Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Turner draagt een veel te ruim zittende broek, is ongeschoren en zijn armen zijn beladen met tatoeages. Zowel in zijn songteksten als in interviews neemt hij regelmatig het woord fuck in de mond. Niets verraadt dat hij met een studiebeurs op kakschool Eton zat, waar ook Prince William naar toe ging en aan de London School of Economics geschiedenis studeerde. "Wat denk je dan?", zucht hij. "Ja, ik houd van tatoeages. Ik ga er nog veel meer nemen. En ja, ik heb een hekel aan maatpakken. Maar ik was ook een redelijke student. Mensen stoppen andere mensen graag in hokjes. Dat maakt de wereld overzichtelijker. Well, fuck it, mij stop je niet in een hokje."
Overtuigd anarchist
Turner maakte een merkwaardige carrièrestap. Tussen 2001 en 2005 zong hij in de hardcorepunkband Million Dead. Wegens onontkoombare meningsverschillen ging de band uit elkaar. "De beginperiode van de Million Dead was goed", vertelt Turner. "Op het einde was het alleen echt niet meer leuk. We werden het over niets eens en eigenlijk wilden we elkaar het liefst vermoorden. Niet zo handig als je zolang met elkaar zit opgescheept in een klein busje." Turner wilde wel touren, maar wilde geen gedoe meer met een band. Dus pakte hij zijn gitaar en ging alleen verder. Verrassend genoeg niet als punkrocker, maar als singer-songwriter met een sterke folkinslag.
Voor Turner was het niet alleen een breuk met zijn voormalige band, maar ook met een levensovertuiging. Turner: "In mijn Million Dead-tijd was ik overtuigd anarchist. Ik dompelde mij helemaal onder in de punkscene. Maar steeds meer ging ik inzien dat het anarchisme eigenlijk nogal puberaal is. Voortdurend tegen alles aanschoppen, daar wordt niemand beter van. Dat beïnvloedde mij ook muzikaal, ik wilde mijn eigen geluid ontwikkelen."
Selfmade man
Turner is zijn punkroots nog niet helemaal verloren. In zijn songteksten schopt hij graag tegen de gevestigde orde aan, alsook tegen een vals houvast als religie en tegen zijn vrienden die zich vastklampen aan pensioenen, huizen en hypotheken om maar niet echt te hoeven leven. Daartegenover predikt hij onvermoeibaar het credo van de selfmade man: je kunt alles, als je maar wilt en genoeg je best doet. Dat doet hij zelf ook, want Turner is naar eigen zeggen een echte workaholic.
Dat harde werken legt hem eindelijk windeieren, zo stond zijn nieuwe album in de top-10 van de Britse albumlijst. "Ja, dat succes is leuk," zegt hij zelf. "Maar ik heb het ook verdiend. Ik haat mensen die denken dat alles vanzelf gaat. Die naar mij toe komen en zeggen: had ik maar jouw leven. Reizen, overal ter wereld optreden en doen wat je leuk vindt: muziek maken. Alsof ik op een goede dag wakker werd in een bed vol uitnodigingen voor optredens en opeens vanuit het niets liedjes kon schrijven en muziek kon maken. Wel fuck nee, het komt niet vanzelf, ik moet er keihard voor werken."
Engelse roots
Het is Turners meest Engelse album tot nu toe. Niet alleen is de albumtitel ontleend aan een citaat uit een toneelstuk van landgenoot William Shakespeare, op het album staat ook een a capella gezongen hymne over het Engeland van duizend jaar geleden. "Hoe meer ik weg ben, hoe Engelser ik mij voel," geeft hij toe. "Toen ik tourde in Amerika, was ik vaak de enige Engelsman. Dan vertelde ik dat ik uit Winchester kwam en dan zei men: cool, Manchester, David Beckham, awesome." Niemand had een idee waar ik vandaan kwam. Dan voelde ik mij verloren en miste ik Engeland. Maar dan ben ik in Engeland en dan denk ik na 48 uur: wat doe ik hier, benauwt het mij en heb ik het gevoel dat ik weer weg moet."
Zelf is 'Redemption' zijn favoriete nummer op zijn nieuwe album. Juist dit nummer was moeilijk om te schrijven, het gaat over een liefde die niet zo liep als hij hoopte. "In het begin vond ik het heel moeilijk om dit nummer te spelen," geeft hij toe. "Het stond zo dichtbij en het voelde alsof ik naakt op het podium stond."
Weggehoond
Turner heeft een flinke tour voor de boeg langs diverse Europese landen en Amerikaanse staten. Zijn meest rampzalige concert? Daar hoeft hij niet lang over na te denken. "Ik trad op als voorprogramma van The Offspring voor een stelletje militairen in Texas," lacht hij. "Ik werd volledig weggehoond. Ik droop af en de manager zei tegen mij: zie je die deur? Ik zou daar maar heel snel doorheen gaan en maken dat je wegkomt. De dag daarna kwam The Offspring hun excuses aanbieden."
Foto's: Chris Dibble.
http://www.kindamuzik.net/interview/frank-turner/frank-turner-over-zijn-meest-engelse-album-tot-nu-toe/21887/
Meer Frank Turner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frank-turner
Deel dit artikel: