Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Thema van CTM.13 is The Golden Age. Het spektakel staat deze keer garant voor een reflectie op de alomtegenwoordigheid van muziek in het hedendaagse bestaan en het effect daarvan op individuen, esthetiek, politiek en economie.
Matmos
Het openingsconcert van het muziekprogramma wordt verzorgd door het duo Matmos. Zij spelen hun nieuwe plaat The Marriage of True Minds in zijn geheel live. De vraag is of zij ook op het podium gebruik maken van de kracht van het lezen van gedachten. Met Ganzfeldtelepathie-experimenten namen ze de afgelopen vier jaar namelijk het album op. Hoe beleef je muziek en hoe draag je muzikale inspiratie of ervaring over op een ander, zonder daarvoor iets anders te gebruiken dan de focus van je gedachten op de ontvanger? Kunnen twee mensen dat onderling überhaupt en is het resultaat daarvan aanmerkelijk anders dan de al schitterende catalogus van Matmos uit het verleden heeft geleerd? En zal de telepathische focus van de twee op elkaar gericht zijn of wordt ook het publiek onderdeel van het experiment? De aftrap van CTM zal het leren.
Diamond Version
Carsten 'Alva Noto' Nicolai en Olaf 'Byetone' Bender zijn de afgelopen jaren in Nederland te zien geweest van Trouw tot GOGBOT Festival en Today's Art. De twee voormannen van het platenlabel Raster-Noton hebben onder de naam Diamond Version de handen ineen geslagen. Van eind 2012 tot begin 2013 geven ze een handvol ep's uit op Mute, met als apotheose een dubbelalbum. De razendscherpe glitches en abstractie van Alva Noto krijgen in Diamond Version gezelschap van de snaarstrakke beats en bassen van Byetone en leveren een dansbaar verknipt amalgaam op dat kille zakelijkheid en minimalisme koppelt aan broeierige opwinding en sensualiteit. Dat laatste aspect wordt live nog een handje geholpen door medewerking van Atsuhiro Ito, die een gemodificeerde lichtgevende buis (de Optron) bespeelt als gitaar en zo rauwe noise en een zekere mate van visuele dynamiek toevoegt aan de ongetwijfeld toch al voor oor en oog overrompelende performance.
Myrninerest
Midden 2012 speelde Current 93 een van zijn spaarzame concerten in de Berlijnse Volksbühne. De spanning was voor aanvang te snijden in het volgepakte theater. David Tibet en zijn band kwamen, zagen en overwonnen met speels gemak en een fikse lading diepgevoelde mystiek. Myrninerest is een nieuw project van Current-mastermind Tibet samen met James Blackshaw. Over zijn vriendschap met Coil's Jhonn Balance en over 's mans ontijdige en tragische dood maakte Myrninerest het album "Johnn", Uttered Babylon (The Spheres One). Het is een plaat geworden die in bezwerende, akoestische miniaturen van klassiek gitaarspel, vermengd met Indiase toonzettingen een sfeer oproept van treurnis, intens beleefde hoge pieken en diepe dalen en een dichtbij dat toch zo veraf kan zijn en andersom.
Myrninerest brengt het soms wat ongemakkelijk persoonlijke en intieme naar het plankier en dus het publiek. De verhouding tussen de performer(s) en toeschouwer(s) wordt onwillekeurig op scherp gesteld; niet in het minst daar waar ook het onderwerp van de composities en lyriek een bepaald niet te onderschatten rol speelt. Hoewel wellicht op eerste gehoor ver verwijderd van het werk dat Coil aan de wereld geschonken heeft, herrijst Jhonn Balance als een Phoenix in deze lamentaties die in hun kern bezwangerd zijn van een overdaad aan levenskracht.
Oneirogen
Vanuit New York bestookt Mario Diaz als Oneirogen de oplettende luisteraar met een geluidswereld die wel te omschrijven is als krautrock-shoegaze. Deze multi-instrumentalist koppelt elektrische gitaar, akoestisch instrumentarium en elektronica aan elkaar in een dikke waas aan dromerige klanktapijten. Daarin buitelen ijle synthesizerpartijen over hedendaagse gecomponeerde frasen. Daarin ratelt soms een flard noise langs de horizon of schraapt distortion de hemel open. Onderaards en hemels, tussen waken en slapen en vooral onaards weet Oneirogen de toehoorder in te palmen met een allesbehalve organisch geluid dat tegelijk zonder omhaal getuigt van een menselijke inborst die mededogen kent en durft te dromen.
d'Eon
Als je de muzikale habitat van Tangerine Dream mixt met klassieke muziek, een zekere avant-gardistische twist geeft aan afgezaagde melodieën uit popnummers en die mengvorm speelt met alleen maar synthesizers, waan je je met d'Eon als gids snel in een decor van subtiele twinkeling en verwondering als een mokerslag. Zijn concert zal maar liefst vier uur beslaan en de luisteraar alle vrijheid bieden kopje onder te gaan, rond te zwemmen, naar de bodem te duiken en weer boven te komen in eb en vloed, draaikolken en stille wateren. Van piano tot minimal techno en van krautrock tot pure pop: 'badmeester' d'Eon zorgt ervoor dat je allesbehalve verzuipt en laat de whirlpool vooral behaaglijk pruttelen.
ATOM™ & Material Object en Pantha du Prince & The Bell Laboratory
Raster-Noton's ATOM™ presenteert zijn Alpha txt featuring Material Object. 's Mans werk staat bol van de analoge synthesizers en rudimentaire manipulaties van computerprogramma's. Uit zijn archief put hij voor dit concert uit de schetsen en partijen die gebruikt zijn om de albums mee te maken. Live herschrijft Uwe Schmidt zodoende de geschiedenis van ATOM™ en zijn muzikale leven. Daarbij wordt hij op het podium bijgestaan door Material Object, bekend als grafisch ontwerper van het vooraanstaande ambient label FAX +49-69/450464 dat bestierd werd door de onlangs veel te vroeg overleden Pete Namlook.
Later diezelfde avond gaat shoegaze-technotovenaar Pantha du Prince aan de slag met The Bell Laboratory. Deze klassieke percussionisten leggen de zweep over zijn elektronische substraat en melodie. Samen trekken ze een symfonie op waarin een hoofdrol is weggelegd voor een carillon met 64 bronzen klokken. Na Today's Art waar deze voorstelling ook reeds te horen en zien was, gaat het ensemble op CTM.13 opnieuw met elkaar in dialoog, op zoek naar de overtreffende trap van een sublieme muzikale ervaring.
Sunn O)))
'Hard' krijgt bij Sunn O))) handen en voeten en trillende vloeren, muren, oren en neusvleugels in aanzwellende en afkalvende patronen van onversneden drone. Die worden weliswaar opgeroepen met een rockinstrumentarium, dat betekent niet dat de heren – steevast gehuld in monnikspijen en verborgen achter dikke lagen rook – geen offer brengen aan de meester Tony Conrad, meer dan dat ze schatplichtig zijn aan menige metalband. Laag op laag stapelend resteert bij Sunn O))) niets dan aanhoudende sustain: de opgerekte en voortdurende naklank in boven- en ondertonen die letterlijk dwingt tot overgave. Daar lost het private op in het publieke, wordt het publieke ongewild privaat, want de drones werken diep door op geest én lichaam.
Voor een mp3-speler en zelfs voor thuisgebruik is Sunn O)))'s werk nauwelijks geschikt. Alleen al daarom hebben concerten van deze groep een toegevoegde waarde: dan worden de benodigde volumes bereikt om het geluid de massiviteit te geven die ook Phill Niblock inzet. Met die componist heeft Sunn O))) gemeen dat, hoewel loodzwaar en monumentaal, de ritualistische geluidsculptuur in drones een zekere elegantie blijft tonen. Sunn O))) sloopt de toehoorder zonder botte bijl of springstof en aan het slot van CTM.13 ligt volledige loutering dan ook in het verschiet.
CTM13 – The Golden Age 28 januari 2013 – 3 februari 2013, diverse zalen, Berlijn, Duitsland http://www.ctm-festival.de/ctm-festival/welcome.html
http://www.kindamuzik.net/festival/ctm-festival/ctm-13-the-golden-age/23605/
Meer CTM Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ctm-festival
Deel dit artikel: