Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe de wasmachine werkt? De verslaggever kijkt graag even mee. "Tot ziens, vieze kleren van de Britse tour", lacht Isakov. De afgelopen dagen waren een succes voor de band, die op deze tour tot duo is gedecimeerd. De voorbije jaren werkte de in het Zuid-Afrikaanse Johannesburg geboren Amerikaan beetje bij beetje aan de fanbasis. "We zijn maar vrij klein. Er is zeker goede pers, maar we toeren al heel intensief sinds 2009. Pas sinds kort begint het echt vruchten af te werpen. Ik geloof in de weg der geleidelijkheid. Dat is de meest duurzame wijze. Ik voel enorm veel dankbaarheid richting ons publiek."
Kippenvoer
Op The Weatherman prijkt onthaastende, soms bijna meditatieve folk. Die werd in grote lijnen geschreven op de boerderij die Isakov bestiert net buiten Boulder, Colorado. Hij streek daar neer na het afronden van zijn studie tuinbouw. "We hebben alles geoogst, net voor we vertrokken. Het toeren plannen we daar omheen. In de zomer doen we alleen lokale dingen en hier en daar een festival. In de herfst, winter en lente toeren we veel."
De fascinatie voor planten kwam naar boven tijdens het bewandelen van de Appalachian Trail, tussen Georgia en Maine. "Op high school had ik het moeilijk. Daar ben ik mee gestopt. Toen ben ik gaan hiken. Tijdens die trip kwam ik er achter dat ik meer wilde leren over de planten die ik onderweg zag. Daarna ben ik verhuisd naar Colorado en daar vond ik Naropa, een kleine, boeddhistische tuinbouwschool. Tijdens high school was ik al heel erg geïnteresseerd in het kweken van wiet. Dat deed ik stiekem in mijn kast, in het huis van mijn ouders. Daarna ging ik tomaten kweken. Het tuinbouwgedeelte ervan boeide me. Ik wilde weten wat de bodem deed. Dus de wiet was eigenlijk mijn poort naar de tuinbouw. Nu rook ik amper nog wiet. In mijn eigen tuin verbouw ik bijvoorbeeld kool, maïs, tomaten, broccoli en zelfs wat medicinale cannabis. Dat is legaal in Colorado. En ik experimenteer met het verbouwen van mijn eigen kippenvoer, want dat is tamelijk duur. Het uiteindelijke doel is om zelfvoorzienend te zijn."
Die boerderij is de plek waar Isakov voor het eerst in zijn leven werkelijk een thuisgevoel heeft. "Mijn ouders verhuisden van Zuid-Afrika naar Pennsylvania. Ik had nooit echt het gevoel ergens thuis te zijn. Pas sinds ik die boerderij kocht voel ik me op mijn plaats waar ik ben. Thuis is toch een beetje een illusionair idee voor mij. Dit is het dichtste bij dat ik ooit geweest ben. Volgens mij heb ik de mooiste baan in de wereld. Ik zie de wereld en heb vrienden die overal ter wereld wonen. Dat is mijn communegevoel. Ook hier in Nederland heb ik vier of vijf mensen waarvan ik echt heel blij ben dat ik ze weer ga zien. Dus mijn buurt voelt nogal gespreid. Boulder is een geweldig dorp, de boerderij is super. Het heeft alles wat ik nodig heb als ik niet op tournee ben."
Tijdens het tuinieren groeien en bloeien niet alleen Isakovs planten, ook de kiem voor zijn liedjes wordt veelal gelegd tussen het groen, op die plek waar waar hij vrij kan denken. "Je bent constant aan het cultiveren. Ik breng veel tijd door in de tuin, dingen uitwerken, regels bedenken. Altijd werk ik wel ergens aan. Ook onderweg. Dan speel ik op een brakke ukelele achter in de bus. En als ik geen ruimte heb om te schrijven dan krabbel ik dagelijks een ansichtkaart. Maar soms moet het er ook echt uit, heb ik het gevoel dat ik ga exploderen. Dat is een korte periode dat ik mijn liedjes moet oogsten."
Post-It
Bij het ordenen van zijn teksten maakt Isakov gebruik van een bijzondere methodiek. Hij noteert flarden en ingevingen op de welbekende post-its, beplakt daar de muren van zijn boerderij mee en gaat vervolgens aan het combineren. "Als je aan een liedje werkt, dan wil ik alles daar precies zien. Voorheen was dan altijd mijn vloer volledig bedekt met papieren. Daarna ben ik die post-its gaan gebruiken, waarop ik dan een couplet schrijf en een alternatief couplet. Op die manier kan ik alles in één oogopslag zien. Zo is er bijvoorbeeld een badkamermuurliedje. Er zijn liedjes overal."
"Soms kan een bepaalde regel opeens in een bepaald liedje terechtkomen. Ik moet het wel zo doen, want in mijn hoofd is het een chaos. Soms voelt het als het project van een gekke wetenschapper. En ik ben altijd aan het krabbelen op de achterkant van blaadjes, op servetten, noem het maar op. Soms kan ik jaren later een bepaald deel gebruiken. Ik noem het de onderdelentuin, net zoals je soms een bepaalde auto-onderdeel nodig hebt. Een reserveband of een demper. Soms heb je een bepaalde bouwsteen nodig om een liedje te laten leven."
Opvallend op The Weatherman is direct het eerste nummer, voorzien van de titel 'Amsterdam'. Daar heeft Isakov wel een verklaring voor. "Toen ik 22 was studeerde ik een jaar in het noorden van Schotland, op een afgelegen boerderij aan de kust. We vlogen een weekend naar Amsterdam met de goedkoopste vlucht die we maar konden vinden. Ik leerde in die periode in Europa veel over mezelf. Het was een gevoel dat ik nooit zo heb kunnen duiden, maar dat liedje kwam pas vele jaren later. Vaak zijn gevoelens die in een liedje terechtkomen niet zo te duiden. Het kan wel gaan over acht verschillende steden, negen verschillende mensen. 'Amsterdam' gaat over een plaats, over terugkijken op je leven, vanuit een soort uitkijkpost. Die kan je overal voelen, maar dat was daar heel erg sterk voor me."
Niet alleen door dat nummer heeft de Amerikaan een band met Nederland. Naast het opnemen in het piepkleine plaatsje Nederland in Colorado zette hij ook twee nummers op band in Noord-Holland. "Ik toerde met Bonnie Paine. Toen kwam ik Reyn Ouwehand tegen, een bijzondere kerel met een geweldige studio in Noord-Holland, The Church. Hij schreef me dat hij twee vrije dagen had in de studio en bood me een slaapplaats en gebruik van de studio aan. 'Living Proof' en 'She Always Takes It Black' zijn daar opgenomen."
Eenvoud
De weerman, naar wie Isakovs meest recente plaat vernoemd is, ontsproot aan een serie korte verhalen die hij schreef, zo vertelt hij. "Dat ging over een vreemde vrouw die op een trailerpark woont in New Mexico. Ze praat tegen zichzelf, laat de tv constant aan en begint een gesprek tegen de weerman. Hij werd een mystiek, mythisch karakter die haar de toekomst voorspelt. Veel van de regels uit die vertellingen hebben het gered tot de plaat. In veel liedjes poogde ik mijn vocabulaire te vereenvoudigen."
"De plaat moest de schoonheid van het normale, alledaagse leven vertegenwoordigen. Ik denk dat ik daar bij veel liedjes in geslaagd ben. Ik dacht aan het beeld dat als je de radio of de tv aanzet iemand je de toekomst voorspelt. En dat het niemand eigenlijk iets boeit. Het is een over het hoofd gezien mirakel. Het is toch verbazingwekkend dat iemand je vertelt dat het regent over tien dagen?"
http://www.kindamuzik.net/interview/gregory-alan-isakov/de-onderdelentuin-van-gregory-alan-isakov/25456/
Meer Gregory Alan Isakov op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gregory-alan-isakov
Deel dit artikel: