Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De strijd voor altijd
"We hebben wel zo'n beetje gezegd wat we te zeggen hadden over de situatie in eigen land," vertelt Aniruddha Das, die onder de naam Dr. Das verantwoordelijk is voor de heerlijk dikke bassen in ADF's muziek. "Natuurlijk zijn we er nog niet, maar het is nu al wel een stuk beter dan toen we begonnen. Wat niet alleen door ons komt, uiteraard. Ik denk dat iedere ethnische groep die in een bepaald land dat niet het hunne is komt, twee, drie, vier generaties nodig heeft om de problemen te overwinnen. Niet om zich aan te passen of te veranderen in andersgekleurde versies van de oorspronkelijke bevolking, maar om zijn plaats te vinden in die voor hen nieuwe samenleving. En niet alleen de immigranten hebben die tijd nodig, ook zij die hen in hun land ontvangen, zeg maar."
"Maar we hebben wel degelijk meegeholpen aan dat proces, en dat doen we nog steeds," vult gitarist/zanger Steve Chandra Savale, alias Chandrasonic, zijn bandmaatje aan. "Want het is nog niet gedaan natuurlijk."
In de wereld van Asian Dub Foundation is geen plaats voor cynisme; waar veel mensen als idealist starten maar na een aantal jaren hun blik vertroebeld zien door het gevoel dat het vechten tegen de bierkaai is, blijven de leden van ADF immer positief gestemd.
"Hoezo, moet je jezelf dan maar uitzetten? Je kan toch niet de handdoek in de ring gooien? Natuurlijk is het moeilijk, en waarschijnlijk zal het nog, laat ik aan de optimistische kant blijven, decennia duren voordat de rijkdom eerlijk verdeeld is, de macht niet meer bij een kleine elite ligt enzovoorts, maar juist daarom kún je het gewoonweg niet opgeven!," verheft Steve zijn stem. "Wij in ieder geval niet."
De politiek zit bij ADF niet alleen in de teksten.
"Wij zíjn politiek," legt Dr. Das uit. "Alles wat we doen is politiek, onze teksten, onze muziek. Luister naar 'Cyberabad', dat is instrumentaal, maar het is bedoeld als een oogopener voor mensen denken dat India een pittoreske plaats is waar mensen in doeken rondlopen met een rode stip op hun gezicht en hun hoofd op vreemde wijze heen-en-weer bewegen, zich één keer per jaar wassen in een smerige rivier en als ze dood gaan terugkomen als heilige koe."
"Heb je die tabla's gehoord aan het begin?," vraagt Steve enthousiast. "Ik weet niet hoe dat bij jou gaat, maar als ik muziek hoor zie ik beelden. En toen ik die tabla hoorde, zo vervormd en industrieel, dacht ik meteen 'dat is Hyderabad' [het Silicon Valley van India - red.]. Mensen denken niet aan industrie als ze aan India denken, of aan andere zogenaamd 'exotische' plaatsen. Met 'Cyberabad' willen we zeggen dat het clichébeeld van India niet klopt, of in ieder geval niet helemaal."
Dr. Das vult aan. "En dat hoeft dus niet persé met een schreeuwende tekst. De geluiden zeggen genoeg."
De soundtrack van de evolutie
Het is een cliché, maar de wereld is snel veranderd in de afgelopen anderhalf jaar. De band heeft echter niets gemerkt van een vijandige houding jegens hen in het land waar meer dan ooit met een scheef oog wordt gekeken naar alles wat afwijkt van het 'normale', de Verenigde Staten.
"Nee man, onze toer in Amerika was fantastisch!," zegt Steve. "We hadden zelf ook verwacht dat de ontvangst lauw zou zijn, of dat we gezeur zouden krijgen van overijverige gezagsdragers, maar niets van dat alles. Het optreden in New York was ongelofelijk, het publiek was gemengder dan we op voorhand gedacht hadden en het ging uit volledig zijn dak, en de toer met de Beastie Boys was ook geweldig. Wat we wel merkten is dat de mensen van de Amerikaanse platenmaatschappij absoluut geen idee hadden van hoe met ons om te gaan. Die mensen zitten daar helemaal niet voor de muziek, die denken alleen maar in cijfertjes en etiketjes. Ze snapten niks van ons, en ik denk dat ze zelfs een beetje bang waren van ADF." [lacht]
"En van het publiek," grijnst ook Dr. Das. "Ze verwachtten echt rellen en zo, maar het werd één groot feest. Net als bij het overgrote deel van onze optredens. Onze fans zijn fantastisch."
Die fans worden dan ook hartelijk bedankt in 'Power To the Small Massive' en 'Rise To the Challenge', waarin de band niet nalaat hun volgelingen een hart onder de riem te steken, want de strijd gaat zoals gezegd door.
"Er is iets gaande, de mensen worden zich er steeds meer van bewust dat het zo niet langer kan. '19 Rebellions' [met een Portugese gesproken tekst van de Braziliaan Pat Andrade, bekend van o.a. het project The Fire This Time - red.] bijvoorbeeld, dat gaat over de opstanden die in 2001 plaatsvonden in 19 verschillende gevangenissen in Brazilië, tegelijkertijd! In 1992 werden bij rellen in een gevangenis daar 111 mensen vermoord door de politie, en 9 jaar later was er nog altijd niks veranderd in de erbarmelijke omstanidgheden waarin die gasten in de cel zitten. Bovendien was er nog steeds niemand verantwoordelijk gesteld voor de slachting, en uit protest tegen dat alles kwamen ze op 19 plaatsen tegelijk in opstand. Ik vind dat mooi, hoewel het eigenlijk diep treurig is dat zulke misstanden op die manier onder de aandacht gebracht moeten worden," zegt Steve.
"Er moet iets veranderen. Kijk naar de rotzooi van de Europese immigratiepolitiek," gaat hij verder. "Ze proberen van alles om de mensen uit andere delen, niet-westerse delen, van de wereld tegen te houden [het thema van het nummer 'Fortress Europe'- red.]. Maar dat kan niet. Je kúnt het niet tegenhouden, wat je ook probeert. En nu is pijnlijk duidelijk geworden dat zij die al decennialang onderdrukt worden ook terug kunnen slaan [wat in 'Blowback' bezongen wordt - red.]. Het is niet goed te praten, maar ook niet geheel onbegrijpelijk. De machthebbers van de wereld proberen nu de angst er goed in te houden door ons voor te spiegelen dat vandaag de ene, en morgen de ander 'de vijand' is ['Enemy of the Enemy' - red.], maar ook dát zal uiteindelijk op niets uitdraaien. [lachend] De verandering zal langzaam komen, maar wij zullen het geheel muzikaal begeleiden."
Het leerproces
En daarmee komt het gesprek weer op muziek. In de twee jaar tussen Community Music en Enemy of the Enemy heeft het gezelschap niet stil gezeten. Eén van de projecten die ADF heeft gedaan is het maken van een nieuwe soundtrack bij de film La Haine van Mathieu Kassovitz.
"Geweldige film," zegt Steve. "We zijn fans, en toen we de kans kregen om in Londen de soundtrack te verzorgen terwijl de film draaide, grepen we die. Mathieu kwam kijken en hij was nog enthousiaster dan wij. Later hebben we het op andere plaatsen ook gedaan, onder andere in Amsterdam, en ook daar was het een succes."
Dr. Das vult aan: "Het was een goede ervaring, want ook al hadden we een groot gedeelte van de muziek al geschreven, we hadden genoeg ruimte gelaten voor improvisatie. Dat moest ook wel; juist bij zoiets ben je als band afhankelijk van het aanwezige publiek, de sfeer die er tijdens de film hangt, de akoestiek van de zaal... We hebben er veel van geleerd, en dan vooral op het gebied van improvisatie. We zijn er beter door gaan spelen omdat je gewoon ontzettend goed op elkaar ingespeeld moet zijn. We willen de muziek bijvoegen bij de DVD-release van de film, als extra feature. Het zou mooi zijn als dat doorging."
Van wie de leden van Asian Dub Foundation ook veel geleerd hebben is producer Adrian Sherwood, die de band begeleidde bij de opnamen van Enemy of the Enemy.
"Eigenlijk heel logisch dat we met hem aan de slag gingen. Zijn label On U Sound volgen we al jaren, wat hij doet met noise en dub wilden wij ook. We hebben anders geleerd om te gaan met de machinerie in de studio, we mixen onze muziek nu anders af, dankzij hem. En met de inspiratie die hij ons gegeven heeft kunnen we nog jaren voort. Jáááren!"
Enemy of the Enemy is uitgebracht door Labels.
Asian Dub Foundation speelt op 5 maart in de Melkweg in Amsterdam, en op 6 maart in de Ancienne Belgique in Brussel.
http://www.kindamuzik.net/interview/asian-dub-foundation/asian-dub-foundation-alles-wat-wij-doen-is-politiek/2348/
Meer Asian Dub Foundation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/asian-dub-foundation
Deel dit artikel: