Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
‘We spelen liever in clubs, want dan ben je dichter bij het publiek,’ zegt zangeres Matahary. ‘En je hebt een beter geluid’, valt haar collega met de al even kleurrijke artiestennaam Willy Fuego haar bij. Het gesprek vindt plaats begin 2005. La Kinky Beat treedt voor de tweede keer op tijdens Que Pasa, de clubavond in de Amsterdamse Melkweg waarop vooral de música latina alternativa centraal staat.
Kort daarvoor is van de groep het debuutalbum Made in Barna verschenen. Uitgebracht bij het al net zo Barcelonese label Kasba waarvan bandmanager en gelegenheidstolk Joni een van de initiatiefnemers is. Met een grijns geeft hij commentaar. ‘Ze moeten nog een beetje wennen aan het spelen op festivals. Nu is het nog een band voor de zalen. Na de zomer zullen ze ook festivaloptredens leuk gaan vinden.’
Etiketten
Wie anno 2007 kijkt naar de lijst van La Kinky Beat-optredens, onder meer op festivals als Couleur Café, Paaspop en Dour, moet vaststellen dat Joni zijn woorden gestand heeft gedaan. Wellicht is dat succes mede te verklaren door de media-aandacht van de afgelopen jaren voor Barcelona en de met de stad verbonden muziekscene vol kosmopolitisch ingestelde groepen die niet ophouden de grenzen tussen genres als reggae, rock, salsa, funk, hiphop en rumba catalana te verkennen.
‘Verzonnen door de media’, zegt Matahary over etiketten als música mestiza en mestizo die verwijzen naar het Spaanse woord voor ‘bastaard’. ‘De groepen die dergelijke etiketten krijgen opgeplakt verschillen nogal van elkaar. Wij vertegenwoordigen de ruige kant. Bovendien ontbreekt het etnische ingrediënt: we zijn niet voortdurend bezig uit te vissen wat mensen aan de andere kant van de wereld aan het doen zijn, om dat vervolgens in onze muziek te verwerken.’
Jamsessie
‘Ik vermoed dat het overal ter wereld zo gaat’, licht Joni toe. ‘Als ergens een muzikale beweging ontstaat, ontmoeten muzikanten elkaar op allerlei manieren. Ook La Kinky Beat is zo begonnen. Aanvankelijk speelde een aantal bandleden bij de groep Jaleo Real. Na afloop van een repetitie zaten ze nog wat muziek te maken. Daar kwam weer een ander bij en vervolgens nog iemand en nog iemand…. Het is dus als een jamsessie gestart.’
Onder de deelnemers zijn muzikanten van lokale legendes én voorlopers van de mestizo-beweging, Trimelón. Maar ook van Radio Bemba, het losvaste collectief rond Manu Chao die met zijn wereldwijde succesalbum Clandestino uit 1998 geldt als dé katalysator van de recente muzikale ontwikkelingen in Barcelona. Zo maakt drummer Gerard Casajús alias ‘Chalart 58’ vanaf het begin deel uit van La Kinky Beat en hebben ook gitarist Madjid Fahem, bassist Gambeat en drummer/percussionist David Bourguignon hand- en spandiensten verleend.
De opvallendste naam in de huidige bezetting is die van Luca Lombardo oftewel ‘Rude’. Samen met onder meer DJ Panko van Ojos de Brujo knutselde de Italiaanse dj/mc in 2005 voor La Kinky Beat een remixalbum in elkaar. Nu is hij de vaste man voor beats, samples en andere elektronica, terwijl zijn Italiaanse achtergrond ook doorklinkt op het album One More Time uit 2006.
Politiek
Veel muzikanten in de van oudsher links en republikeins georiënteerde hoofdstad
van Catalonië hebben hun wortels in de kraak- en kunstscene. Politiek engagement is hen dan ook meestal niet vreemd. Bij La Kinky Beat, ontstaan in de randstad van Barcelona, liggen de zaken iets anders, verklaart Matahary, net als Willy Fuego een groot Bob Marley-fan.
‘Ieder bandlid heeft daar zijn eigen ideeën over. In de liedjes speelt politiek in elk geval niet de belangrijkste rol. Het gaat toch vooral om de muziek en de communicatie met het publiek. Dat moet kunnen dansen.’
Toch zijn er soms problemen wat betreft verstaanbaarheid. Matahary: ‘Maar we doen ook nummers in het Engels. Voor mij is dat een makkelijke taal om te zingen. Het probleem is alleen dat ik het niet spreek.’ De kleedkamer vult zich met gelach.
‘Ik voel me onderdeel van een alternatieve beweging’, antwoordt ze op de vraag of La Kinky Beat, net als Que Pasa, tegenwicht wil bieden aan de overmacht van Britse en Amerikaanse bands. ‘Daarbij is het helemaal niet van belang waar je vandaan komt. Ook bands uit de Verenigde Staten of Groot-Brittannië horen erbij. En aan cultuurpolitiek doen we niet. We spelen alleen omdat we dat leuk vinden en van ons werk willen leven. Dat werk is muziek maken en niet het breken van de macht van multinationals.’
‘In feite zijn we op straat begonnen,’ stelt Joni vast. ‘Nu proberen we gewoon zo ver mogelijk te komen. Ja, er zijn plekken die voor ons gesloten blijven, maar daar gaan we ons echt niet druk om maken.’
» Video: La Kinky Beat live [youtube]
http://www.kindamuzik.net/interview/la-kinky-beat/feestband-pur-sang
Meer La Kinky Beat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/la-kinky-beat
Deel dit artikel: