Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zap. Kiki Moors kijkt schalks in de camera. Met moeite onderdrukt ze een ironische glimlach. Het is vrijdagnacht, ergens in december. De Duitse tv-zender ADR zendt een special rond het kunstenaarscollectief Chicks On Speed uit. Aanleiding is het boek dat de drie meiden onlangs hebben uitgebracht. En daar blijft het niet bij. Druk pratend in hun kersverse Berlijnse kantoor leggen de meiden nog maar eens uit waar het eigenlijk allemaal om draait. Of eigenlijk giechelen en kirren de Amerikaanse Melissa Logan en Australische Alex Murray-Leslie er in gebroken Duits flink op los. Kiki zit er bij, flirt met de camera en zegt geen woord. Alsof ze volledig in beslag wordt genomen door haar eigen spel. Een half jaar daarvoor, hartje zomer ergens in het zuiden van Amsterdam zit ik tegenover haar. Ze verontschuldigt zich voor haar wat matte overkomen, maar er ging van alles mis op weg van Berlijn naar Amsterdam. Tot overmaat van ramp belandde het drietal midden in een fikse regenbui. Moe, met een flinke beker koffie, zakt ze nog wat verder onderuit. Haar fonkelende ogen staren me ondeugend aan. "Dat krijg je ervan wanneer je in Berlijn gaat wonen," grap ik. "Daar ga ik niet meer weg," lacht Kiki. "Eigenlijk ben ik blij dat ik daar [München, haar geboorteplaats - TP] weg ben. Het is steeds meer een stad voor de conservatieve nouveau riche aan het worden."
Schoppen
Een daar hebben Chicks On Speed een bloedhekel aan. Hun project staat dan ook in het teken van de opvoeding van de hulpeloze burger in deze moeilijke wereld. Kiki: "Wij willen de wereld veranderen, maar niet op die punkmanier. Het heeft geen zin om overal maar tegen te zijn en overal tegenaan te schoppen. Wij spelen het spel gewoon mee en trekken het in het extreme. We vergroten alles uit waardoor het absurd wordt. Die knipoog is erg belangrijk om mensen te laten zien hoe de regels werken". Is ze dan niet bang om alsnog slachtoffer te worden van de wereld van de glitter en glamour? "Nee, helemaal niet. Daar zijn ik en de andere meiden toch te gedreven voor. We hebben een eigen platenlabel opgezet om talent een kans te bieden. Ook hebben we onze eigen kledinglijn omdat het echt absurd is voor hoeveel geld kleding in de winkels ligt. Wij proberen het goedkoop te doen, betaalbaar te maken voor iedereen. We zorgen er ook voor dat iedereen in het productieproces betaald krijgt naar prestatie. Eerlijk dus, en dat is normaal gesproken helemaal niet normaal." Dat recalcitrante levert de Chicks heel wat aandacht op. Want hoezeer ze ook de draak steken met de huidige kunst- en modewereld, ze zijn er geliefd. Zo verschijnen ze op feestjes van Hugo Boss en werkten ze samen met Jermey Scott en Karl Lagerfeld. Die laatste stond zelfs op het hoesje van de single 'Fashion Rules'.
Vals zingen
Destijds tijdens de eerste Chick kunstmanifestaties op de academie van München, hing de muziek er een beetje bij. "Dat is eigenlijk nog steeds wel zo," bekent Kiki, "we schrijven pas een nummer als we een aanleiding gevonden hebben. Iets dat ons is opgevallen in de krant of op het nieuws. Vrijwel nooit is een muzikaal idee een basis voor een nummer. Daarom weten we eigenlijk nooit welke kant een nummer opgaat. Dat hangt helemaal af van de associaties die we hebben bij het onderwerp." Dat leverde tot nu toe aardig wat leuke nummers op. Niet dat hun debuutplaat Will Save Us All uit 2000 nu zo geweldig is. Verre van. Veel onaffe ideeën die met weinig talent worden vertolkt. Een paar erg leuke uitzonderingen daargelaten. Nee, de leuke muzikale momenten van Chicks On Speed dateren van later. De fantastische single 'Fashion Rules' bijvoorbeeld of hun samenwerking met Kreidler en Malaria! Kiki geeft het ook ruiterlijk toe: "Toen we muziek begonnen te maken, konden we eigenlijk niets. We zongen echt vals! Nu nog steeds wel, maar we zijn veel beter geworden." Gelijk heeft ze. Muzikaal is de band er flink op vooruit gegaan.
Fashion
Dat is goed te horen op het eind vorig jaar verschenen 99 Cents waarop het drietal wederom de strijd aanbindt met het kapitalisme. Kiki: "Ach die titel en de teksten spreken eigenlijk voor zich. Daar ga ik niet veel woorden aan vuil maken hoor. We hebben wel enorm veel lol gehad tijdens de opnames. Hoor je hoe vrolijk we klinken? Nou, die sfeer hing er dus in de studio." Tja, als er geschopt moet worden zijn Chicks On Speed van de partij. Wat dat betreft zijn ze pijnlijk consequent. Zo valt ook te lezen in Chicks On Speed: It's A Project - het boek dat evenals de plaat eind vorig jaar het levenslicht zag. Een fraai vormgegeven uitgave die nog maar onderstreept hoe succesvol de Chicks-formule is. Als geen ander weten de dames immers alle facetten van de hedendaagse consumptiemaatschappij tot absurde proporties uit te vergroten. Waarbij de modewereld er toch het hardst van langs krijgt. Zo draait het in de laatste samenwerking van het drietal ook alweer om mode. 'Wat trekken we vanavond toch eens aan?' is het thema van Dave Clarke's bewerking van het Bauhaus hitje 'She's in Parties'. Dat is wat Kiki, Melissa en Alex door het nummer heen fluisteren wanneer ze niet met het refrein mee schreeuwen. Solliciteren de dames niet wat al te opzichtig naar een centrale plek in die gedeelten van de wereld die zij het meest zeggen te verafschuwen? Kiki's ogen fonkelen: "Wij zijn de gevestigde orde altijd een stap vooruit, daar maak ik me dus geen zorgen om."
http://www.kindamuzik.net/interview/chicks-on-speed/chicks-on-speed-wij-zijn-de-gevestigde-orde-altijd-een-stap-vooruit/5089/
Meer Chicks On Speed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chicks-on-speed
Deel dit artikel: