Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms leek het echt waar te zijn. Alsof Utrecht het middelpunt van de wereld was. Natuurlijk wisten we wel beter. Maar ja, het is ook zo fijn om soms in iets te geloven. Ergens aan het einde van de jaren negentig was Utrecht hot. In dancekringen wel te verstaan. De club PLF – of Pseudo Logica Fantastica – werd door de hippe Britse bladen uitgeroepen tot de place to be. En plots was er de buzz. Iedereen draaide plots breakbeat. Platenzaak Metro puilde uit. De PLF barstte uit zijn voegen. Dat de club voor alle media-aandacht nooit meer dan een handjevol vage types herbergde? Ach dat was iedereen allang vergeten. En zo werd Utrecht dé stad van de nu skool breaks, een nieuwe Britse stroming die rauwe trage breaks mengde met de diepe baslijnen van drum&bass. Met de Winkel Van Sinkel als middelpunt. Elke vrijdagavond vertoonden de kroonprinsen van het genre er hun kunsten. Rennie Pilgrem, Adam Freeland en jongeling FreQ Nasty. Met name die laatste wist de dansvloer met gemak in beweging te krijgen. Zijn draaistijl week dan ook nogal af. Voor hem geen zware, lompe en donkere breaks. Nee, FreQ Nasty – Darin McFadyen voor vrienden - husselde drum&bass, hiphop, reggae en wereldmuziek door elkaar tot een smakelijke cocktail van stijlen.
Nederland
Uitermate lekker, maar was het eigenlijk wel nu skool? "Ach, " reageert de boomlange Nieuw-Zeelander, "nu skool is altijd een algemene term geweest voor heel veel verschillende soorten muziek. De enige overeenkomst is dat het geen house beats waren, geen 4/4, en dat het allemaal midtempo was, ergens rond de 130 bpm. Meer overeenkomsten waren er niet." Maar toch, zijn debuutalbum Freqs, Geeks & Mutilations dat in 1999 op Botchit&Scarper label verscheen, klonk toch heel anders dan het gros van de nu skool-releases. Opener, lichter, gevarieerder. FreQ Nasty kan zich daar in ieder geval niets van herinneren. Hij praat liever over Nederland. Over het enthousiasme dat hij hier tegenkwam. "In Engeland werd breakbeat best goed opgepakt, maar in Nederland? Als ik hier speelde dan was het publiek altijd enthousiast. Iedereen vond die breakbeat-sound prachtig. Met Loes Lee en Peter Maneater die vast in de Effenaar draaiden en al die andere clubs in Nederland waar onze platen werden gedraaid was het een erg gezonde underground scene." Maar ook in Engeland – FreQ Nasty's thuisbasis – deden zijn platen het niet slecht. Evenals alle andere platen die werden uitgebracht door Botchit&Scarper. Totdat labelbaas Vini Medley in november 2000 overleed aan een hersentumor. FreQ Nasty was er kapot van, wilde absoluut geen muziek meer maken en zocht de rust op. Een periode die bijna een jaar zou duren. Inmiddels draaide Botchit&Scarper nog steeds op halve kracht, terwijl zijn vingers jeukten om weer aan de slag te gaan. Een aanbod van het Skint-label om wat plaatjes voor ze maken wilde FreQ Nasty dan ook niet afslaan.
Hybride
En tja, in een jaar tijd was Nu Skool Breaks van de kaart verdwenen. Of eigenlijk, heel diep in de underground gedrukt. Dat breakbeat nog immer springlevend is liet FreQ Nasty vorig jaar al horen op door hem samengestelde en gemixte Y4K verzamelaar op Distinctive. En nu is er Bring Me the Head of FreQ Nasty, evenals zijn debuut een mix van allerlei stijlen met een dwingende baslijn en midtempo breaks als basis. "Ik zoek altijd naar nieuwe geluiden en stijlen, maar het opnemen van oude muziek is wat ik het allerleukste vind." Samenzweerderig: "Eigenlijk is mijn muziek natuurlijk helemaal niet nieuw, het is meer oude muziek in een nieuw jasje: funk, hiphop, electro, dub en techno. En ja het klinkt wel nieuw. Dat wel." Daarmee raakt FreQ Nasty de essentie van de hedendaagse breakbeat. Want al borrelt het misschien nog niet aan de oppervlakte, de breakbeat is vitaler dan ooit. Met de monsterhits van Neptunes en de wat bescheidener successen van Audio Bullys en Dizzee Rascal als commerciële exponenten. "Breakbeat zal altijd ondergronds blijven met hier en daar een hit. Goed voor de creativiteit maar minder voor het banksaldo," grapt hij, om dan serieus verder te gaan: "De scene is momenteel erg gezond. Er zijn heel veel verschillende soorten breakbeat, vooral wanneer je de definitie wat ruimer neemt en steeds vinden er weer nieuwe kruisbestuivingen plaats waardoor hybride stijlen ontstaan. Dat maakt het allemaal heel erg spannend." Tijden dus die het beste uit FreQ Nasty halen. "Pas maar op! Ik heb nog veel in petto. Stel je Tiësto en R. Kelly voor in een lift van een warenhuis die homoliefdes ballades naar elkaar zingen. Dat ben ik in 2004."
http://www.kindamuzik.net/interview/freq-nasty/freq-nasty-mijn-muziek-is-niet-meer-dan-een-mix-van-oude-muziek/4271/
Meer FreQ Nasty op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/freq-nasty
Deel dit artikel: