Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De muziek van het volk
Het Pauze-festival steekt van wal met ‘The People’s Music‘, een thema-avond rond folk. Oorspronkelijk is de ruimere term ‘etnische muziek’ terug te brengen tot ‘muziek eigen aan het volk’. Folkmuziek is zo te herleiden tot een verzameling van liedjes die voor en door het volk gezongen werden en mondeling overgeleverd werden.
Door de tijd ontwikkelde deze etnische muziek zich in afgezonderde gemeenschappen tot een brede waaier van unieke muziekculturen. De relatie tussen de muziek en de gemeenschappen valt hierbij op: de liedjes geven een getrouw beeld van de gang van zaken binnen zo’n gemeenschap. Zonder kennis over deze maatschappelijke context is het haast onbegonnen werk de essentie van de muziek te doorgronden.
De onlosmakelijke band tussen etnische muziek en haar directe omgeving is het grootste verschil met de westerse popmuziek, waarbij de laatste min of meer los staat van de samenleving. Op donderdag 27 oktober geeft (K-RAA-K)³ de puurheid van de niet-westerse muziek een centrale plaats.
Tsehaytu Beraki speelde tijdens de jaren 1950 een belangrijke rol in de Eritreese onafhankelijkheidsstrijd tegen Ethiopië. Met stem en krak, een kruising tussen lier, gitaar en harp, verkondigde ze haar politieke visie en verwierf zo een enorme naambekendheid. Maar wanneer op een goede dag de Ethiopische luchtmacht haar concert besluit te bombarderen, ontvlucht Beraki haar moederland. Na vele omzwervingen komt ze in Nederland terecht waar Terrie Ex haar onder zijn hoede neemt. Gewapend met een nieuwe krak leidde dit vorig jaar tot het album Selam dat op Terp verscheen.
Een andere gast op ‘The People’s Music’ is Daud Khan. De Afghaan bekwaamde zich door middel van intensieve studie, geduld en volharding in het bespelen van de robab, een middeleeuwse Afghaanse luit, en de sarod, een Noord-Indisch snaarinstrument. Hij beheerst vele muziekstijlen waaronder raga en is zo de ideale persoon om het publiek kennis te laten maken met de Afghaanse muziekcultuur. Hij wordt vergezeld door Florian Schiertz en Dorran Ahmad Sadozai, die op Khans Tribute To Afghanistan de tanbura bespeeld.
Op de eerste avond van het Pauze-festival wordt ook de film Breaking The Silence vertoond waarin filmmaker Simon Broughton een beeld schetst van de muzikale situatie in Afghanistan na de val van het Taliban-regime.
» Tsehaytu Beraki -
Selam- (Terp)
Experimenten met snaarinstrumenten
Alan Lamb werd bekend door wat hij zelf beschreef als zijn wire recordings. Lamb trok rond in afgelegen gebieden in West-Australië om er field recordings te maken. Hij klom er in telefoonpalen om de geluiden te bestuderen die werden voortgebracht door de lange kabels, door hem the faraway wind organ gedoopt. Nu eens werden de kabels door een zachte bries beroerd en op andere momenten raasde er een heuse storm door het dorre landschap. Dit resulteerde in een grote verscheidenheid aan klanken.
Lamb is niet de enige die zulke experimenten uitvoert. Overal zijn muzikanten op zoek naar nieuwe manieren om snaarinstrumenten te gebruiken. Het ene experiment is daarbij nog inventiever dan het andere. Dit leidde ondermeer tot de ultieme zoektocht naar het long string instrument, met een nieuw geluid waarbij longitudinale golven de transversale verdringen. Dit geluid is gebaseerd op het uitrekken en samentrekken van de snaren. Daarnaast is er ook een beweging die zich bezighoudt met de mutatie van snaarinstrumenten.
‘A Long Thin Wire’ brengt beide strekkingen samen in de Domzaal. De Amerikaanse Ellen Fullman kwam ruim twintig jaar geleden met het eerste prototype van het long string instrument op de proppen. Ze bevestigde snaren aan metalen bakken die ze met water vulde. Eerst bespeelde ze dit instrument met een strijkstok maar nadien ontdekte ze dat ze het ook met haar handen kon bespelen. Door intensief perfectioneerde ze haar instrument en maakte ze zich tal van speeltechnieken eigen. Tegenwoordig overbrugt het instrument zelfs een lengte van twintig meter en heeft ze drie dagen nodig om het op te bouwen. Op het PAUZE -festival zal ze met Konrad Sprenger aantreden. Samen brachten ze vorig jaar Ort uit.
Onlangs bracht (K-RAA-K)³ Swimming In It van Greg Malcolm op de markt. Op zijn nieuwe plaat laat de Nieuw-Zeelander nog maar eens horen dat een andere benadering van snaarinstrumenten tot heel verrassende resultaten kan leiden. Malcolm verbouwde zijn gitaar om zo tot een ander geluid te komen en bespeelt tegelijkertijd nog twee andere gitaren. De drie instrumenten bestaan als onafhankelijke stemmen naast elkaar. De gitaren op de grond zorgen zowel voor ritmische ondersteuning als voor een intrigerend klankentapijt. Malcolm maakt zo sfeervolle nummers die uit meerdere lagen bestaan en waarbij hypnotiserende melodieën op de onderliggende drones drijven.
» Greg Malcolm -
Swimming In It- ((K-RAA-K)³)
Creatieve kruisbestuivingen
Tijdens de laatste avond van het festival staat het begrip new weirdness centraal. Dit fenomeen dat de laatste jaren enorm aan draagkracht won, laat zich niet op één enkele muziekstijl vastpinnen. Als gemeenschappelijke factor dringt zich de term ‘vrije’ muziek op waarbij conventies overboord gegooid worden. Men put uit vele uiteenlopende genres en zo goed als alle initiatieven leveren compleet unieke resultaten op.
Naast free folk, waardoor iconen zoals Devendra Banhart, CocoRosie en Joanna Newsom recent al heel wat media-aandacht mochten genieten, onderscheidt zich een stroming die zich ruwweg laat vangen in de term vrije improvisatie. Dit kan gaan van vrije noise van bands als Hair Police en Wolf Eyes tot vrije jazz zoals die bijvoorbeeld door het duo Flaherty/Corsano wordt gemaakt.
Deze stromingen bestaan niet naast elkaar. Er zijn vele wisselwerkingen, muzikanten duiken in meerdere bands op en door het expansieve cd- en cassettemilieu is de creativiteit niet meer te stuiten. ‘Transmutations’ licht een tipje van de sluier op en (K-RAA-K)³ brengt op die avond enkele bands naar de Balzaal van de Gentse Vooruit die zich in de voorhoede van deze muzikale gebeurtenissen bevinden.
Het Texaanse Charalambides stond vorig jaar al op het (K-RAA-K)³-festival en diegenen die daarbij waren weten dat hun subtiele folk/drone-hypnose live zeker standhoudt. Eerder dit jaar werd hun debuut Our Bed Is Green heruitgebracht waarover collega Vincent Romain het volgende schreef: “Hoe paradoxaal dat ook kan klinken, ondanks de diversiteit werkt het algemene hypnotiserende effect dat van Carters' muziek uitgaat eerder richtinggevend dan dat je aandacht door die veelvormigheid wordt weggezogen. Eerder nog zet het je aan om de oren voortdurend te spitsen, op zoek naar onverwachte details en, vooral, naar nog meer onvermoede schoonheid.”
Daarnaast is ook Animal Collective van de partij. In het recente verleden leverde het viertal alvast platen af waarbij ze folk met psychedelica en drones versmolten. Iedere keer leverde dat een ander resultaat op en met hun nieuweling Feels gooien ze wel heel hoge ogen. Ze injecteerden een flinke dosis pop in hun nummers en bewijzen zo nog eens dat ze muziek als een heel vrije structuur beschouwen.
Ook de Brusselaar Bram Devens treedt aan op de laatste avond van het Pauze-festival. Onder zijn pseudoniem Ignatz bracht hij zijn titelloze debuut uit op (K-RAA-K)³. Hij experimenteert met folk en noise en vult de losse structuren in met gitaar, elektronische effecten en zijn stem om zo tot een verbazingwekkend resultaat te komen. Ignatzs improvisaties doen zeker niet onder voor de creaties van zijn Amerikaanse tegenhangers op ‘Transmutations’.
» Animal Collective -
Feels- (Fat Cat/PIAS)
» Charalambides -
Our Bed Is Green- (Kranky/Konkurrent)
» Ignatz -
Ignatz- ((K-RAA-K)³)
KindaMuzik geeft in samenwerking met (K-RAA-K)³ 5 tickets weg voor ‘A Long Thin Wire’. Meer informatie vind je in onze nieuwsbrief van 19 oktober.
http://www.kindamuzik.net/festival/pauze-festival/pauze-krachtlijnen-van-de-hedendaagse-muziek/10804/
Meer Pauze-festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pauze-festival
Deel dit artikel: