Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Werkpaarden
De Dirty Americans zouden zich nog haast echt thuis gaan voelen in Eindhoven. Want hoe verder het gesprek met de heren vordert, des te duidelijker wordt het dat Detroit Rockcity en Eindhoven Rockcity aardig wat gemeen hebben met elkaar. Het kunstwerk met de bowlingbal werd eerder die dag al met open mond bezichtigd, als vanzelfsprekend met name door de roadie van de band die zelf ook actief is op de bowlingbaan.
Toch had het weinig gescheeld of frontman Myron, gitarist Jeff Piper, bassist Pete Bever en drummer Jeremiah Pilbeam waren nooit in Eindhoven terecht gekomen. De eerste drie waren namelijk eerder al actief in het zeer veelbelovende The Workhorse Movement, dat daarnaast nog bestond uit rapper Cornbread en drummer Joe Mackie en dat enkele jaren geleden een debuutalbum uitbracht voor Roadrunner Records (Sons of the Pioneers, 2000). Hierop liet het gezelschap een mix horen van hiphop en hardrock. Aan die band kwam kort na de release van dat album abrupt een einde. "Een combinatie van factoren," aldus Pete. "De beste uitleg is dat we ten onder zijn gegaan aan het hele en met name lange proces dat vooraf ging aan het opnemen van de plaat, het toeren, et cetera. Op een bepaald moment wist iedereen die dicht bij de band stond wel dat het niet meer ging en dat er geen tweede plaat meer zou komen." Myron vult hem aan: "Als we met die line-up de studio in waren gegaan, dus met die drummer en de andere vocalist, dan zou ik afgehaakt zijn. Ik had geen zin meer om nog een plaat op te nemen met iemand anders in de band die over de muziek heen zou rappen. De twee die weggegaan zijn konden het bovendien financieel en persoonlijk niet meer opbrengen. Het was tijd om te stoppen en ik heb respect voor ze."
Frontman Myron omschrijft het einde van The Workhorse Movement als de twee donkerste maanden uit zijn leven. "The Workhorse Movement was op een punt aanbeland waarop we aardig wat airplay kregen en onze clips waren te zien op MTV. Het begon allemaal net te lopen. Je begint wat geld te verdienen en hoeft er verder geen andere baan naast te hebben. Dan krijg je opeens zo'n klap in je gezicht en mijn eerste gedachte na de split was: 'ik moet weer een baan gaan zoeken en zal de rest van mijn leven een normale job hebben'. Het ene moment toer je jaren rond en heb je de tijd van je leven, en zomaar op het andere moment zal je elke ochtend de wekker horen gaan om iets te gaan doen wat je eigenlijk niet wilt doen. Dat is zwaar."
Jeff: "We wisten op een gegeven moment dat het de laatste show zou zijn die we deden met The Workhorse Movement, maar niemand wilde daar over praten. Toen we allemaal thuis kwamen, hadden we na anderhalve week nog steeds een leeg gevoel in onze onderbuik. Myron belde me op, want hij werd er gewoon helemaal gek van. We moesten iets doen en besloten met z'n drieën bij elkaar te komen, een cassetterecorder mee te nemen en maar weer wat te gaan proberen."
Zussen
Kort na de split in december 2000 was dus al de eerste repetitie van deze "nieuwe" band, om precies te zijn in januari 2001. Het bloed kruipt immers toch waar het niet gaan kan, dat was hiermee wel bewezen. "Een van de redenen waarom wij met z'n drieën verder gingen, was omdat we wilden weten welke persoonlijkheid er nog meer bij ons zou passen. De andere twee leden van The Workhorse Movement waren agressiever, echte vechtersbazen, dus wat dat betreft was de samenwerking soms bizar. Deze band heeft nooit ruzie." En dat is opmerkelijk als je je bedenkt dat drummer Jeremiah gevonden werd middels een advertentie op een muziekwebsite en dat hij de eerste was die auditie deed. Een complete vreemde dus voor de rest van de band, maar wel iemand met wie het direct enorm klikte. Hadden Jeff en Myron overigens niet meer samen in een band gezeten, dan zouden ze elkaar sowieso nog treffen met Kerst: "Mijn vrouw en de vrouw van Myron zijn zussen," legt hij uit.
"Inderdaad," vervolgt Myron. "We zaten al in de band toen we de eerste zus ontmoetten. De originele bassist van The Workhorse Movement ging als eerste met een van de zussen. Toen begon Jeff een relatie met een andere zus en vervolgens kreeg ik iets met de derde zus. Hun vader was echt woedend dat zijn dochters omgingen met deze dirtbag rock-'n-rollers'!"
Rock-'n-roll
Tijdens een van de eerste sessies met hun nieuwe drummer ontstond ook de naam van de band; Dirty Americans. Pilbeam wilde immers simpelweg in een dirty American rockband spelen. Qua stijl werd er behoorlijk afgeweken van die van The Workhorse Movement. De hiphopinvloeden waren definitief verleden tijd en het gezelschap stortte zich meer op - hoe kan het ook anders - dirty American rock-'n-roll, met invloeden van bands als Black Sabbath, Monster Magnet en Queens Of The Stone Age. Die laatste band ontmoetten de heren ook toen ze in de studio zaten in Memphis. "We zijn grote Kyuss-fans, dus het was geweldig om die gasten van Queens Of The Stone Age eens te ontmoeten. We spelen af en toe ook een Kyuss-nummer, te weten 'Big Bikes'," aldus Myron.
Detroit is de laatste tijd een broeinest gebleken voor andere bands in dit straatje, zoals The White Stripes en The Von Bondies. Maar het is niet zo'n hechte scene zoals men de buitenwereld wil doen geloven, aldus frontman Myron. "In Detroit is dat maar een kleine scene. De punk-, hardcore- en hiphopscene zijn er echt groot. Het is dus niet echt de identiteit van de stad, hoewel iedereen dat wel denkt. Je hebt nu dus wel inderdaad The White Stripes en The Von Bondies, maar die vechten zelfs met elkaar!" Op de vraag of Detroit als Rockcity de heren ook beïnvloedt, kunnen ze duidelijk zijn. Jeff: "Daar hebben we uiteraard de meeste shows gezien toen we opgroeiden." "En als je luisterde naar radiostations uit Detroit, hoorde je uiteraard veel muziek uit de stad zelf," vult Pete hem aan. Myron: "Bands die door de Verenigde Staten toeren, komen stuk voor stuk naar Detroit. Op de een of andere manier is het publiek daar veel gekker. Als je bijvoorbeeld naar shows gaat van Monster Magnet in Detroit, dan weet je zeker dat het de beste show is van heel hun tour. Ze spelen beter omdat het publiek zoveel respons geeft." Volgens Jeff annuleren veel bands dan ook hun show, de dag na een show in Detroit. "Dat is recent al heel vaak voorgekomen!"
Puntensysteem
En op hun debuutalbum Strange Generation doen de heren de bijnaam van hun stad absoluut eer aan. De plaat rockt van voor tot achter en ook live weten de heren wat rocken is. Voor het schijfje werden vijftig songs geschreven, waaruit middels een puntensysteem de beste gekozen werden. Jeff: "We gaven elke song een cijfer; 3 betekende dat het nummer mocht blijven en 1 was een twijfelgeval. Zo kreeg elk nummer een puntentotaal." De band bezocht twee tot drie studio's om wat dingen te proberen en demo's op te nemen met verschillende mensen. Een lang proces, aldus de heren. Uiteindelijk werd het album opgenomen met Paul Ebersold, bekend van onder andere zijn werk voor 3 Doors Down. "Hij haalde echt uit ons wat erin zat," aldus Jeff. "Ik speel gitaar sinds mijn vijftiende en hij heeft me echt een aantal dingen bijgebracht." In vier weken tijd werd het schijfje opgenomen. Met dank aan Ebersold. "Anders had het echt maanden en maanden geduurd," aldus Myron. "De technicus die we hadden was ook erg goed, met name voor de vocalen. Het heeft maar een half uur per track geduurd. Hij wist hoe hij het beste uit me kon krijgen. Ik speelde de rest van de periode veel spelletjes en dronk veel bier en whisky," eindigt hij lachend.
Een platendeal had het viertal zo in de wacht gesleept, en dat werkte drukverlagend. "We hadden nog contact met Roadrunner Records vanuit The Workhorse Movement," aldus Jeff. "Enkele weken na het besluit van de split moesten we verantwoorden waarom er geen tweede album meer zou komen. We hebben een en ander openlijk met ze besproken." Myron vult aan: "Als vanzelfsprekend was het hun eigen keuze of ze nog met ons wilden werken of niet. We gaven ze de eerste vijf of zes songs en zij wilden er eigenlijk meteen inspringen. We hebben dus nooit hoeven shoppen voor een platendeal maar konden gestaag werken aan het schrijven van songs."
Pistool
Na de onzekere periode met The Workhorse Movement is het viertal blij om weer in de tourbus te zitten en steden als Eindhoven aan te kunnen doen. Jeremiah: "Maar als je toert, wil je soms liever thuis zijn, en omgekeerd natuurlijk!" Pete kan dat beamen, maar: "Iedereen houdt ervan de wereld rond te toeren en te spelen, zeker met de juiste mensen om je heen. En dat hebben we nu. Het enige vervelende is dat we familie thuis hebben zitten." Waaronder die pa met zijn dochters… "Yep. Hij wacht ons met een pistool op…," lacht Jeremiah.
Luistertest
Tot slot legden we de heren zoals gezegd nog een luistertest voor. Een wat oudere discman met enkele koptelefoons en een beperkt volumeniveau deed hiervoor dienst. En waar kun je dan beter mee openen dan met Peter Pan Speedrocks 'Rockcity'?
Pete: "Ik zou het graag eens live zien! Het klinkt intens."
Myron: "Ik kan me goed voorstellen hoe het live is."
De drummer won een prijs voor beste drummer van Nederland.
Jeremiah: "Wow, laat mij eens horen!"
Pete: "Zingt de bassist?"
Enkel de backing vocals.
Pete: "Ik zie een soort Lemmy voor me!"
Myron: "Het klinkt als de kinderen van Motörhead."
Pete: "Het klinkt cool!"
Ze spelen ontzettend veel shows in Nederland.
Jeremiah: "Ik zou graag eens met ze willen spelen. Ik weet niet of ze ons leuk vinden, maar ik vind ze wel leuk. Kunnen we er nog een nummer van horen om er nog iets meer gevoel bij te krijgen?"
En dus is - op verzoek van de bandleden zelf - het tweede nummer van de luistertest de track 'Resurrection' van Peter Pan Speedrock. De live-versie die - hoe toepasselijk - opgenomen werd in de Effenaar en afkomstig is van het album Greetings from Eindhoven Rockcity.
Pete: "Er was een band in Detroit genaamd Mog Stunt Team, waarvan ik een grote fan was. Ze hebben een soortgelijke intensiteit. Ze waren behoorlijk hard en het is een van de beste lokale, Detroitse bands ooit naar mijn mening. Helaas bestaan ze niet meer, maar dit doet me er sterk aan denken. Ze hebben dezelfde agressie en klinken niet te gepolijst. Het is een behoorlijk goede live-opname. Ik zou willen dat ik het wat harder kon horen. Dit zou het goed doen in Detroit, denk ik."
Ze toerden met Zeke in de Verenigde Staten en met Nashville Pussy.
Pete: "Wij toerden met Nashville Pussy tijdens Tattoo The Earth en daar kennen we ze van. Ik ben een behoorlijke fan van ze."
Myron: "We moeten met deze lui spelen als we ooit terugkomen naar Nederland."
Pete: "En ik moet een CD'tje van ze hebben, voor ik hier wegga."
Als derde nummer uit de luistertest wordt van dezelfde CD het nummer 'Lovebait' van 69Charger opgezet.
Myron: "Het lijkt op The Kincaids, maar dan met gitaar."
Pete: "Ja, inderdaad!"
Myron: "Een van onze beste vrienden heeft een band die enkel bestaat uit drums en bas en die bas is echt helemaal overstuurd. Het zijn best stevige kerels en ze spelen altijd de hele tent plat. Zo klinkt dit ook, alleen dan met gitaar."
Vind je het leuk wat je hoort?
Myron: "Ja, absoluut! Dit is het soort bands waar we thuis mee optreden."
Als laatste track wordt een nummer gekozen van The Spades ('You Had It Comin''), een gezelschap dat kort na het interview met de Dirty Americans uiteen viel.
Pete: "Ik ben wel nieuwsgierig hoe deze band eruit ziet."
Myron: "Dit klinkt eveneens als een echte Detroit-band."
Pete: "Ja, dit doet me denken aan Speedball."
Myron: "Een band die nog ooit door Europa toerde met Motörhead."
Pete: "Een soortgelijke stijl inderdaad."
Myron: "Speedball is ooit de grootste band in Detroit geweest; elke show die ze speelden was uitverkocht. Deze gasten zouden ook eens in Detroit moeten komen spelen; ze zouden het ongetwijfeld heel goed doen."
Pete: "Jullie hebben hier inderdaad een coole rockscene in Eindhoven. Zou leuk zijn als we een exemplaar konden krijgen van deze CD, dan weten we met wie we volgende keer zeker moeten spelen!"
Myron: "Maar mijn voorkeur gaat toch uit naar Peter Pan Speedrock!"
Uiteraard is er een exemplaar van Greetings from Eindhoven Rockcity met de heren van de Dirty Americans meegegaan naar Detroit. Wie weet waar dat in de toekomst nog toe zal leiden…
Strange Generation is uitgebracht door Roadrunner/CNR
http://www.kindamuzik.net/interview/dirty-americans/dirty-americans-detroit-rockcity-meets-eindhoven-rockcity/6811/
Meer Dirty Americans op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dirty-americans
Deel dit artikel: