Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dessner is net een paar dagen terug van een wereldtournee met zijn makkers van The National. Vanuit zijn vertrouwde Brooklyn, waar hij al zijn hele leven woont en de andere leden van de Amerikaanse indieband heeft leren kennen, vertelt hij honderduit over zijn album met The Kronos Quartet. Dessner is weer thuis, en toevallig is 'aheym' het Jiddische woord voor 'huiswaarts'. Hiermee geconfronteerd legt Dessner uit waar deze titel vandaan komt. "Dat stuk was eigenlijk vooral een soort eerbetoon aan mijn grootmoeder. Ze is geboren in Rusland in een gezin van Europese joden - vandaar de Jiddische titel - en in de vroege jaren twintig emigreerde ze naar Amerika. The Kronos Quartet polste me om een stuk voor ze te schrijven om op te voeren vlakbij Prospect Park in Brooklyn, waar ik in de buurt woon. Ze vroegen me hoe ik in New York terecht was gekomen. Toen kwam het verhaal van mijn grootmoeder naar boven; mijn geschiedenis is immers mede bepaald door haar tocht naar Amerika."
"Mijn oma was 96 jaar oud en erg ziek, dus leek het ons een mooi idee om een stuk voor haar te schrijven. Ik noemde het 'Aheym', huiswaarts in het Jiddisch, omdat het me toepasselijk leek voor haar reis naar haar nieuwe thuis New York. David Harrington, violist van Kronos, kwam toen met het geweldige idee om naar haar geboorteplaats te gaan om het stuk uit te voeren. Ze speelden 'Aheym' in het Poolse Ludz, dat vlakbij de plek ligt waar ze werd geboren en waar haar grootouders leefden. De muziek doorliep mijn grootmoeders tocht dus feitelijk in de tegenovergestelde richting."
The Kronos Quartet
"Al voor The National was ik veel bezig met hedendaagse klassieke muziek, onder meer dankzij mijn studie klassieke compositie op de gitaar. The Kronos Quartet leerde ik kennen via de bekende Amerikaanse componist Steve Reich. Dat ze me vroegen een stuk voor ze te componeren was een enorme eer. The Kronos Quartet is ontzettend bekend en invloedrijk, al jaren is hun muziek een inspiratiebron voor opkomende klassieke muzikanten. Hun oeuvre is ontzettend uitgebreid, wat het voor mij erg big en ook wel spannend maakte om met hen te werken."
"'Aheym' is slechts een van de vier stukken op het album, en ze vonden het een goede compositie. De leden van The Kronos Quartet moedigden me aan om na 'Aheym' andere dingen te proberen. Ik wilde zelf ook niet twee keer hetzelfde stuk schrijven. Ik heb heel prettig met ze samengewerkt, The Kronos Quartet is ontzettend vaardig in het tot stand laten komen van muziek."
De dunne grens tussen klassiek en The National
"Muziek schrijven voor een strijkkwartet is heel anders dan musiceren met The National. De strijkarrangementen op 'Aheym' zijn heel primair, ze worden niet zoals bij The National vooral gebruikt om het liedje te ondersteunen. Daar zijn het orkestraties die het geraamte van het nummer opvullen, die ervoor zorgen dat de stem beter in de structuur van een nummer wordt geplaatst. Soms zijn de strijkarrangementen bij The National trouwens wel heel primair: als ze het centrale thema vormen bijvoorbeeld, zoals in 'England' en 'Vanderlyle Crybaby Geeks' van High Violet. 'This Is the Last Time' van het nieuwe album bevat op het einde een enorm strijkorkest dat ik gecomponeerd heb op dezelfde manier waarop ik normaal gesproken iets zou schrijven voor een strijkkwartet."
Er zijn voor Dessner meer raakvlakken tussen het schrijven van klassieke muziek en het schrijven voor The National: "Je begint met dezelfde essentie. Voor mij is muziek emotioneel geladen, het moet een zekere energie en intensiteit hebben, of dat nu een nummer wordt of een stuk voor een strijkkwartet. Maar bij The National ben je haast meer een tekening aan het maken, een schets, waarbij de band later inhaakt om er dingen aan toe te voegen. Zo kan muziek eenmaal in de studio heel complex worden. Schrijven voor een strijkkwartet is anders: alles wordt simpelweg opgeschreven op papier. De partituur geef ik door aan de muzikanten en het stuk is af. In plaats van een schets die nog bijgewerkt moet worden ontwerp je bij het componeren van klassieke muziek al meteen het hele gebouw, elk idee moet grondig uitgewerkt worden."
"Muziek voor een strijkkwartet in een concerthal heeft ook een heel andere vorm. Het kan een stuk langer zijn, en veel stiller. Rocknummers zijn meestal toch gewoon drie, vier, vijf minuten, hebben ook meer een standaardvorm waarbinnen je aanpassingen maakt. Wat me vooral aantrekt in klassieke muziek is de uitgebreidheid van mogelijkheden." Dessner zoekt bij voorkeur de grens op tussen beide stijlen, bijvoorbeeld in de muziek van The National: "'Fake Empire' is een nummer met een interessant polyritme op de piano. Het kent twee door elkaar lopende ritmes, één van vier tellen en één van drie tellen. Ik leerde dit dankzij hedendaagse klassieke muziek, het is niet een idee dat normaal gesproken voorkomt in popmuziek."
Andere projecten
Bryce Dessner is dus een behoorlijk veelzijdig muzikant, die continu bezig is met verschillende muzikale uitlaatkleppen. Zo is hij tegenwoordig opvallend genoeg composer in residence voor het Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven. "Een vriend van mij, Nico Muhly, die trouwens een geweldige Amerikaanse componist is, was er composer in residence toen we elkaar ontmoetten. Via hem heb ik het Muziekgebouw leren kennen, en zij kwamen met het idee om mij aan te stellen voor Planetarium. Het Muziekgebouw is een geweldige concerthal met een vooruitstrevend beleid. Het is misschien zelfs qua zaal en muziekaanbod een van de beste klassieke podia van Europa. Er gebeuren daar spannende dingen, ik zal twee of drie dingen per jaar met ze gaan doen."
De grote vraag is: wat heeft de toekomst nog allemaal voor moois voor de gedreven Dessner? Heeft hij bijvoorbeeld al eens nagedacht over andere muzikale concepten, zoals een opera? "Nee nog niet, een opera is een erg verouderde, archaïsche muziekvorm. Hoewel mensen de opera op interessante manieren een update hebben gegeven blijft het toch meer iets uit de negentiende eeuw. Het is niet iets wat me momenteel interesseert, mijn muziek is toch wat experimenteler, maar misschien krijg ik op een dag de drang om op die manier een verhaal te vertellen. Iets als 'Einstein on the Beach' vind ik geweldig, zo'n soort experimentele opera spreekt me wel aan." En met welke muzikant Dessner graag nog eens klassieke muziek zou willen maken? "Justin Vernon, van Bon Iver. Hij is een goede vriend met dezelfde interesses. Zijn stem is ontzettend flexibel, hij kan er erg diverse dingen mee doen. Wij zijn een soort zielsverwanten denk ik."
http://www.kindamuzik.net/interview/bryce-dessner/the-nationals-bryce-dessner-tussen-rock-en-klassiek/24569/
Meer Bryce Dessner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bryce-dessner
Deel dit artikel: