Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De beenviool inderdaad, oftewel de viola da gamba. Nochtans geen alledaags instrument. De reden dat nog maar weinig mensen de beenviool bespelen is dat deze zich vanaf de zestiende eeuw heeft doorontwikkeld tot de moderne cello. Tot zover uw Wikipedia - voorlopig. Er is namelijk meer.
Beenviool
"De viola da gamba - het is absoluut een bijzonder instrument, en inderdaad afkomstig uit een vroeger tijdperk. Bovendien, dat de snaren zijn gemaakt van varkensmaag maakt dat het instrument eerder verwant is met het Afrikaanse continent dan met de westerse orkestbak. Vooral de guembri die gebruikt wordt door de Gnawa." Noodzakelijke toelichting: De guembri is een driesnarig instrument ter grootte van een gitaar. De Gnawa zijn afkomstig uit de buurt van Mali.
"Toen ik ontdekte hoe veelzijdig de viola kon klinken met een aangepaste stemming en versterkte effecten zoals delay en echo, was dat echt een revelatie - voor mij. Het voelt nu ook echt als míjn instrument, en niet als één die vooral thuishoort in de barok."
Stem
Opmerkelijk aan Captain of None is dat het gebruik van de stem op bijna-gelijke voet staat met die van de viool. En dus niet, zoals gebruikelijk(er), uitsluitend de melodie dicteert. "De stem is op Captain of None inderdaad een aanvullend instrument dat gebruikt kan worden om meer specifieke ideeën en gevoelens te communiceren."
"Ik ben erg geïnspireerd door Arthur Russell. Zonder twijfel is zijn muziek complex genoeg om op zichzelf te kunnen staan, maar hij voegde vaak stem en teksten toe waardoor er een hybride vorm van experimentele pop onstond. Zijn teksten zijn ook eerder poëzie dan lyrics. Hetzelfde geld voor iemand als Moondog, die ik ook erg bewonder. Minimale teksten met grote impact."
Restricties
"Met Captain of None heb ik geprobeerd om mezelf los te maken van allerlei restricties en beperkingen - vooral de restricties die ik mezelf heb opgelegd. Er is altijd de angst om iets nieuws te proberen, of dat nu is vanwege de risico's dat iets mislukt of omdat een bepaald idee naar mijn eigen maatstaven niet past. Ik heb dus besloten om na negen jaar instrumentale muziek te gaan zingen - niet zo eenvoudig. Met Captain of None heb ik alles gedaan wat ik wilde doen of proberen, ook wat productie betreft:
een meer bijtende benadering op 'Holding Horses', wat meer pop op 'I'm Kin', dub op 'Eclipse'. Het komt vooral voort uit de Jamaicaanse muziek van de jaren zeventig: die muziek ademt een enorm gevoel van vrijheid."
Je hoort het ook in de manier waarop je de natuurlijke grenzen van de viola de gamba 'oprekt' met elektronische effecten.
"Ik heb drie soorten effecten gebruikt: digitale plugins die tape delay emuleren, delay-effectpedalen en een awesome analoog effectpedaal, de Moogerfooger MF-104M. Ik beschouw ze als instrumenten op zich, omdat ik ze dynamisch inzet - dus niet uitsluitend op een 'cosmetische' manier. Vanuit de oorspronkelijke geluidsbron creëren ze heel nieuwe geluiden, en je moet leren hoe je ze op de juiste manier gebruikt - net als een normaal instrument. 'This Hammer Breaks', bijvoorbeeld, is gebaseerd op een Nubisch (Egyptisch folk-)ritme. Ik heb dat ritme vervolgens gesampled, in een loop gezet, versneld en bewerkt met heel zware delay-effecten. Ik heb dat net zo lang gedaan totdat de feedback de oorspronkelijke loop openbrak in een serie morsetekens."
Ondanks de reikwijdte van de stemmingen en effecten die je gebruikt op Captain of None lijkt er, als je de teksten doorleest, toch een specifiek thema aanwezig.
"Er is inderdaad een algemeen thema, namelijk dat van de menselijke ervaring: wat onze harten voelen, onze hersens denken en hoe deze twee proberen onszelf en anderen te duiden. En hoe moeilijk of zelfs onmogelijk dat kan zijn. Dat is wat betreft de tekst. Hoewel er wel wat connecties zijn tussen de instrumentale nummers en de 'tekstuele' hebben de instrumentele nummers elk hun eigen inspiratie. 'Salina Stars' is bijvoorbeeld geïnspireerd door de enorm indrukwekkende sterrenluchten die je kunt zien op het Eolisch eiland Salina."
Die instrumentale nummers hebben dus een noodzakelijke eigen plek in deze plaat.
"Ik heb die instrumentale muziek nodig. Taal is maar beperkt in staat om gevoelens accuraat over te brengen - en dat is dus precies waarom kunst en muziek bestaan. Niet alleen voor de ontspanning. Eigenlijk fascinerend als je bedenkt dat muziek neerkomt op niet meer dan luchtvibraties. Tegelijk een concept dat zich tot in de oneindigheid op allerlei manieren, in alle culturen, laat uitwerken. Ik vind dat ongelooflijk."
"Ik vraag me wel eens af hoe het mogelijk is dat de gevoelens en ervaringen die ik heb op een bepaalde manier filterbaar zijn door anderen, door de muziek die ik maak. Hoe dat mechanisme ook precies is, voor mij als muzikant is het de grootste beloning als mijn muziek voor een ander betekenisvol is. Ik heb mails gehad van mensen die schreven dat mijn muziek heeft geholpen in zware tijden. Depressie of het verlies van een geliefde."
Beeld door Aude Sirvain.
http://www.kindamuzik.net/interview/colleen/colleen-en-haar-vergeten-instrument/26072/
Meer Colleen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/colleen
Deel dit artikel: