van LTJ Bukem, 50% Pharoah Sanders.'Boxcutter bekijkt dubstep vanuit andere invalshoeken en is daarom een van de meest interessante producers uit het pak.
Burial – Burial (Hyperdub/Lowlands)
Waar grime eigenlijk alleen kan vastgepind worden op London, East London dan nog, misschien zelfs zwart East London, wordt dubstep – en dan vooral dit album van Burial – gezien als het enige muzikale portret dat erin slaagt om de zeitgeist van London te vatten. Maar die vergelijking kan veel verder doorgetrokken worden: Burial maakt de moderne grotestadsblues van iedere Europese metropool. Burial bouwt verder op de meest melancholische geluiden die uit de opwindende melting pot van Bristol voortkwam begin jaren negentig (Portishead, Massive Attack, Tricky) en maakt tegelijkertijd met rudimentaire middelen een synthese van het beste van Basic Channel en Pole. Pas als de songs goed klonken op de autoradio wanneer hij 's nachts door Londen reed, slaagden ze in Burial's 'autotest'. Burial is dan ook een garantie voor eindeloos turen door vuile voorruiten. Tien jaar na de doorbraak van drum'n'bass zal 2006 geboekstaafd worden als het jaar dat dubstep doorbrak. Burial is dan de cruciale plaat voor de dubstep-generatie die New Forms van Roni Size voor de drum'n'bass-generatie was.
Skream - Skream! (Tempa/Lowlands)
Skream! vormt weer een bewijs voor de hoge kwaliteit en innovatiedrang die deze eerste golf dubstepreleases typeert. Waar Milanese industriële duisternis predikt, Burial minimale en donkere rave erbij betrekt en Kode9 & The Spaceape voor de benauwende elektronica gaan, is Skream de lieverd van het viertal. Zijn debuutalbum leunt flink op relaxte dubinvloeden, oldschool jungle-geluiden en rechttoe-rechtaan producties. De gemeenschappelijke factor daarbij is dat alle twaalf nummers per stuk opgebouwd zijn rondom één hoofdmelodie.
Hoogtepunt vormt het dubstepanthem ‘Midnight Request’. Een repeterende, idm-achtige melodie landt hier op een fundering van zware subbassen en hiphopbeats. Jammer genoeg past Skream deze formule op het album net iets te vaak toe, waardoor het effect aan kracht verliest.
Veel beter bevallen daarom het Mia-achtige ‘Check-It’ (samen met Warrior Queen), de vrolijke dubhits ‘Blue Eyez’ en ‘Dutch Flowerz’ en de Londense branie tijdens ‘Tapped’, waarbij rapper JME op bezoek komt. Zelfs een stuk soulvolle jazz ontbreekt niet, waardoor Skream! een lange luisterlevensduur én een groot publiekspotentieel meekrijgt. Zowel mensen die net om de hoek komen kijken als luisteraars van het eerste uur kunnen hiermee hun dubstepcollectie meer dan bevredigend uitbreiden.
Kode9 + The Spaceape - Memories of The Future (Hyperdub/Lowlands)
Muzikaal maken samples van oosterse gevechtsfilms, gefragmenteerde stukken spookachtige dub, verdwaalde mondharmonica’s, van triestheid druipende violen en natuurlijk de diepste bassen denkbaar de dienst uit. Gelachen wordt er zelden. Wat te denken van titels als ‘Bodies’, ‘Addiction’ en ‘Victims’? Of van een tekststukje als “I am lost in paranoia’s most beautiful dream”? Of van een uitspraak als “one step forward, two step back”?
Nee, voor Kode9 & the Spaceape en medereizigers als Digital Mystiks, Skream en Burial gaat het niet langer over weed, snelle auto’s en vechten om halfnaakte vrouwen. Het gaat zelfs niet meer over utopie. Er zijn belangrijker problemen. Noodzakelijke verandering als een revolutie, in het reine komen met het verleden én de toekomst, de richtingloosheid van een wereld die verandert in één grote metropolis... we kunnen de wereld die we hebben geschapen blijkbaar zelf niet goed meer aan.
Om het met de woorden van The Spaceape zelf te zeggen: “Maybe, just maybe, we will save you / Maybe, just, maybe, we will kill you.” Heeft er iemand dit jaar de toestand in de wereld beter samengevat?
Mary Anne Hobbs - Presents Warrior Dubz (Planet Mu/Lowlands)
De BBC-jock (iedere maandagnacht op Radio One te horen) heeft eigenlijk maar één criterium: het moet donker en gemeen klinken. Voor de rest mag alles. Zo begint haar verzamelaar met de industriële, overstuurde grime van Milanese vs Virus Syndicate, om vervolgens terug te schakelen op diepe dub van Benga. Waarna Andy Stott met 'Black' het tempo resoluut opvoert in een 4x4-technonummer waar iemand als Maurizio zich niet voor zou schamen.
Vet is ook 'Anti-War Dub' van Digital Mystikz, waarop toaster Spen G zijn in echo gedrenkte lyrics spuugt. Natuurlijk ontbreekt Burial (met een exclusief nummer) niet en sluit Hobbs haar cd af met de andere vaandeldrager van het genre: Kode 09, die binnenkort met een eigen album komt en hier alvast groots uitpakt. Een verzamelaar die de degelijkheid van de BBC combineert met de underground feel van Planet Mu.
Milanese - Extend (Planet Mu/Lowlands)
In tien tracks laat Extend horen wat digital grimecore voor moois te bieden heeft. Beats als mokerslagen, onderbuikverscheurende baslijnen, zwaar gemanipuleerde vocalen en een algeheel gevoel van duisternis doen zelfs de poolnacht nog wit wegtrekken.
Evenals Technical Itch is de productie weergaloos complex. Geluid komt uit elke hoek van het volume-, stereo- en frequentiespectrum, elke seconde kan de volgende wijziging inluiden, en geen parameter van de effectenprocessors en het menpaneel blijft onberoerd.
Onderwijl blijven twee zekerheden overeind: drive en groove. Heel Extend duwt dansvloerhelden en hoofdknikkende koptelefoonfans genadeloos voort in hun bewegingen. Een echt gezellige avond zit er bepaald niet in met Milanese, maar elektronicagestuurde agressors komen hier de herfstmaanden prima mee door.
Ammunition and Blackdown - Present: The Roots of Dubstep (Tempa/Lowlands)
Een mooi cadeau voor de steeds talrijkere volgers van dubstep, want de meeste tracks op deze compilatie kwamen slechts in heel beperkte oplage uit en zijn totaal onvindbaar. The Roots of Dubstep toont hoe deze donkere, duistere bastaardzoon van 2step vijf, zes jaar geleden geboren werd. Op de tracks van Steve Gurley en El-B hoor je duidelijk dat dubstep een rechtstreekse afstammeling is van springerige 2step beats. De afsluitende track van Digital Mystikz sluit al veel meer aan bij de moddervette sound die dubstep vandaag is.
The Roots of Dubstep is niet de ideale introductie voor wie het genre niet kent, daarvoor klinken sommige tracks te gedateerd en is de ‘Dubstep Allstars’-reeks veel geschikter. Dit is wel een prachtige compilatie voor wie al weg is van dubstep en er maar niet genoeg van kan krijgen.
http://www.kindamuzik.net/dossier/dubstep/de-dubstep-7even/14647/
Meer Dubstep op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dubstep
Deel dit artikel: