Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het verhaal van Hard-Fi kan heel goed met 'er was eens' beginnen, want alle ingrediënten van een geijkt sprookje zitten er in verwerkt. Vier verveelde jongens in een Engels industriedorp nemen een demo op. De demo slaat aan en platenmaatschappijen staan in de rij de jongens te tekenen. In een paar maanden van zero to hero.
Succes
Toch moet je niet denken dat het succes is komen aanwaaien, vindt drummer Steve Kemp. "We zitten allemaal al sinds ons dertiende in bandjes. Onze zanger Richard Archer zat in Contempo dat was getekend door London Records, maar dat label ging failliet. In 2002 besloot hij dat het tijd was voor een nieuw project, dat werd Hard-Fi. Warren, de man die hem aan zijn eerste platendeal hielp, tekende hem nu op een eigen label, Necessary Records. "We namen toen een e.p. op maar doordat er geen geld was, moesten we telkens wachten. Heel frustrerend. Stapsgewijs hebben we alles zelf moeten doen: de release, de radiopromotie, de distributie, een website bouwen. Maar hé, mij hoor je niet klagen, het was het allemaal waard", zegt hij met een tevreden grijns op zijn gezicht.
Dromen
KindaMuzik ontmoet de drummer samen met gitarist Ross Phillips op een persdag in Amsterdam. Het is een van de spaarzame dagen dat de band niet hoeft te spelen, wat niet betekent dat het een rustig dagje is. 's Ochtends ingevlogen, de middag vol gepland met radio-interviews in Hilversum en later die dag interviews in een hotel in Amsterdam. Diezelfde avond nog vliegt de band door naar de volgende bestemming. "Acht maanden geleden had ik hier niet van durven dromen" zegt Phillips. "Maar het muzikantenbestaan is wel wat ik er van verwachtte, al had ik niet gedacht zoveel verschillende hotels van binnen te zien." Kemp vult aan. "Het is ook meer vroeg opstaan dan je zou denken. Na een optreden wordt het rustig vijf uur voordat je in bed ligt, terwijl de wekker gewoon weer vroeg gaat. Maar het is geweldig om overal je nummer op de radio te horen."
Arbeidersleven
Het debuutalbum Stars Of CCTV is doorspekt met verhalen over het arbeidersleven, iets wat de jongens niet onbekend is. "Ik ben de luiste persoon die ik ken. Ik had geeneens baantjes, ik trok een uitkering en moest telkens naar het arbeidsbureau. Daar vroegen ze wat ik wilde doen. 'Ik wil graag ergens drummen' zei ik. 'Ja ja, en nu iets meer realistisch', was het antwoord. Ik gaf aan dat dit serieus was bedoeld, ik drum tenslotte best goed. Maar ze walsten er gewoon overheen en kwamen met luizige baantjes aanzetten", beklaagt Kemp zich. "De ergste baan die ik had, was schoonmaker op een postkantoor. Erg vroeg opstaan en wat een smerige lui zijn dat! En het leven van een melkman in januari, wanneer het tien graden vriest, gaat ook niet over rozen."
Londen
In een stadje als Stains, dat eigenlijk alleen maar bestaat door het nabijgelegen vliegveld, valt weinig te beleven. Wanneer de jongens thuis waren, werden altijd gitaren ingeplugd. En er werd uitgekeken naar het weekend. "Leven in Engeland is niet zo glamourous als veel mensen denken. Natuurlijk woont een deel in Londen waar alles gebeurt. Maar een groter deel woont daar niet. Dat deel werkt in een fabriek en zuipt zich klem in het weekend, al het geld dat ze in een week verdienen wordt in de kroeg verbrast. En op maandag begint het weer van voren af aan. Die mensen denken op dinsdag al aan vrijdag. Ja, een deel gaat naar Londen in het weekend en betaalt negentig pond om een taxi terug te nemen. Het is verschrikkelijk" weet Kemp. Hij hekelt ook de manier waarop pinautomaten communiceren. "Ze zeggen niet: 'Helaas meneer, u heeft onvoldoende saldo, ik kan u jammer genoeg niet helpen'. In plaats daarvan staat er gewoon heel bot 'onvoldoende saldo'. Ik kan me daar zo boos over maken!"
Stem van een generatie
Geldgebrek, het arbeidersleven en tienerzwangerschap zijn thema's die veel mensen aanspreken. In sommige Britse media wordt Hard-Fi dan ook al de stem van een generatie genoemd. Hard-Fi weigert zichzelf echter te zien als politieke band. Kemp: "We maken geen statements. We zingen over alledaagse dingen, logisch dat het raakvlakken vertoont met politiek. En als iemand uit het Lagerhuis met ons wil babbelen, prima. Dat we worden gezien als de stem van een generatie is vleiend, maar Hard-Fi is niet speciaal."
Inspiratie
Nu de cd's als warme broodjes over de toonbank gaan en de heren eindelijk de levensstijl hebben bereikt waarvan ze droomden, zouden ze achterover kunnen leunen. Maar dat doen ze niet. "Ons volgende album gaat ook niet over Hard-Fi genietend van een cocktail op het strand van Miami. Er is nog genoeg inspiratie over van 25 jaar lang ploeteren", stelt Kemp.
HARD-Fi speelt op 6 oktober in Paradiso Amsterdam en 7 oktober in de AB, te Brussel.
http://www.kindamuzik.net/interview/hard-fi/hard-fi-voor-altijd-arbeiders/10713/
Meer HARD-Fi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hard-fi
Deel dit artikel: