Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
‘ edische opvang reemdelingen’, staat op de deur tegenover de ingang van het gebouw. Het ziet er precies zo uit als hoort bij een verlaten asielzoekerscentrum: schraal en lelijk, en met bleke blauwe gordijnen. Zo lelijk dat het weer een soort romantische sfeer krijgt. Het gebouw staat aan een straat vol protserige villa’s, bevolkt door advocaten en particuliere scholen. Geen verkeerde omgeving: de hertensporen staan nog vers in de achtertuin, en achter het gebouw liggen vier hectaren bos. “Ik maak dag en nacht herrie, dus ik kan wel wat ruimte gebruiken. In het hele gebouw wonen maar drie mensen. Het is maar goed dat het niet van Mitros (woningstichting, AdV) is, want die zouden er zo honderd mensen in stoppen”, zegt Michiel ‘Principle’ Bel, gitarist en een van de oprichters van Illicit.
Het is een eindje rijden vanuit Utrecht, maar verder is het een ideale uitvalsbasis voor Illicit. De band heeft hier een oefenruimte, een kleine studio, en ruimte genoeg om ongestoord muziek te draaien. Illicit is niet zomaar een hiphopact, het is een volledige strakke band, die funk, jazz en hiphop samenbrengt in moddervette grooves. Die band bestaat naast Michiel Bel uit rapper/zanger ParAdoX (PAX), bassist Freek Cerutti, toetsenist Pieter de Graaff en drummer Bram Hakkens. Een aantal van hen is professioneel muzikant, en vrijwel allemaal zijn ze betrokken bij andere projecten. “Maar Illicit is bij iedereen nummer één”. Grote inspiratiebronnen zijn onder meer The Roots, Common en J. Dilla. In Nederland heeft Illicit als Engelstalige crew vooral te maken met The Proov (met wie Illicit een track opnam) en Pete Philly. ParAdoX: “Voor mij zijn dat de grootste jongens, samen met Keynote Speakerz en Atactic, de Utrechtse boys. Dat voel ik als een familie; dan komt The Proov heel dichtbij, en daarna Pete Philly.”
Dikke grooves
Debuutalbum Cheap Propaganda ligt eigenlijk al een tijdje op de plank. Vorig jaar al nam Illicit samen met producer Gaspard de la Nuit (compagnon van Bastian) de dertien tracks op. Tussendoor trok de band een aantal keer naar Berlijn, werd er een hoop gespeeld, en vooral gezocht naar een geschikt label. Dat bleek lastiger dan aanvankelijk gedacht, maar uiteindelijk werd het gevonden in het Duitse Pottpeople. Meest opvallend aan Cheap Propaganda is het buitengewoon volwassen geluid van de band. Basis vormt steeds een dikke groove, die wordt afgemaakt met goed getimede details: een hi-hat op het juiste moment, een klein zuchtje, dat nauwelijks opvalt, maar wel het geluid af maakt. Het is ook precies waar naar geluisterd wordt in de verzamel-cd van The Roots die opstaat in de woonkamer.
“Belangrijke factor is dat we samen hebben gewerkt met een producer. Die heeft de mogelijkheid gegeven om met lagen te werken. Die kans hebben we onszelf nooit gegeven. Tot nu toe was daar veel minder tijd voor. Het is nu veel meer uitgebalanceerd.” Cheap Propaganda is van vele markten thuis: melodieuze tracks als ‘Better Day’ en ‘Phase 3’ (door ParAdoX weleens liefkozend hun wereldhit genoemd), droge grooves als ’16 Bars’ en ‘Stay Put’, en zelfs de stroperige ballad als ‘Wonder’, in de traditie van D’Angelo.
De romantiek van het vervallen communisme
Illicit lijkt zich thuis te voelen in eenvoudige omgevingen. De oefenruimte is een asielzoekerscentrum, en de band spreekt met veel liefde over de geïmproviseerde podia in Berlijn. Met name over Club Lovelite, waar de band een aantal keer speelde. Bel: “In de Lovelite hangt de installatie met stekkerdozen aan het plafond aan elkaar. Maar ja, het heeft wel wat.” Oost Berlijn heeft zijn aantrekkingskracht, in het artwork van de plaat wordt een link gesuggereerd met de aloude Sovjet-propaganda, en de flyer van de releaseparty roept de sfeer op van het oude Cuba. Een communistische hiphopgroep? Volgens Bel moeten we het vooral niet te serieus nemen, ook al wil de band wel een visie op de wereld overbrengen: “Het is meer een metafoor. Het is vooral de sfeer daarvan die ons aanspreekt. Dat wij als westerling daar kunnen komen en gewoon kijken hoe het toen was. Maar iedereen beseft natuurlijk dat het voor geen meter werkt. Wat heel jammer is, want het basisidee is goed.”
ParAdoX sluit zich daarbij aan: “Het is niet zo dat we eerst drie nachten over politiek hebben gefilosofeerd, en daarna de titel van de plaat hebben verzonnen. Persoonlijk vind ik het communisme in principe het mooiste systeem dat er is, maar in de praktijk is het compleet verneukt. Het wordt opgelegd op precies de manier waartegen het zich verzet. De uitwerking klopt niet, maar de gedachte dat je alles met elkaar moet delen klopt wel. Dat is wel hoe wij in het leven staan. Mijn lyrics gaan vaak over persoonlijke dingen, maar ook over politieke visies. En daarin zijn wij wel de tegenhanger van gasten die juist heel dure propaganda hebben. Dikke wagens, dikke chains, kijk ons pimpen. Elke video kost twee ton.” Bel: “Ik woon antikraak, en dat is in principe juist weer rechts. Krakers hebben een schurfthekel aan ons. Maar of ik nou kraak of antikraak woon zal me worst wezen, als ik maar goedkoop woon.”
http://www.kindamuzik.net/interview/illicit/illicit-soulvolle-hiphop-in-een-leegstaand-asielzoekerscentrum/12657/
Meer Illicit op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/illicit
Deel dit artikel: