Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Goedemorgen! Te veel gefeest, te weinig geslapen en moet je nog op gang komen? Geen nood, want de heren van And So I Watch You from Afar [foto boven] staan al klaar om het slaapzand vakkundig uit je ooghoeken te rossen. Want dat postrock helemaal geen suffe slaapmuziek hoeft te zijn hebben ze ondertussen wel afdoende bewezen. Hun energieke liveshows worden alom geprezen en staan strak van de ziedende instrumentele postrock met een stevig hardcoresausje. Te aanstekelijk om zomaar langs te lopen. (Harm-Jan Zondag)
And So I Watch You From Afar staat om 13.10 in de India
Wil je gelijk doorbeuken of hou je toch niet zo van gitaren, dan mag je deze middag direct door naar de X-Ray. Daar vind je namelijk de knallend een schurende liveshow van Hollands glorie. Drummer/componist Jornt Jan Bras oftewel Boom Boom du Terre: zijn eigen Frans klinkende synoniem voor het schudden van de aarde. Nadat debuutalbum Your Favorite Alboom één dag op de luisterpaal van 3voor12 staat, wordt Jornt door Mojo gevraagd voor Lowlands. Men pakt één van de beste studenten van het Rotterdamse Conservatorium, laat hem een paar jaar experimenteren met samples (denk aan crocodile hunter, geile stripteasedanseressen en violen), bedenk daarbij dikke beats, akoestische en elektronische drums, vette baslijnen, hiphop, techno, rock en dubstep-invloeden en men heeft een vet energieke eenmansband waar je vrolijk van wordt. (Kim van der Voorden)
Boom Boom du Terre staat om 14.30 in de X-Ray
Eigenlijk zouden de bandleden van de Britse mathrockgroep Foals [foto onder] zich eerst honderd keer moeten opdrukken voordat ze het Lowlandspodium betreden. De vorige keer dat ze er zouden spelen, zegden ze namelijk op het laatst af ten faveure van een lucratiever Engels festival. Maar hun laatste plaat Total Life Forever, vol prachtig uitgewerkte trancerock, vergoedt veel. De organische productie laat elk instrument in zijn waarde, zodat de zorgvuldige opbouw van de songs langzaam maar zeker aan de oppervlakte kan komen. De kracht van de herhaling in de zang van Yannis Philippakis gekoppeld aan subtiel keyboardspel van Edwin Congreave en ijle gitaarklanken, laat de muziek van Foals hoger zweven dan ooit. De kans op een bezwerend optreden is groot. Zeker met in het achterhoofd het materiaal van het debuut Antidotes, dat bol staat van de op Afrikaanse klanken en postpunk gebaseerde kronkelende ritmes en elastieken gitaarriffs. Dans je heupen stuk op de onontkoombare muziek van Foals. (André Rozendaal)
Foals staat om 15.30 in de Bravo
Bij de combinatie van metal en termen als avant-gardistisch en progressief dienen zich direct beelden aan van symfobands die hun technische vaardigheden voor een select muzikantenpubliek staan te etaleren. Het Zweedse Diablo Swing Orchestra houdt er een heel eigen modus operandi op na. Gewapend met een cello, operettezang en een theatraal gevoel voor improvisatie verbaast de band vriend en vijand met een explosieve mix van jazz, klassiek en powermetal. Menig bigband doet onder voor de grootsheid van dit atypische sextet. Het is kermis in de hel! (Ruud van Esch)
Diablo Swing Orchestra staat om 16.30 in de Lima
De Zweden van Miike Snow staan vanavond geprogrammeerd in de Charlie-tent. Het getalenteerde drietal dat live met zijn zessen op het podium verschijnt, zou zeker niet misstaan op een groter podium. Zowel de zang van Andrew Wyatt als de muziek van producersduo Bloodshy & Avant is sterk melodieus, waardoor zowel de langzamere als de snellere nummers heerlijk klinken. In de dansbare psychedelische indiepopliedjes klinkt pijn door. Dat maakt Miike Snow intens en daardoor extra interessant. Ze hebben een goede live reputatie, maar hebben de neiging te lange outro's te spelen, maar dat maakt dit optreden er nog niet eentje om te missen. (Kim van der Voorden)
Miike Snow staat om 21.00 in de Charlie
Baltimore kent een levendige en avontuurlijke indiemuziekscene. Yeasayer en Animal Collective komen er vandaan, en zo ook Beach House [foto boven]. Het duo Victoria Legrand en Alex Scally maakt al drie platen lang droompop van de bovenste plank, met het dit jaar verschenen Teen Dream als voorlopig hoogtepunt. De gedragen zang van Legrand, ontspannen drums, ijl gitaarspel van Scally en afgestofte orgels voeren je terug naar herinneringen aan een ondergaande zon, in een lang vervlogen zomer. Die je misschien nog hebt vastgelegd op korrelige, vergeelde foto's. Verlangen, obsessie, verandering, seks: het komt allemaal langs op Teen Dream, bedekt onder een nevel van bedwelmende melancholie. Op het podium brengt Beach House, met drummer, de in wezen eenvoudige songs nog krachtiger voor het voetlicht. Het geluid is kraakhelder, Legrand zingt, dikwijls met haar haar voor het gezicht hangend, gepassioneerd vanachter haar orgel. Scally gaat zittend en met gebogen hoofd, volledig op in zijn gitaarspel. Contact met het publiek blijft op die manier beperkt, maar dat heeft de muziek van Beach House helemaal niet nodig. Die is bedoeld om je ogen bij te sluiten. En is zo mooi om langzaam bij weg te zweven.(André Rozendaal)
Beach House staat om 22.00 in de India
Foto van Foals uit het KindaMuzik archief, door Renate Beense.
http://www.kindamuzik.net/festival/lowlands-2010/kindamuzik-s-grote-lowlands-gids-de-zaterdag/20515/
Meer Lowlands 2010 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lowlands-2010
Deel dit artikel: