Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op het eerste album van Chelsea Wolfe, het schetsmatige, rammelende en inktzwarte The Grime and the Glow bevindt zich de gothische traagmars 'Halfsleeper'. Chelsea Wolfe zingt over het gevoel vormeloos weg te drijven. Over cassettetapes die als lange zwarte aders in de wind hangen. Albums die tot aan het eind der tijden piepende herinneringen afdraaien. De loodzware schaduw van 'Halfsleeper' is nog altijd tastbaar op het aardedonkere Abyss. Op de drie platen na The Grim and the Glow tast Wolfe de lijnen af tussen wave, metal, soundscape en neofolk en komt uit in een persoonlijk uitgegraven, aardedonker en getroebleerd midden.
Op Abyss slaat de balans door naar het hardere werk. De plaat werd opgenomen door John Congleton, die al eerder achter de knoppen zat bij Xiu Xiu, Disappears en Swans. De heren van sloopkogel Russian Circles fungeren als meer dan een verschroeiende backingband: als het loodzware, metalen geluid van de afgrond zelf. "Abyss heeft veel betekenissen. Behalve dat het woord er grafisch mooi uitziet, roept het enorm beeldende associaties op. Een kloof, chaos, een uitgebreide ruimte, het eindeloze universum. Ik dacht zelf aan de kloof diep in de geest: een open scheidslijn tussen de realiteit aan de ene en de droomwereld aan de andere kant. Het onderbewuste. Voor deze plaat heb ik me erin laten vallen."
Nooit helemaal wakker
"Ik worstel al sinds ik me het kan herinneren met slaap- en droomproblemen. Het beïnvloedt continu hoe ik denk, hoe ik me focus en hoe ik wakker ben. Ik heb nooit het gevoel dat ik volledig wakker ben. Ik neem het mee de studio in en het bepaalt hoe en wat ik schrijf. Ik heb me er tot nu toe alleen nog niet zo direct tegenover gesteld als tijdens het schrijven aan Abyss. Ik heb het geconfronteerd en ben het ontvlucht. Er kwamen vreemde herinneringen en emoties boven. Ik ben me nu bewuster geworden van mijn slaapproblemen, op een vreemde manier. Ze zijn er en ik ben er niet vanaf, maar ik wordt er minder door beheerst."
"De zwaarheid van de plaat is uit zichzelf ontstaan. Voordat we de studio in gingen had ik de meeste stukken van de nummers al uitgewerkt, maar ik heb veel ruimte gelaten voor toevoegingen in de studio. Viool, piano en vooral veel donkere, heftige stukken gitaar. Veel lagen. De band, John Congleton en ik brachten zo veel mogelijk massieve objecten, instrumenten en geluiden de studio in. Uit die storm van geluid ontstond Abyss. Geen zware thematiek met een meer gestript geluid – dat had gekund. Ik heb op het moment een fantastische band, en ik wist dat we hoe dan ook weer zouden toeren, dus ik heb mijn nieuwe nummers een zware, massieve kant op gebracht."
Nog niet volledig
"Al is de plaat dan hevig en duister, er blijft vaak wel een flinter hoop of licht over. In ieder geval in de meeste nummers die ik schrijf. Er is controle. Een uitgang. Op andere, zoals 'Crazy Love' is die er niet. Dat is zoals de realiteit er soms uitziet – het middelpunt van een worsteling zonder duidelijk begin of eind. Ik wil de volledige hopeloosheid spiegelen, al is dat niet eenvoudig. Het is hoe dan ook lastig en emotioneel om deze persoonlijke nummers live te spelen."
"Mijn privéleven en het podium zijn gescheiden. Ondanks de nummers. Die zijn intiem, en soms afkomstig uit mijn eigen ervaringen of dromen, maar niet privé. Ik probeer ze in een perspectief te plaatsen dat zich buiten mijn eigen wereld bevindt. Soms lukt dat, live, en de andere keer ben ik enorm nerveus en moet ik mezelf er dwars doorheen duwen. Wat de slaapparalyse betreft: Ik verbeeld me niet dat ik met Abyss het boek kan sluiten. Nog niet volledig genezen."
http://www.kindamuzik.net/interview/chelsea-wolfe/de-rechtstreekse-afgrond/26272/
Meer Chelsea Wolfe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chelsea-wolfe
Deel dit artikel: