Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Downset gaat weer als vanouds te keer in de W2 te ’s-Hertogenbosch, met een set waarin klassiekers als ‘Anger’ en ‘Empower’ natuurlijk niet mogen ontbreken. Na de show gaat Oropeza vol enthousiasme de tourbus in om zich aan een vraaggesprek te onderwerpen. Hij is gemotiveerd, wil zijn mening ventileren. Diverse onderwerpen uit de wereldproblematiek kwamen al voorbij op de vier albums van de band (het titelloze debuut uit 1994, Do We Speak a Dead Language? uit 1996, Check Your People uit 2000 en Universal uit 2004), maar Oropeza heeft nog meer te melden. Véél meer.
Nadruk op haat
Je zou het misschien niet verwachten van de zanger van een rapmetalcollectief, maar naar harde muziek luistert Oropeza al tijden niet meer. Toch begint het, nu de band weer op toer is, een beetje te kriebelen. “Gisteren speelden we op het Maximum Hardcore Festival in België. Hatesphere, Maroon, allemaal speelden ze daar. De arrogante houding van die mensen daar vond ik erg vervelend. Twintig jaar later is er dus nog steeds niets veranderd in de hardcorescene. Hardcore is nog steeds een soort van actief idee of ideaal in plaats van zomaar een polsbandje dragen. En dat is het positieve wat ik gisteren heb gezien: artiesten die konden spelen, die T-shirts en platen verkochten. Het raakte me wel, maar de houding spreekt me niet aan. Tussen al die metalcorebands stonden wij en dan blijkt dat we uitschieters zijn, omdat we iets totaal anders doen. Terwijl het voor ons juist een soort van reünietour is.”
Het moet wel heel bijzonder zijn voor een band die tien jaar geleden nog voor 120.000 koppen stond te spelen op Dynamo Open Air, om nu in een niet-uitverkochte W2 te spelen. “Ach, er is zoveel veranderd. We hebben nog maar drie leden over van de originele bezetting: drummer Chris, gitarist Ares en ik. Ook in de wereld is veel veranderd. Met name in Europa. De Europese Unie is tot stand gekomen en ze gaan de grondwet veranderen. Iedereen betaalt met de euro. De hardcorecultuur is gegroeid. Het is echt groot; ik kan het niet bevatten. Wat ik niet leuk vind is die nadruk die daarbij ligt op het woord ‘haat’. Hatebreed, Hatesphere, Maroons album heet Endorsed by Hate. Fuck it. Zet met hoofdletters in het artikel: ‘FUCK ALL THAT SHIT. Rey.’”
Woede komt naar boven bij Oropeza en hij begint feller te praten. Het is duidelijk: dit gaat hem aan het hart en hij is er de man niet naar om er niets aan te doen. Om stil te zitten en het allemaal maar te laten gebeuren. Nee, Oropeza laat zijn stem horen. “Als we teruggaan, gaan we een nieuwe plaat maken met Social Justice. Weet je wat dat is? Inderdaad, pre-Downset (uiteraard eveneens met een duidelijke politieke lading, BN). Ik denk dat dat nu nodig is. Hardcore heeft het nodig. Ik heb niets met die hele hatecoreshit. Ik vind het belachelijk en zelfs de muziek is nog niet eens zo origineel. Zet al die fuckers in Los Angeles en ze zullen smeken om wat liefde.”
De vraag die rijst is dan natuurlijk of Oropeza het gevoel heeft dat zijn boodschap van de laatste jaren bijgedragen heeft aan een betere wereld. Kan hij überhaupt als frontman van een rockband de wereld veranderen? “Ik ga het in ieder geval proberen. Ik ben een stem in de wereld, en een behoorlijk sterke ook nog. Weet je wat overigens een goede titel voor je artikel is? ‘FUCK HATE!’”
Invloed en populariteit
“De kunst, de muziek en de scene waarvan ik deel uit heb gemaakt zijn ontzettend invloedrijk. Linkin Park zou niet gedaan hebben wat ze nu doen, als wij er niet geweest waren. Dat hebben ze tegen me gezegd zelfs. Ik ben een oprechte artiest. Zoals je me vandaag op het podium gezien hebt, zo ben ik ook. Ik probeer het publiek echt te bereiken. Heb je dat kleine jongetje gezien dat er vandaag was? Ik houd daar rekening mee en let op dat ik geen scheldwoorden gebruik en ook niet vloek. Als artiest focus ik mijn energie op mijn interesses. Daarom is het voor mij natuurlijk om een boodschap over te dragen. Op de laatste plaat had ik niet zo’n politieke agenda. Dat was meer persoonlijk. Ik heb in die periode privé zoveel dingen meegemaakt. Maar weet je, Amerikanen zijn erg expressieve mensen. Ze zijn erg vocaal en energiek. Onze cultuur heeft een ontzettende impact op de wereld, multimedia, film, muziek en sport.”
Vier albums maakte de band, zoals gezegd, in tien jaar tijd. Waarbij het hoogtepunt leek te liggen in de periode rond 1994-1996, toen de band een undergroundklassieker scoorde met ‘Anger’ en op Dynamo mocht optreden, tussen namen als Biohazard, Fear Factory en Madball. Toch geniet de band volgens Oropeza nu meer populariteit. “Ik denk dat Downset nu bekender is dan ooit. Het is geen band meer, het is tegenwoordig een instituut. Omdat we niet alleen muzikanten en artiesten zijn, maar een muzikaal medium dat een generatie artiesten geïnspireerd heeft. Ga naar Fred Durst van Limp Bizkit en vraag hem of hij geïnspireerd is door Downset en hij zal bevestigend antwoorden. Stel diezelfde vraag ook maar aan Chester van Linkin Park. Op die manier is Downset absoluut een instituut van muziek en kunst. Van alle artiesten in de wereld kunnen wij zeggen dat we goede muziek maken. Maar dat niet alleen; we maken muziek zoals niemand die ooit eerder gemaakt heeft. We zijn hier niet meer zo commercieel omdat we niet meer met Pantera of Biohazard – bands die groot zijn - hebben getoerd, maar thuis hebben we een hele grote tour met Linkin Park, Snoop Dogg, Korn en The Used. We zijn groter in de Verenigde Staten en misschien ook wel groter in Europa dan ooit tevoren.”
Maar toch… Vraag aan een willekeurige tiener of hij Limp Bizkit en Linkin Park kent, en hij zal bevestigend antwoorden. Vraag of hij Downset kent en er volgt direct een ‘Wie?’. “Dat komt misschien vanwege zijn achtergrond, maar als je naar iemand toegaat met de vraag of hij of zij ooit van Downset gehoord heeft, komt Downset wel weer het brein van die persoon terecht. Ook al kent hij ons niet. Dat gaat continu door, over de hele wereld. De energie van Downset spreidt zich dus uit. Ik ben erg blij met wat we nu doen. We moesten helaas twee tours annuleren, wat een en ander enigszins vertraagd heeft, maar met deze tour laten we mensen weten dat we er nog steeds zijn.”
De relevantie van Downset
Volgens Oropeza is Downset nu dan ook relevanter dan ooit tevoren. En niet alleen vanwege de ‘bad attitude in hardcore’, die Oropeza wil ombuigen. “Wat het ‘nu’ belangrijk maakt is dat het het ‘nu’ is. Daarom is Downset nu absoluut belangrijker dan ooit tevoren. Ook als wij geen nieuwe plaat hadden gemaakt, zouden er nog steeds mensen zijn die Downset leuk vinden. Over tien jaar ook. Zoals er ook over veertig jaar mensen zullen zijn die Bad Brains geweldig vinden.”
Om toch nog even verder in te gaan op de relevantie van Downset: na twee platen kwam al de kritiek dat Downset zichzelf enkel herhaalde. Toch veranderde er met elk volgend album niets. “En de critici zouden wel eens gelijk kunnen hebben,” geeft Oropeza toe. “Downset heeft een bepaalde stijl. Als we proberen te klinken als Al Green, is het niet echt Downset meer. Als je naar alle songs kijkt die we als band ooit geschreven hebben, hebben ze allemaal dezelfde stijl. Line-upwisselingen zijn van invloed geweest op de band, maar nog steeds is 75 procent van de band present. We zijn in staat om de continuïteit van het artistieke niveau te waarborgen, op tournee en op plaat. We zijn heel secuur en hecht.”
Moeilijke periode
Dat ‘hechte’ is wel eens anders geweest. Tussen Check Your People en Universal viel de band uit elkaar en had Oropeza problemen in de privé-sfeer. “Het hele verhaal is erg raar! Na Check Your People ging iedereen weg en hield zich bezig met zijn eigen zaakjes. Ik ging studeren, ik houd van school. Ares en Chris trouwden, James kreeg een baan bij NBC. Roy werd ingehuurd door Cypress Hill. Iedereen ging zijn eigen weg. Ik had een heel moeilijke periode. Ik was aan de drugs. Ares kwam naar me toe en zei tegen me dat ik schoon schip moest maken. Ik vond dat hij gelijk had. We werden weer vrienden en vatten het plan op om een nieuwe plaat op te gaan nemen. We benaderden onze drummer en onze bassist, maar die laatste kon het niet. Zo kwamen we toch samen met een iets andere line-up en het voelde astronomisch.”
De band uit Los Angeles is dus terug van weggeweest. Maar Oropeza zelf woont niet meer in Los Angeles. Hij vertrok direct nadat Bush herkozen werd. “Op dat moment ben ik het land uitgegaan. Ik kon er niet meer leven. Ik woon nu in Mexico. Aan het strand, zonder Bush. God zegene hem en zijn shitty job. Er zijn veel Amerikanen die niet blij met hem zijn. Ik zou naar Den Haag moeten verhuizen. Geef me werk en ik verhuis naar hier.”
http://www.kindamuzik.net/interview/downset/downset-fuck-hate/9551/
Meer Downset op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/downset
Deel dit artikel: