Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al jaren lang praat ik dolenthousiast over die ene Londense dj. Ik heb Erol vijf jaar geleden voor het eerst horen en zien draaien tijdens de clubavond Where It's At in hartje Soho. In die tijd stond op de clubflyer alleen zijn voornaam, maar sinds enkele jaren is zijn achternaam geen geheim meer. Naar Trash was ik nog nooit geweest, en dat terwijl ik altijd tegen iedereen zeg dat wanneer ze in Londen zijn, ze daar absoluut eens naar toe moeten gaan. In juni van dit jaar was ik dan in Engelse hoofdstad, en ik moest en zou naar Trash gaan. Vlak voordat de club open ging had ik een gesprek met de boomlange en zeer bescheiden Erol Alkan.
"Ik wil niet zeggen dat ik een carrière heb als dj. Een carrière is zoiets als dat wat je je hele leven wilt blijven doen. Ik draai nu al elf jaar in clubs en ik geniet daarvan. Ik denk dat ik populair ben op een manier dat men denkt dat dit een carrière is."
Erol's "carrière" begon al op vroege leeftijd in zijn eigen slaapkamer, waar hij platen draaide voor zijn moeder.
"De eerste club waar ik ooit draaide was een vreselijk kleine club, Automatic bij Leicester Square. Zo arrogant als ik was stapte ik naar de clubeigenaar en vertelde tegen hem dat zijn club hetzelfde was als elke andere, en dat het wel een frisse wind kon gebruiken. Op dreigende toon kreeg ik van hem te horen of ik het dan beter kon, en dat ik dan maar alle liedjes op papier moest zetten die ik zou draaien. Hij dacht zeker dat ik liedjes zou draaien waar niemand op zou gaan dansen. Ik schreef toen alle nummers op die hij zelf liet horen. [lacht] Voor ik het wist was ik dj in Automatic."
Na Automatic draaide Erol onder andere platen tijdens de al te vroeg gestorven clubavonden Where It's At en PopScene, en later ook nog After sKOOL Klub, wat nog wel bestaat.
"In de tijd dat ik begon waren er veel grote populaire bands, bijna iedereen hield wel van Pearl Jam, Faith No More of Nirvana. Blur en Pulp kwamen net om de hoek kijken, The Verve waren nog maar een kleine band. The Charlatans hadden net hun album Up To Our Hips uitgebracht, wat waarschijnlijk hun beste plaat is, maar op commercieel gebied waren ze niet echt groot. Veel van deze geweldige platen kwamen toen uit en de bands waren nog niet beroemd, maar wel bijzonder interessant. De Amerikaanse muziek was goed, maar er was nog zoveel andere goede muziek. Dat draaide ik dus in het begin."
Waar hij in het begin nog veel britpop en indie op de draaitafels legde, heeft zijn keuze van muziek in al die jaren langzaam een andere draai gekregen.
"De muziek die ik nu draai is gevarieerd. Het is meer mondiaal. Er worden zoveel goede platen gemaakt in elk deel van de wereld. Ik zoek díe dingen die een bepaalde energie hebben en klinken alsof je ze al je hele leven kent. Het is niet alleen electro of indie. Het moet indruk op mij maken. Ik draai sowieso nooit muziek met racistische uitingen, maar er is geen bepaald genre dat ik niet zal draaien."
Bijna zeven jaar geleden is Erol samen met een aantal andere Londense dj's de clubavond Trash begonnen.
"Ik wilde een club hebben waar ik alles kon draaien wat ik wilde. Door het deejayen begon ik mezelf anders uit te drukken en ik draaide allerlei soorten platen, maar dat werd niet altijd gewaardeerd. De enige manier om alles te kunnen draaien is door er zelf de controle over te hebben, en dat krijg je dus door je eigen club te beginnen."
Trash heeft sinds vijf jaar een vaste stek gevonden in club The End van Mr. C (The Shamen). Bijna elke jonge hippe inwoner van Londen weet het inmiddels te vinden.
"Het is heel erg moeilijk om te omschrijven wat voor publiek naar Trash komt. Ik vind ze interessant. Ze komen naar Trash om plezier te hebben, zich op te dirken en er gewoon goed uit zien. Ik vind ze niet verwaand, hoewel sommigen dat misschien wél vinden. Voor een indieclub trekken wij veel verschillende soorten mensen. Het maakt niet uit wat je huidskleur of je seksualiteit is."
Niet alleen trekt Trash veel hip publiek, ook veel hippe bandjes hebben voor het eerst in Trash mogen optreden of gast-deejayen. Acts als de YeahYeahYeahs, Peaches en Gonzales hebben op het minipodium van The End gestaan en achter de draaitafel o.a. Jacques Lu Cont, Erlend Oye en 2 Many DJ's.
"Ik wil niet zeggen dat Trash een trendsetter is, maar het heeft wel de mogelijkheid om datgene te laten zien wat goed is. We boeken alleen bands die wij echt goed vinden. Het feit dat ze nu groot zijn betekent dat meer mensen onze mening delen. Dus ja, het zijn vaak bands die verder gaan en naamsbekendheid krijgen. We boeken in ieder geval geen bands om hun bekendheid, omdat ze 'flavour of the month' zijn of omdat ze bij een grote platenmaatschappij zitten."
Vorig jaar oktober won Erol de Muzik Award voor Best Breakthrough DJ.
"Ik weet niet waarom men awards wint. Het is één grote egotripperij. Awards zijn er zodat de industrie haar produkten in de schijnwerpers kan zetten. De Brit Awards en filmprijzen zijn er alleen om te zeggen: 'Kijk eens hoe goed wij zijn en wij hebben dit en dat'. Het helpt wel om de economie een steuntje in de rug te geven. Ik denk ook dat het bij de allereerste awards ging om het in de schijnwerpers zetten van, en niet om de waardering. Elke artiest zal ook wel vinden dat de beste waardering van het publiek komt en niet van de industrie. De mensen van Muzik zijn wel aardige mensen, ze zijn niet slecht of zo, maar het betekent echt niet dat je de beste dj bent als je zo'n prijs wint. Het betekent alleen dat men je eerder opmerkt."
En opgemerkt wordt hij zeker, want Erol draait niet alleen in Londen, ook daarbuiten en zelfs buiten Engeland. Als er één plaats is waar hij nog eens zou willen draaien, dan is het Brazilië.
"Ik geloof dat ik daar binnenkort naar toe ga. Ik zou ook graag nog naar Australië willen. Dat zijn ze wel - ik ben al bijna overal geweest. Ik wil graag de hele wereld zien. Ik heb wel eens in een week tijd op vier verschillende lokaties in de wereld gedraaid, en dan Trash er ook bij. Het is soms best wel vermoeiend om de ene dag in New York te zijn, de volgende dag in Londen, daarna in Frankrijk en het weekend in Spanje. Ik verdien hier mijn brood mee. Hiervóór deed ik eigenlijk niet zoveel. Ik werkte in winkels en werd telkens ontslagen." [lacht]
In mei van dit jaar was Erol Alkan in Nederland om zijn draaikunsten te vertonen tijdens de Return To New York-special in Paradiso. In België is hij met regelmaat in onder andere de Culture Club te vinden. Het Glastonbury festival heeft dit jaar ook van Erol mogen genieten. Na het gesprek gaat hij weer terug naar zijn eigen dj-hok. Hij laat me een plaat zien van Dwarf Punk (de reïncarnatie van Daft Punk) en The Carpenters. De glinstering in zijn ogen verraadt dat ik hier met een echte dj te maken heb, een dj met liefde voor muziek.
Nicole Blommers is (eind)redacteur en dj bij Stadsomroep Arnhem waar ze o.m. het programma Popscene presenteert. Ze houdt tevens een weblog bij op www.nicoleblommers.nl
» Bezoek de Trash Club website
http://www.kindamuzik.net/interview/709/erol-alkan-muziek-moet-indruk-op-mij-maken/3595/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: