Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Althans, dat vinden wij. En omdat KindaMuzik in 2014 heel lang bestaat, blikken we af en toe terug op mooie momenten uit de Nederlandse indierock. Dan zit je goed op een langzame zondagochtend met een kop verse muntthee en cappuccino, als je het geluk hebt met een sleutelfiguur uit de Nederlandse muziekwereld te spreken.
Instrument
Henk Jonkers kiest zijn woorden zorgvuldig. Zoals hij de laatste jaren subtieler zijn drumfills en sound kiest. "Ik houd niet alleen van beuken hoor", maakt hij gelijk duidelijk boven zijn dampende muntthee. "Na mijn tijd bij The Fatal Flowers heb ik mezelf afgeremd. Als ik oude beelden terugzie, denk ik soms: Jezus, hou je in man." Jonkers was als jonge gast een energieke en tikje traditionele rockdrummer met een flinke drumset en zwaaiende armen. Tegenwoordig zit hij juist heel klein, achter een minimale set, maar des te imposanter is zijn dynamiek geworden. "Ik implodeer", lacht de Amsterdammer. "Na The Fatal Flowers ben ik hard gaan oefenen en anders gaan spelen. Het drumstel is nu meer een instrument voor me."
En die nieuwe stijl is all over één van Neerlands beste langspeelplaten I'm Not a Senseless Person, At Least I Don't Want to Be. "Ik was een tijdlang fan van de slowcoreband Acetone uit Amerika, dat hoor je terug in songs als 'Syreen' en 'Gail'. Mooie rustige muziek, daar houd ik wel van. Ik heb een paar jaar geleden bij Bettie Serveert wat nummers gedrumd." Quasibeteuterd: "Moest ik steeds met de hele zachte nummers meedoen."
Senseless is een prachtige, melancholische plaat, met een paar uitspattingen. Maar iedereen lijkt 'm vergeten te zijn. Jonkers: "De plaat heeft niet veel aandacht gekregen. De platenmaatschappij is er kort na het verschijnen mee opgehouden. Iemand moet achter een plaat aan hengsten hè, dat gebeurde toen niet. Misschien moet Excelsior [huidig label van Hallo Venray - RB] Senseless ook opnieuw uitbrengen…"
Jonkers' geheim
Bedwelmend is de drumsound die Jonkers introduceert op I'm Not a Senseless Person, At Least I Don’t Want to Be. Dat plus het nieuwe, spacy geluid, maakte van Hallo Venray direct een compleet andere band. Wat is het geheim van Jonkers' warme drumgeluid? "Heel zacht spelen en keihard opnemen. Frank van der Weij hielp met het opstellen van de microfoons. Dat is het geheim eigenlijk. Het werkt alleen als de technicus het begrijpt. De eerste keer dat we zo live speelden werd het geluid in de zaal meteen keihard gezet. Tikte ik op de rand van de snare, hoorde ik dit loeihard terug uit de zaal. De geluidsman zette het wel hard, maar allemaal véél te hard", grinnikt Jonkers.
Terwijl het Amsterdamse café langzaam volloopt met moeders en kinderwagens, vertelt Jonkers over zijn huidige activiteiten. Het belangrijkste wapenfeit is Show, de nieuwe Hallo Venray die in maart uitkomt. Een liedjesplaat volgens de drummer, waar op Vlieland acht dagen aan één stuk aan is gewerkt. De try-outs komen eraan en op 10 januari staan de rockdino's Hallo Venray, Bettie Serveert en Claw Boys Claw samen op één affiche van de Effenaar. Graag meldt Jonkers ook een nieuw project waaraan hij werkt met de Amerikaan Lawrence Rengert en enkele vrienden. Chasing Rainbows heet het. Een plaat op Excelsior mogen we binnenkort verwachten.
Doorgaan
Ten slotte: heeft Jonkers iets met 'indierock' en hoe zou het daarmee zijn? "Die term zegt me wel iets. Geen idee hoe het er nu mee staat. Misschien dat het door de rockopleidingen allemaal minder apart wordt. Af en toe komt er wel een band doorheen. Mozes and the Firstborn vind ik goed." En drummers? "Ik vind de drummer van Moss speciaal. En Björn van zZz is karakteristiek." Hoe het kan dat zijn band, de Claw Boys en Bettie nog steeds tussen het jongere grut staan? Jonkers droogjes: "Dat komt omdat we zijn doorgegaan."
http://www.kindamuzik.net/interview/henk-jonkers/van-beuken-tot-imploderen-drummen-bij-de-nederlandse-top/24598/
Meer Henk Jonkers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/henk-jonkers
Deel dit artikel: