Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Mijn vader zei al tegen me voordat ik vertrok: je zult daar in Nederland wel veel mensen tegenkomen die ook De Vries heten", aldus Matt. "Het schijnt dat er hier heel veel mensen wonen met die achternaam, zo’n beetje vergelijkbaar met ‘Smith’ in de Verenigde Staten." Inderdaad; De Vries is de meest voorkomende familienaam in Nederland. "Ik heb hier nu geen familie meer wonen, maar mijn voorouders komen hier vandaan", vervolgt Matt. Ondanks zijn historische band met Nederland, is het pas de tweede keer dat hij in Nederland is. Toen hij een jaar of 5 was, kwam Matt naar Nederland met zijn ouders voor een vakantie, maar sindsdien is hij niet meer in het thuisland van zijn voorouders geweest. Ook niet in het kader van de tour die Chimaira deed naar aanleiding van Pass Out of Existence, hun vorige album, uit 2001. "We hebben anderhalf jaar getourd naar aanleiding van dat album", aldus Matt. "Maar niet buiten de Verenigde Staten. We zijn toen niet eens in Europa geweest. Overigens ben ik pas bij de band gekomen, toen Pass out of Existence net uit was; de vorige gitarist, Jason Hager, heeft toen nog drie weken meegetourd en is daarna weggegaan. Daar ben ik voor in de plaats gekomen. We hebben vervolgens tours gedaan met Slayer, Fear Factory, Machinehead, Kittie en Danzig en hebben uiteindelijk een tour gedaan waar we headliner waren. Maar nu zijn we eindelijk hier, in Europa, en daar zijn we erg blij mee. Nu is het tijd om hier onze band te promoten, in de Verenigde Staten zijn we daar voorlopig even klaar mee."
Het nieuwe Chimaira-album The Impossibility of Reason is een waar meesterwerk geworden. Een album dat laat horen hoe metal anno 2003 zou moeten klinken. Volledig van deze tijd, maar met een vette knipoog naar inspiratiebronnen als Slayer en Pantera. Elf nummers lang raast het zestal voort, om vervolgens te eindigen met het epische ‘Implements of Destruction’. Niet voor niets wordt de band al getipt als de leiders van ‘The New Wave of American Heavy Metal’, een stroming waar ook voormalige tourmaatjes Lamb of God toe gerekend worden. Matt: "Het is gaaf om zo genoemd te worden. Als je vergeleken wordt met bands uit de New Wave of British Heavy Metal zoals Iron Maiden en Venom, dan is dat geweldig. Dat zijn de band die wij eren als we op het podium staan. Daar zijn we mee opgegroeid. Ik weet niet of het waar is dat wij de leiders zijn van die zogenaamde NWOAHM; we spelen wat we leuk vinden en als dat de NWOAHM is, is dat prima."
Veel ervaring deed het zestal op tijdens een tour met Slayer, een van de grote voorbeelden voor de bandleden. Matt: "Ik luister al naar Slayer sinds mijn twaalfde. Zij waren mijn idolen, werden uiteindelijk vrienden en tenslotte gingen we met ze op tour. Ze zijn al twintig jaar op tour en ze zijn nog steeds bescheiden naar bands toe die voor ze openen. Ze waren erg aardig voor ons. We brachten veel tijd met ze door. Ze zijn heel professioneel en we hebben veel van ze geleerd. Het is mijn favoriete band en dat zal wel altijd zo blijven. Het is onze beste tour geweest!"
Terug naar het album. Hoewel The Impossibility of Reason in lijn ligt met voorganger Pass out of Existence, is er toch het nodige veranderd. Zo is de rol van sampler Chris Spicuzza gewijzigd. Matt: "Op onze vorige plaat was het samplen en het elektronische gedeelte veel meer op de voorgrond te vinden dan nu. Dat heeft Chris helemaal omgegooid, en dat was best moeilijk voor hem. Maar hij heeft het heel goed gedaan; op deze wijze past het veel beter bij de muziek." Daarnaast stemde de band haar instrumenten in C, een noot lager dan op het vorige album. "Live kwam het allemaal niet zo goed over", legt Matt uit. "Het klonk niet zo bruut als op de plaat. Door een noot te zakken, klinken de trashy riffs strakker en kan je de noten beter horen. Dat komt live veel beter over."
Producer Ben Schigel, bekend als frontman van zijn eigen band Sw1tched, tekende voor de productie van het album. Matt: "Hij heeft ook het album van mijn vorige band geproduceerd. We kenden hem en hij kende ons, dus hij wist wat hij uit ons kon halen. Hij kon ons naar een bepaald punt duwen, wat iemand anders niet zou hebben gekund, puur omdat hij ons kent. We hebben de plaat opgenomen in onze eigen stad, Cleveland, waardoor we ‘s avonds gewoon naar huis konden. Dat was een gave ervaring."
The Impossibility of Reason kan eigenlijk het beste gezien worden als een samenvatting van 30 jaar heavy metal. Alles wat al ooit eerder gedaan is, heeft het zestal aangegrepen en gemixt tot een eigen Chimaira-geluid. "We hebben met z’n zessen deze plaat geschreven", aldus Matt. "De vorige is met name geschreven door Rob en Mark. Dat schrijfproces duurde toen 2 jaar. Dit album schreven we in vier of vijf maanden en het laat zien wat we gezamenlijk kunnen bereiken. We wilden een plaat maken die al onze talenten naar voren bracht. Ik denk dat dit recept zo werkt. We kwamen bij elkaar en gingen jammen. De melodieuze stukken ontstonden door het luisteren naar de vroegere Metallica, ballads en diverse oude metalbands. Daarnaast wilden we een brute plaat maken a la Hatebreed. En dat is aardig gelukt." Ondanks alle woede en agressie, ziet Matt The Impossibility of Reason als een positieve, motiverende plaat, die handelt over allerlei levenservaringen van vocalist Mark Hunter. Matt: "Het is een ‘wij geven het niet op’-achtige cd. Zo van ‘get off your ass and do something’! De woede die je krijgt als veel deuren in je gezicht dichtgegooid worden."
Het tourleven is een droom van Matt die werkelijkheid is geworden. "Toen ik een jaar of 10 was, zat ik op m’n kamer gitaar te spelen, en hoopte ik ooit in een band te kunnen spelen. Als je dan een band hebt en een demo opneemt, denk je al dat een droom uitgekomen is. Dan ga je optreden en touren, en elke dag wordt het beter. Veel mensen met heel veel talent halen het soms niet eens tot zover wij nu al gekomen zijn. Ik heb er dan ook heel veel respect voor wat ik nu mee mag maken, want morgen kan het zo weer over zijn. Elke dag ben ik blij en geniet ik er van." Met het nieuwe album op zak hoopt het zestal over de hele wereld te kunnen spelen. "Europa, Japan, Australië, overal!", aldus Matt. "Chimaira wil in elke stad die van metal houdt spelen."
http://www.kindamuzik.net/interview/chimaira/chimaira-hoe-metal-behoort-te-klinken-anno-2003/3558/
Meer Chimaira op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chimaira
Deel dit artikel: