Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Behoedzaam en bedachtzaam is de muziek van Great Lake Swimmers. Weids en introspectief tegelijk. Fragiel vaak ook, maar altijd gedragen door de warme vocalen van frontman en bandbrein Dekker, die voor het eerst een plaat (bijna) volledig in de studio opnam.
Het is bekend dat je een verwoed lezer bent. De vele verwijzingen naar het buitenleven doen nogal denken aan Amerikaanse schrijvers als Ralph Waldo Emerson en Henry David Thoreau. Voel je een bepaalde verbondenheid met hen?
"Ik voel zeker een verwantschap met deze schrijvers. Daar reken ik overigens ook Walt Whitman toe. Allicht ben ik lang niet zo'n serieus schrijver als zij waren, maar ik haal wel veel inspiratie uit hun werken. De plekken die zij beschrijven bezoek ik vaak in mijn gedachten."
Draagt het lezen van literatuur bij aan het schrijven van je liedjes?
"Mogelijk heeft het een onbewust effect, maar ik heb niet echt vergelijkingen gemaakt met wat ik tijdens het opnameproces las. Ik heb serieus maar tevergeefs geprobeerd me opnieuw door Moby Dick te worstelen, ik las A Confederacy of Dunces van John Kennedy Toole en ik heb een overzicht van Canadese literatuurkritiek gelezen."
Werkt het schrijven van liedjes voor jou in elk seizoen?
"Schrijven is voor mij dagelijkse inspanning, met periodes van meer en minder concentratie. In elk seizoen kan ik mijn werk doen, maar ik houd in het bijzonder van de zomer. Dan kan ik het meeste buiten zijn."
Hoe raakte de natuur zozeer geïntegreerd in de muziek die je maakt?
"Ik groeide op in een kleine boerengemeenschap in het zuiden van Ontario, niet ver van de boorden van het Eriemeer. Daar werd ik omringd door mensen die in harmonie leefden met veranderende weerpatronen, de cyclus van de seizoenen en de natuurlijke omgeving. Om een succesvolle boerderij te hebben moet je daar ook een connectie mee onderhouden. Opgroeien met die levensstijl heeft me een uniek perspectief geboden. Dat zit sinds mijn jonge jaren in mij. De beelden van het platteland kan ik werkelijk tot in mijn beenderen voelen."
Je hebt bijgedragen aan het National Parks Project en steunt milieugroep Lake Ontario Waterkeeper met het liedje 'Ballad Of A Fisherman's Wife', dat uiteindelijk ook op de plaat kwam. Voel je het als een plicht om daar een steentje aan bij te dragen?
"Het National Parks Project is iets dat dicht bij de thematiek van mijn liedjes ligt. Ik was dan ook opgewonden daarvoor gevraagd te worden. Het was een groot avontuur; een van de tofste dingen waar ik muzikaal gezien bij betrokken ben geweest. Het voelde heel natuurlijk voor me om te schrijven en op te nemen in een nationaal park."
"Met 'Ballad Of A Fisherman's Wife' wilde ik vooral een punt maken over de olieramp rond het BP-platform in de Golf van Mexico. Dat is nog altijd een absolute tragedie. Het ontroerde me om in het nieuws te zien hoe mensen hun manier van levensonderhoud aan die wateren zagen wegspoelen. Je baan verliezen is vervelend, maar het is nog veel tragischer om een hele cultuur of manier van leven weggevaagd te zien worden. De moerasgebieden aan de kust hadden toch al zo'n delicate balans. Om dan olie aan te zien spoelen in dat gebied, dat is een waar drama."
Ondanks dat de nummers een groot gevoel voor de natuurlijke omgeving ademen, leef je zelf in de grote stad. Op welke manier wordt de stad vertegenwoordigd in je teksten?
"Ik denk dat je door het leven in de stad een gevoel krijgt voor de spanning die er bestaat tussen stedelijke en plattelandsgemeenschappen. Het stadse bestaan gunt me een andere blik op het leven erbuiten. Maar je eigen omgeving sijpelt altijd door in de songteksten. Op de nieuwe plaat staat bijvoorbeeld het liedje 'Parkdale Blues', over mijn buurt in Toronto."
Wanneer je in Europa bent speel je vaak op bijzondere locaties, zoals bijvoorbeeld Roepaen in Ottersum of De Spot in Middelburg. Zijn dat plaatsen die je op je gemak stellen?
"Ik probeer zo veel mogelijk op zulke speciale plekken te spelen, als de mogelijkheid zich voordoet. De sfeer die je daar aantreft perst een bepaalde performance uit je. In zulke gebouwen hangt een voelbare energie. Dat voegt iets toe aan de muziekbeleving. Dat is de beste manier om ons live te zien spelen."
Voor de eerste keer heb je een plaat bijna volledig in een studio opgenomen. Je noemt New Wild Everywhere je meest hoopvolle plaat tot dusver. Het klinkt als een meer bandgeoriënteerde en uptempo plaat. Wat was er dit keer anders in het opnameproces?
"Het was belangrijk voor mij om de hele band in de studio te hebben voor het hele opnameproces. Op een bepaalde manier zijn ze niet eerder zo betrokken geweest. Ik bracht hapklare liedjes mee naar de studio en we hebben ze daar vooral verfijnd en gevormd om als bandliedjes te spelen. Het schrijfproces is verder niet veranderd. Als ik het van een afstand bekijk, bedenk ik me dat er veel elementaire thema's en referenties langskomen. Zaken als vuur, wind en water. Het was vooral prettig om in een gesloten omgeving op te nemen. Zo konden we de focus volledig richten op de liedjes."
'The Great Exhale' werd wel buiten de studio opgenomen, in een verlaten metrostation. Hoe was dat?
"Het is een jarenlang gekoesterde wens van me om op te nemen in een metrostation. De akoestiek is er namelijk fantastisch. Op het eerste album van Great Lake Swimmers staat het liedje 'I Will Never See The Sun', waarin een aantal stations op een metrolijn in Toronto bij naam genoemd worden. We vonden het een geweldig statement van synchroniciteit als we dat nummer opnieuw op zouden nemen, in diezelfde metro. Het is nu een bonustrack op de deluxe dubbel-cd. Het was een volledig nachtelijk proces. 's Nachts stopten de metro's erboven namelijk met rijden. Vanaf dat moment bivakkeerden we in een hemelse hoofdruimte."
http://www.kindamuzik.net/interview/great-lake-swimmers/great-lake-swimmers-in-hemelse-harmonie-met-de-natuur/22832/
Meer Great Lake Swimmers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/great-lake-swimmers
Deel dit artikel: