Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
We treffen Adam Lee Miller, één derde van Adult. (“Ze hadden bij de platenfirma alleen geld om mij hierheen te sturen”), voor de etalage van een Brusselse platenzaak. Gisteren was hij nog in de BBC studios om een dj-set van twee uur weg te geven, vandaag is het weeral België. We zetten ons neer in café De Walvis, zo’n etablissement waar de tafels en stoelen ouder zijn dan onze eigen knoken en steken van wal over de nieuwe richting die de nu driekoppige groep is ingeslagen op hun laatste platen, de e.p. D.U.M.E. en het in oktober uitgekomen album Gimmie Trouble.
Punk
Ik smijt dan ook onmiddellijk het woord punk op tafel. “Die nieuwe punkier sound is niet iets wat we gepland hadden. Met Samuel (Consiglio, VR) als derde lid is het accent van onze muziek vanzelf opgeschoven. In plaats van louter te programmeren zijn we nu een groep die speelt. We hebben dat ook gedaan om de optredens voor het publiek boeiender te maken. Die nieuwe sound is dus het directe resultaat van onze live-optredens. Niemand kijkt immers graag naar een kerel die op een knopje drukt. Samuel en wij hebben dezelfde muziekinteresses en hij kan zelf ook programmeren, maar ook nog eens bas en gitaar spelen. Zo is die punkrock-sound vanzelf gekomen. We waren op de oude Adult. ook een beetje uitgekeken. De D.U.M.E.-e.p. was voor ons dan ook het afsluiten van een hoofdstuk. Daarop hebben we ouder materiaal verzameld dat we in onze live-sets speelden en het leek ons dan ook aangewezen op die manier verder te gaan. We hebben getekend bij een nieuw label, Thrill Jockey, en daar hoorde gewoon een nieuwe stijl bij. We zijn nu een echte tourband. We hebben ons zelfs een bestelwagen aangeschaft waarmee we rondtouren. Weet je, feitelijk is voor mij persoonlijk de cirkel daarmee ook rond. Toen ik in de jaren tachtig met muziek maken begon, zoals iedereen in een amateuristisch punkbandje, hebben de andere groepsleden me eruit gekeild omdat ik met synthesizers en computers kwam aanzetten. En nu bespeel ik in Adult. opnieuw de gitaar. Zo zie je maar hoe raar het kan lopen.”
Thrill Jockey is op het eerste zicht voor de groep, die normaal gezien haar platen op het eigen Ersatz Audio uitbrengt, nochtans geen voor de hand liggende keuze als label. Ze staan er mee op de loonlijst met onder andere Howe Gelb, Thalia Zedek, John Parish en Tortoise, allen niet bepaald electrogroepen. “Ik had het erover met Carlos (Dengler, VR) van Interpol en hij zei me dat dat juist goed was, because we stick out. We kunnen er ons eigen ding doen en we vallen door het verschil met die andere groepen en artiesten gewon extra hard op.”
Van vocoder naar punkschreeuw
Wat ook opvalt is dat zangeres Nicola Kuperus, die trouwens ook de fotografie voor alle Adult.-producten verzorgt, tegenwoordig de vocoder aan de wilgen heeft gehangen en aan het zingen is geslagen, al is het eerder een punkkrijs dan echt gezang. “Nicola was in het begin gewoon nog erg onzeker over haar vocalen. Toen ik met Adult. begon was het gewoon een solo-project. Ik had toen, als één van mijn eerste wapenfeiten buiten Amerika, een nummer bijgedragen aan een compilatie op !K7 en ze vroegen me om een kleine tour te doen in Duitsland. Ik en Nicola, die zich toen nog voornamelijk met fotografie en artwork bezig hield (onder andere voor de labels Planet E, Interdimensional Transmissions en Sabotage en ook voor The Wire) hadden toen nog een relatie en ik vroeg of ze niet mee op reis wou gaan. Zo heeft ze eerder toevallig de microfoon opgenomen. En uiteindelijk is ze via haar gastvocalen bij Chicks On Speed, Swayzak en Death In Vegas veel zelfzekerder geworden. En nu zingt ze dus met haar eigen stem in plaats van die nog langer te vervormen met een vocoder.”
Ik werp op dat ze op Gimmie Trouble ook ontzettend boos klinkt. “Ja, die tekst van het titelnummer, “Why don’t you give me / Give me some trouble / I’m not gonna give you / Give you what you asked for” was een directe reactie op een bericht dat een gefrustreerde fan van ons oudere werk op ons antwoordapparaat had achtergelaten. Hij was het niet eens met de nieuwe richting die we waren ingeslagen en Nicola was echt ontzettend verbolgen over die kerel zijn onbeschofte reactie. Dus besloot ze hem op het eerste nummer van de plaat maar ineens van antwoord te dienen.”
Een titel als Gimmie Trouble staat, als je uit Detroit komt, natuurlijk ook bol van de referenties. Denk maar even aan ‘Gimme Danger’ van The Stooges. Is dat bewust gedaan? “Ja, in feite willen we met de nieuwe Adult. naar zoveel mogelijk andere muziek verwijzen. ‘Gimme Shelter’ van de Stones, ‘Gimme Danger’ van de Stooges, ‘Gimmie Gimmie Gimmie’ van Black Flag, dat zijn allemaal nummers en groepen waar we willen aan refereren. We willen ons niet langer profileren als een louter electro-project. En dat valt ook ineens samen met een evolutie die het Amerikaanse publiek de laatste tien jaar heeft doorgemaakt. Doordat buitenlandse groepen als Radiohead en Stereolab extensief in Amerika getourd hebben is het publiek gewoon geraakt aan elektronische muziek die gemixt wordt met rockstructuren en daar plukken wij nu mee de vruchten van. Trouwens, als wij optreden in Detroit is het publiek al even gevarieerd. Aan de ene kant van de zaal staat Carl Craig en andere technomuzikanten, maar evengoed kom je op een Adult.-concert Jack White tegen. Dus ja, alles kan tegenwoordig.”
Ik wil het ook hebben over het prachtige artwork dat de groep heeft gemaakt voor D.U.M.E. en Gimmie Trouble. Er hangt een sfeer over van hout en blokhutten en de foto’s van hertegeweien verwijzen wel heel nadrukkelijk naar de wildernis, een mooi contrast met de toch nog grotendeels synthetische muziek van de groep. “Michigan is zo’n vreemde staat. De meeste buitenlanders kennen Michigan van de stad Detroit maar je hebt ook heel veel bossen en meren bij ons. De mensen denken ook altijd dat Michigan een nogal liberale en progressieve staat is, en over het algemeen is dat ook wel zo. Maar als je dan weet dat Timothy McVeigh, de man van de bomaanslag in Oklahoma City, ook uit onze staat komt, besef je dat er ook een andere kant aan Michigan is. Met die geweien en die blokhutsfeer wilden we gewoon laten zien dat Michigan niet louter uit Detroit bestaat.”
Als laatste vraag wil ik nog doodgraag vernemen wat D.U.M.E. nu feitelijk wil zeggen. “Ah, dat is een afkorting voor death upon my enemies. Het is een voodoo-term. In Detroit heb je een vreemd winkeltje, Fuchs genaamd, waar je allerlei vreemde parafernalia kan kopen, zoals baby-Jesusjes en nog andere kitscherige dingen. En we zagen daar ook een voodoo-setje staan en daar stond die spreuk dus op. En we vonden dat dus, met die boze fans van het eerste uur in gedachten, wel leuk om als titel te gebruiken (grijnst).”
Adult. speelt 19 januari in Paradiso, Amsterdam (NL).
http://www.kindamuzik.net/interview/adult/adult-electro-project-wordt-band-met-gezicht/11624/
Meer Adult. op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/adult
Deel dit artikel: