Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je tent staat, het meegebrachte bier is nog niet lauw en het feest is pas net begonnen. Voor de perfecte binnenkomer en het interessantere lichtvoetige rockwerk begeef je je deze middag vlak voor de avondschemer naar de Charlietent. Minus the Bear [foto boven] brengt hier indierock met een ruw randje en net even anders dan de rest. Verfijnde melodielijnen worden aangevuld met een flinke scheut elektronica, besprenkeld met een snuifje progressieve rock als uit de jaren zeventig en verpakt in een luchtige experimentele omslag. Alle ingrediënten worden in de juiste verhoudingen gemengd zonder het 'liedje' uit het oog te verliezen. Voeg daar nog eens een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen aan toe en voilà: Minus the Bear. Live wordt het net een tikkeltje ruwer neergezet, maar dat mag de pretpop niet drukken. Een prima opwarmer dus zo vlak voordat de avond invalt. (Jeroen Gelissen)
Minus the Bear staat om 17.40 in de Charlie
Eenmaal opgewarmd mag je gelijk doorlopen naar de India, want het Belgische Balthazar [foto onder] heeft met het debuut Applause één van de fijnste albums van dit jaar gemaakt. Swingende indiepop met een artistiek randje. Het optreden van een maand terug in de Ekko was met fijne zangkoortjes (hallo jaren zestig), lome basriffs (hallo funk en hiphop) en briljante gitaarsolo's (ja, echte solo's!) een genot voor het oor. En mocht je per se willen dansen (het blijft toch Lowlands), dan ben je bij Balthazar ook aan het goede adres: luister maar naar nummers als 'Hunger at the Door', 'Wire' en 'Throwing a Ball'. België heeft de zoveelste vriendschappelijke wedstrijd met Nederland als talentenvijver gewonnen, want van een band als Balthazar kan Nederland tot nu toe alleen nog maar dromen. (Daniël Verlaan)
Balthazar staat om 18.45 in de India
Wie ooit de naam Manitoba in zijn muziekcollectie heeft opgenomen, zal deze ook ongetwijfeld aanvullen met Caribou, als dat niet al is gebeurd. Het is namelijk één en dezelfde artiest; de Canadees Dan Snaith. Na twee prachtige albums, Start Breaking My Heart en Up In Flames, veranderde Manitoba noodgedwongen zijn alias in Caribou. Frontman Handsome "Dick" Manitoba, van punkrockband The Dictators, dreigde met een rechtzaak als Snaith zijn naam niet zou veranderen. Daaraan gehoor gevend, ontstond onder de invloed van lsd in de Canadese wildernis, de naam Caribou.
Hoewel aan bijna alle albums die Caribou maakt dance en elektronica ten grondslag liggen, maakt hij uitstapjes naar diverse andere muzikale oorden. In zijn vroegere werk herken je flarden van zoete ambient, strakke minimal, gladgestreken, maar toch speelse jazz en Animal Collective-achtige folktronica. Later raken ook mid-seventies-psychedelica, vleugjes krautrock, en zonnige westcoastpop versmolten met zijn kenmerkende 'zomer-roadtrip'-geluid.
Caribou brengt je in vervoering, zijn geluid tilt je op en neemt je blootsvoets door het zand mee naar plekken waar je niet meer vandaan wilt. (Maria Cristina Fazecas)
Caribou staat om 19.00 in de X-Ray
Voor een tegenwicht aan al deze lichtvoetigheid mag je je vervolgens naar de Lima haasten voor Mark Lanegan. Lanegan is een veelzijdige persoonlijkheid en levende legende. Als frontman van The Screaming Trees maakte hij zijn entree in de grunge-scene, wierp zich nadien op een solocarrière en werkte onder meer samen met acts en artiesten als Chris Goss, Dave Grohl, Kurt Cobain, de betoverende Isobel Campbell en het schitterende Soulsavers. Vanavond draait het echter om hem alleen. Zijn karakteristieke door whisky, sigaretten en drugs gevormde stemgeluid is herkenbaar uit duizenden. Met zijn stem, omfloerst door een minimale begeleiding, neemt hij je mee naar zijn wereld. Waar donkere wolken samenpakken, nare geesten rondwaden, maar ook af en toe een sprankje hoop doorklinkt. Laat je meevoeren in The Church of Lanegan en bekeer je tot Zijn Woord. Beklemmend, fascinerend, betoverend en indringend. (Jeroen Gelissen)
Mark Lanegan staat om 20.15 in de Lima
Eind jaren zeventig zijn The Specials de spilfiguren van de Two-Tone-beweging. Aangevoerd door de punkspirit herdefiniëren ze de Jamaicaanse skamuziek. In het kielzog van de interraciale band – in een door rassenkwesties verdeeld Engeland - volgen onder andere The Selecter, Madness en The Beat.
The Specials zijn de ultieme singlesband. Hits als 'Gangsters', 'A Message to You Rudy' en 'Too Much Too Young' klinken nog steeds even fris. Songschrijver/orgelist Jerry Dammers wil echter andere muzikale wegen verkennen. More Specials incorporeert jazz en lounge en verruilt de springerigheid van hun debuut voor een subtielere sfeer.
Dammers' bewind wordt door enkele leden als wurgend ervaren en na 'Ghost Town' – zowat de beste jaren tachtigsingle – richten drie van hen Fun Boy Three op. Op In the Studio (1984) – onder hun oorspronkelijke naam Special AKA - blijven er weinig originele leden meer over. Na een monsterhit én politieke landverschuiving met de single 'Free Nelson Mandela', ontbindt Dammers de band.
Enkele ex-leden beginnen met restjes van The Beat te touren als The Special Beat. Vanaf midden jaren negentig verschijnen enkele ondermaatse albums onder de naam The Specials, zonder Dammers of zanger Terry Hall. Eind 2008 lanceert Dammers het bericht in de media dat de échte Specialsreünie die aangekondigd wordt, mét Hall, gedwarsboomd is. Hij zou met enkele leden aan nieuwe arrangementen en nieuw materiaal gewerkt hebben, tot er besloten werd om gewoon een 'greatest hits' show op te voeren en hem af te voeren. De rest van de band zegt dat er niet met hem valt samen te werken. De shows die ze momenteel opvoeren zijn blijkbaar fenomenaal, maar laten toch een wrange smaak in de mond achter. (Sid Meuris)
The Specials staan om 21.10 in de Grolsch
Natuurlijk doen ze het voor het geld. En wie er bij het vorige optreden van blink-182, in 2000, bij was op Lowlands zal ook nog weten dat het een wonder was dat de groep bij elk nummer tegelijk wist te eindigen, zo rammelend speelde het trio. En toch, eind jaren negentig was blink-182 veruit de leukste en meest hitgevoelige punkpopband die in de slipstream van Green Day op wist te komen. Meeblèren dus voor alle laat-twintigers met First Date, The Rock Show, All the Small Things, Feeling This, Man Overboard en What's My Age Again?; snobs mogen doorlopen. (Guido de Greef)
blink-182 staat om 22.00 in de Alpha
De doorgelopen snobs doen er ondertussen goed aan hun toevlucht te zoeken in de India waar ze aan hun gerief kunnen komen bij Flying Lotus [foto boven]. Deze artiest staat voor beats waar je van gaat watertanden. De echte snob wil natuurlijk ook het naadje van de kous weten, dus daar gaat'ie dan: FlyLo is de uit Winnetka, Californië afkomstige en nu in Los Angeles gesitueerde, Steven Ellison die ook achter het pseudoniem Juno Leed schuil gaat. Hij is een elektronica-artiest, dj en producer, die sinds 2007 bij Warp onderdak heeft gevonden. Gezegend met een zeer muzikale familie als basis (zijn oudtante is jazz-lady Alice Coltrane, de inmiddels overleden vrouw van de legendarische John Coltrane) en een bijzonder fijngevoelig gehoor voor de kleinste details, is deze meesterlijke beat-magiër een vernieuwer in zijn genre.
Jazz en hiphop zijn de hoekstenen die de fundering vormen van het waanzinnig complexe geluid van Flying Lotus. Maar er is zoveel meer. Hoewel vloeiend, glooiend, organisch, sensueel en warm, heeft zijn klank ook de nodige scherpe vintage randjes, ingebracht door slierten synths en fonkelende, elektronische sterrenstof. De gelaagdheid in zijn werk is enorm. Zijn stijl is intelligent, bijzonder eigenzinnig en met een sterke positieve lading, maar waardoorheen toch een dikke, duistere aroma vloeit die die je door onverwachte paden meevoert langs Indische waarzeggers en Afrikaanse voodoo-dames. Als dat geen opwindende afsluiter van je eerste dag is.. (Maria Cristina Fazecas)
Flying Lotus staat om 22.00 in de India
Foto's van Minus the Bear en Flying Lotus (door Niels Vinck) en Balthazar (door Reinier Asscheman) uit het KindaMuzik archief.
http://www.kindamuzik.net/festival/lowlands-2010/kindamuzik-s-grote-lowlands-gids-de-vrijdag/20514/
Meer Lowlands 2010 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lowlands-2010
Deel dit artikel: