Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
OOR-redacteur Tom Engelshoven bezocht Pinkpop zo'n vijftien keer.
"Het is een gigantische prestatie om het zo lang vol te houden, dat moet je niet onderschatten", prijst Engelshoven het festival. Hij bezoekt Pinkpop sinds de jaren tachtig, al is de liefde niet altijd even groot geweest. "Vroeger had ik een ontzettende hekel aan festivals, maar ging er wel heen voor bepaalde artiesten die ik wilde zien. Ze concurreerden voor mijn idee met de clubs, waar je dezelfde bands kon zien. En dan speelden ze nog langer ook. Festivals ben ik later gaan waarderen, toen de programmering breder werd en ik merkte dat er ook een bepaald gevoel bij hoort. Bij Pinkpop is dat de combinatie van een regionale, Limburgse identiteit met een internationale allure."
Over de keuzes die het festival maakt qua programmering kan Engelshoven kort zijn. "Pinkpop is gewoon afhankelijk van de bands die op dat moment beschikbaar zijn. Ze moeten roeien met de riemen die ze hebben. En zolang daar zestigduizend mensen op afkomen, doen ze dat hartstikke goed." Voor de keuze voor een wereldact als Bruce Springsteen heeft hij alleen maar lof. "Het is een prettige ontwikkeling dat er nu eens een artiest als Springsteen komt. En dat zeg ik niet omdat het een van mijn favorieten is. Op Glastonbury zie je al veel langer dat bijvoorbeeld Leonard Cohen naast heel nieuwe bands geprogrammeerd staat. Nederland is veel te lang 'doelgroepachtig' geweest. Het maakt mij niet uit of een artiest twintig of tachtig is, het gaat om de muziek."
"Een persoonlijk hoogtepunt was toch wel de sprong van Eddie Vedder [foto rechts]. Ik had het gevoel dat het publiek toen écht wild was, heel bijzonder. Dat is wel een typisch Pinkpopmoment. Volgens mij was dat ook een van de eerste grote tv-registraties." De media-aandacht ziet Engelshoven ook als een van de succesfactoren van het festival. "Het is een geweldige zet geweest om Pinkpop op televisie uit te zenden. Of je nu wel of niet van de muziek houdt, iedereen zet met Pinksteren wel even de televisie aan om vijf minuutjes Pinkpop te kijken. Het is een nationaal evenement geworden, en dat is razend knap."
Geert Heldens (47), uit het Limburgse Reuver, gaat dit jaar voor de dertigste achtereenvolgende keer naar Pinkpop.
"Er zijn van die momenten in je leven dat je denkt: dit is exact de plaats waar ik nu wil zijn. Dit is een van die momenten." K's Choice-zangeres Sarah Bettens verwoordde tijdens haar Pinkpopoptreden in 2001 precies het gevoel dat Heldens jaarlijks krijgt, als hij de trappen van het Pinkpopterrein weer afloopt. "Voor mij voelt het elk jaar drie dagen lang zo. Dan heb ik het gevoel dat ik weer thuis ben", vertelt de Pinkpopfan. "Als ik erover vertel, krijg ik alweer kippenvel. Hoe moet ik dat nu uitleggen? Het begint in september elk jaar weer te kriebelen en gaat door tot Pinksteren. Ik houd de geruchten bij op graz.nl, wil alles weten van de bands, alle muziek horen. En als het dan zover is: dan wil je gewoon weer voor dat grote podium staan."
"Sinéad O'Connors akoestische uitvoering van 'Troy' op Pinkpop 1988, dat is het mooiste wat ik ooit gehoord heb. Andere hoogtepunten? De stagedive van Eddie Vedder in 1992, terwijl ik stond te bibberen van de kou. En het concert van Lauryn Hill in 1999, dat ging door merg en ziel, zo intens." Het illustreert de brede muzieksmaak van de Limburger. "De combinatie van nieuwe en oude muziek op Pinkpop spreekt me aan. Er mag wel wat meer soul en dance komen, maar de komst van grotere acts als Bruce Springsteen en Metallica vind ik wel een positieve ontwikkeling."
Heldens' Pinkpopliefde is zo groot dat hij enkele jaren geleden de roze pop op zijn arm liet tatoeëren [foto links]. "Ik heb er een paar jaar over getwijfeld, maar heb besloten dat Pinkpop gewoon bij mijn leven hoort en dat wilde ik vastleggen. Je mag me heel veel afnemen, maar niet mijn Pinkpop." De emotionele band met het festival is dus groot, maar dat betekent niet dat hij alleen uit nostalgische overwegingen gaat. "De sfeer is altijd goed, maar de muziek staat voor mij nog altijd voorop. Ik ga ook het liefst alleen naar het festival, dan hoef ik op niemand te wachten en niks te missen. Meestal kom ik toch wel bekenden tegen op het terrein. En anders doe ik gewoon even mijn mouw omhoog, dan heb ik zo aanspraak."
Peter Verhulst (37) uit Utrecht bezoekt Pinkpop sinds 1993, en gaat dit jaar voor de zeventiende keer.
"Wat ik het beste aan Pinkpop vind? Dat het elk jaar hetzelfde is. Lekker met een paar vrienden een biertje drinken met een goed muziekje op de achtergrond. We hebben nog net geen picknickkleedje bij ons. Dat kneuterige is typisch voor Pinkpop; lekker op bezoek bij ome Jan." Over de programmering hoor je Verhulst niet klagen. "Wat er ook komt, er is altijd gezeur. Ik vind het wel prima. Het is leuk hoor, dat Springsteen er is dit jaar, maar anders was ik toch wel gegaan. Dat was ook het mooie in 2005, toen waren we met de 25.000 vaste gasten. Het was niet voor niks zo gezellig toen."
Verhulst is een echte stamgast, voor wie het festival om meer dan alleen de muziek draait. "We staan altijd op camping A, dat is een voorwaarde. Lekker dicht bij het festivalterrein voor als je 's avonds kachel terugkomt. Je ziet daar elk jaar dezelfde mensen, de meesten staan ook altijd op dezelfde plek. Wij gaan altijd met een groepje vrienden in een bungalowtent. Die zetten we op het asfalt, dan blijven we lekker droog. Beetje kaarten, pretsigaretje erbij." En op het festival heeft hij ook zo zijn vaste rituelen. "Ik kom bij de T-shirtstand altijd Theo Vogelaars tegen, de bassist van de helaas gestopte Tröckener Kecks. En ik probeer Jan altijd een handje te geven, meestal lukt dat ook wel."
Lees hier deel 2 van de Pinkpopspecial 2009
Foto geheel boven: Mahdi Abdulrazak
http://www.kindamuzik.net/festival/pinkpop-festival/pinkpop-2009-voor-de-veertigste-keer-op-bezoek-bij-ome-jan-deel-1
Meer Pinkpop Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pinkpop-festival
Deel dit artikel: