Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is inmiddels twee weken geleden dat de band uit India is gevlucht. Na een optreden in Chennai, waar zanger Cole Alexander zijn broek naar beneden trok, trokken de sponsors zich terug. Twee uur later kwamen er geruchten binnen dat de politie de band wilde arresteren voor 'indecent exposure'. Om het zekere voor het onzekere te nemen vluchtten ze via een tien uur durende autotocht naar Bangalore. Bij het hotel daar probeerde een man vervolgens weg te rijden met hun paspoorten. Die kregen ze gelukkig terug en ze namen het eerstvolgende vliegtuig naar Berlijn.
"In India waren ze op de hoogte van onze reputatie", vertelt Jared Swilley. "De eerste dagen gaven we vrij saaie, degelijke shows. We speelden op outdoorfestivals tussen allemaal grunge- en heavymetalbands. We raakten gefrustreerd omdat de optredens zo levenloos waren. De pers daarentegen was ons aan het pushen: 'Doe gek, doe wat je wilt.' In Chennai besloten we alle remmen los te gooien, we hadden veel whiskey gedronken en het was 'gewoon' een Black Lipsshow. Tja, wat ik nu in elk geval weet is dat het behoorlijk kut is om vast te zitten in een derdewereldland wanneer iemand je paspoort probeert te stelen."
"We zijn wel eens eerder verbannen uit clubs, maar altijd werden we weer uitgenodigd om te komen spelen. De laatste keer dat we verbannen zijn is tweeënhalf jaar geleden. Het is nooit zo extreem geweest dat we het land moesten verlaten." Swilley denkt even na. "Alhoewel, ik heb eerder wel eens Canada moeten verlaten, omdat ze daar geen Amerikanen binnenlaten met een strafblad."
Een galerie vol muggen en de Super Bowl
Het nieuwe album, 200 Million Thousand, is opgenomen in een voormalige galerie. "Het was gewoon een galerie, zonder veel exposities, waar ze soms een film lieten zien. Het liep vrij slecht." De galerie was erg heet en zat vol muggen, maar het voordeel was dat het hun eigen plek was. Er was geen tijdschema. Dat heeft geresulteerd in een album dat naar eigen zeggen iets donkerder en iets abstracter klinkt. "Maar het is nog steeds gewoon popmuziek."
"In alles zijn we beter geworden", merkt drummer Joe Bradley op, die zich bij het gesprek heeft gevoegd. "We zijn betere mensen geworden, meisjes vinden ons leuker en we ruiken beter." Maar tevreden zijn ze nog niet. "Bij elk nieuw album wil je het vorige verbeteren." De optredens zouden wel wat grootser mogen. Zo willen ze op de Super Bowl spelen, maar een nipplegate zit er dan niet in. "In onze tourbus zie ik elke dag smeriger dingen dan een tepel", zegt Bradley. Jared Swilley is het met zijn kompaan eens. "We willen op ons zevenentwintigste op de Super Bowl spelen en dan zetten we onszelf in brand op het podium. Dat is best rock-'n-roll."
Voor altijd
Toch gaat het bij Black Lips vooral om de albums. "We kunnen niet voor altijd blijven spelen", zegt Swilley. "We hebben veel mensen toffe avonden en veel plezier gegeven, maar uiteindelijk blijven de platen er voor altijd." Bradley valt hem bij: "Ze veranderen niet. Ze blijven voor altijd op je computer staan." Swilley heeft op muzikaal vlak een grotere ambitie. "Ik wil mensen inspireren."
Er gaat dan ook aandacht uit naar de muziek en de teksten. "Onze teksten zijn nooit autobiografisch, ze gaan altijd over een onderwerp of een situatie waarin we zouden kunnen verkeren." Een goed voorbeeld is 'I Saw God', op hun nieuwe album. "Dat nummer gaat over jezelf ontdekken. Of je nou Jezus vindt, je tot de Islam bekeert, besluit je school te verlaten of drugs gaat gebruiken maakt niet uit. Het gaat over een gedachte die een openbaring kan zijn."
Aardige jongens
Ondanks alle incidenten is Swilley een rustige en vriendelijke jongen. Thuis is hij naar eigen zeggen veel rustiger, en hij heeft een goede band met zijn familie. "Geen journalist heeft me ooit gevraagd hoe het met mijn familie gaat. Het gaat trouwens goed met mijn moeder, ik heb haar gisteren nog gesproken. Ze vindt het erg leuk wat ik doe, ze verzamelt allemaal artikelen over ons en heeft ook al onze cd's. Ik kom uit een vrij muzikale familie. Mijn vader en grootvader waren ook muzikanten. Mijn broers zijn predikanten en maken christelijke muziek. Dat lijkt ver af te staan van wat wij doen, maar dat is niet zo. We staan allemaal op het podium, met een iets andere boodschap, maar nog steeds een boodschap vol liefde." De boodschap van Black Lips is dan ook positief: "Vrolijkheid, universele vrolijkheid. Of feestvieren, want op een feest is iedereen blij."
http://www.kindamuzik.net/interview/black-lips/black-lips-we-hadden-veel-whiskey-gedronken/18115/
Meer Black Lips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-lips
Deel dit artikel: