Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gerald Simpson mag dan de bescheidenheid zelve zijn, stiltes zal hij gedurende ons gesprek zelden laten vallen. En wat zo mooi is: van niet-muzikale onderwerpen loopt zijn mond nog het meeste over. Maar het belangrijkste eerst. Op zijn nieuwste plaat To All Things What They Need is nu eens werkelijk geen spoor te bekennen van het genre waar hij één van de grote pioniers van was, drum&bass. Is hij de drum&bass moe? "Nee, helemaal niet zelfs. Later op het jaar ga ik, waarschijnlijk op een speciaal daartoe opgericht label, mijn nieuwe drum&bass-nummers uitbrengen. Maar laten we zeggen dat ik de laatste jaren een beetje de geschiedenis van de dansmuziek een beetje terug aan het opfrissen ben geweest. Het wordt volgens mij tijd dat jonge mensen dansmuziek niet meer alleen gaan associëren met figuren als Judge Jules. De muziek van rond het jaar 1990, man, die was zo fris, zo nieuw, zo wild. Daarna is het vanuit mijn standpunt bekeken allemaal een beetje fout gelopen. Daarom ook dat ik me toen voluit op drum&bass ben gaan concentreren. Maar ik heb dus gemerkt dat ook ik heimwee begon te krijgen naar het geluid van die gouden jaren. Bovendien was het toch weeral vijf jaar geleden dat ik nog een plaat had uitgebracht op !K7, waar ik tenslotte toch onder contract sta (lacht). En ik wou een plaat maken waarmee ik echt iets kon zeggen, een plaat die zowel het publiek als de mensen bij mijn platenmaatschappij als een verrassing zouden beschouwen."
Terug naar de wortels
Als ik hem toewerp dat bepaalde nummers op de nieuwe plaat wel door zijn eerste band, de UK acidpioniers 808 State, hadden gemaakt kunnen zijn, kan hij zich, daar waar vele muzikanten niet aan hun vroege experimenten herinnerd willen worden, daar verbazend genoeg wel in terugvinden. "Je kan het feitelijk een beetje vergelijken met de blues. Dat is ook een genre waar veel mensen steeds naar teruggrijpen. Voor mij had de muziek uit die late jaren '80 zoveel meer gevoel, een gevoel dat gekenmerkt werd door een zekere droefheid, een onvrede met de bestaande situatie. Man, als je die muziek van toen terughoort, de acid die toen werd uitgevonden bijvoorbeeld, daar zit zoveel rebellie en woede in. En tegelijk, dat is het rare, waren er toen ook al muzikanten die heel gesofisticeerd bezig waren. Neem nu Mr. Fingers of die vroege Detroit kerels, die muziek was toen al zo een melting pot van verschillende geluiden. Acid, electro, hiphop, soul, funk, house, alles werd door elkaar gemixt. En toen die scène ontplofte had je het gevoel dat er een enorm perspectief voor je open lag. Alles was mogelijk, het kon echt alle kanten uitgaan."
Schatten op zolder
Over 808 State gesproken: dit jaar smeet Rephlex nog twee oude acidplaten waar hij aan heeft meegewerkt op de markt, het Prebuild-album en de 12-inch met hun versies van twee New Order klassiekers. Is dat met zijn medewerking gebeurd? En is hij niet een beetje trots op het feit dat die oude opnames nu opnieuw in de belangstelling staan? "Nu ja, trots. Langs de ene kant ben ik er natuurlijk wel tevreden mee dat ze bij Rephlex bereid waren om de tapes met probeersels die ik nog in mijn archief op zolder had liggen onmiddellijk wilden uitbrengen (lacht). Ik heb echt nog enorm veel van die vroege dingen liggen en ben het de laatste tijd allemaal een beetje aan het opkuisen. Er zitten daar ook nog veel dingen tussen van in mijn Juicebox-tijd en die ga ik ook allemaal eens beluisteren om te zien wat er nog uitgebracht kan worden, to set the story straight, om het zo te zeggen. En als Rephlex dat dan wil licenseren, kan ik daar uiteraard niet tegen zijn (lacht)."
Waar het toch naartoe gaat met deze wereld
Toen ik als voorbereiding voor ons gesprek op zijn site ging kijken, stelde ik vast dat Gerald er, in tegenstelling tot vele andere artiesten uit het elektronische wereldje, heel wat stevige politieke meningen op na houdt. Als ik vraag of hij het belangrijk vindt dat muzikanten en andere kunstenaars zich daarover bezinnen, komt hij pas echt goed los: "Man, waar het naar toe gaat met deze wereld, ik kan het niet meer aanzien. Sinds 9/11 is er echt overal angst. En die angst wordt echt niet alleen gecreëerd door die zogenaamde martelaren en hun aanhangers. De regeringen, vooral dan in de US en in Groot-Brittannië, gebruiken die angst enkel en alleen om ons nog meer controle op te leggen, de vrijheid gaat er echt op achteruit. Het leger en de politie worden opnieuw gebruikt als een soort privé-milities van de machthebbers om diegenen die eruit springen onder de knoet de houden. Ik word daar echt heel boos van. Want uiteindelijk draait het natuurlijk gewoon om die olie, weet je wel. Ze schuiven er alsmaar meer wetsvoorstellen door die onze bewegingsvrijheid meer en meer beperken. En het ergste is dat hoe meer je daarvan accepteert, hoe meer je op de duur platgeslagen wordt, tot je helemaal niks meer voelt behalve die angst. Het gaat zelfs zo ver dat er privé-legertjes worden opgericht om de buurt in de gaten te houden. Het geloof in de strijd tegen de anderen wordt helemaal niet meer in twijfel getrokken. Wie vragen stelt, stelt zichzelf volgens die lui al buiten de wet. Nee, ik denk dat we de komende tien jaar op dat vlak nog heel wat gaan meemaken. Treurig vind ik het. En daarom vind ik het uitermate belangrijk dat ik daar mijn mening kan over ventileren. Ik zou willen dat wat meer mensen het deden."
Niet getalmd
De nieuwe plaat mag dan wel maar net uit zijn, Gerald is alweer volop bezig met het maken van nieuwe muziek. "Ja, ik ga inderdaad het komende jaar heel wat nieuwe dingen uitbrengen op mijn eigen label, ook drum&bass. Maar ik ben op het moment ook bezig met het remasteren van mijn oude Juicebox-platen. Ik wil de mensen laten horen waar ik vandaan kom, wat mijn roots zijn. Mensen denken altijd dat als je uit Groot-Brittannië komt dat je dan automatisch een zekere verwantschap hebt met andere Engelse dj's of met het fenomeen van de zogenaamde superstar dj's. Maar voor mij is het allemaal al rond 1984 begonnen, man. Zelfs voordat ik de school verliet was ik al on a journey. Ik vond dat do it yourself-gevoel toen al heel belangrijk. Het experimenteren, het uitvinden van muziek op basis van gesamplede loops, het potentieel dat voorhanden is met eenvoudige middelen helemaal uitbuiten, alvorens een beroep te doen op gesofisticeerder materiaal. Ik heb het altijd al onbegrijpelijk gevonden dat mensen die eenvoudige mogelijkheden zomaar lieten liggen. Nee, ik ga binnenkort eens laten horen waar A Guy Called Gerald echt vandaan komt."
A Guy Called Gerald speelt samen met Etienne De Crecy op Kulturama in de Silo in Leuven op 19 februari.
To All Things What They Need is verschenen op !K7/PIAS
http://www.kindamuzik.net/interview/a-guy-called-gerald/a-guy-called-gerald-is-altijd-op-reis/8546/
Meer A Guy Called Gerald op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-guy-called-gerald
Deel dit artikel: