Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tijdens De Beste Singer-Songwriter schreef collega Jeroen Kant een liedje over jou. Zijn typering ontroerde je. Hij concludeerde: 'Je laat een ander jouw tranen voor je huilen.' In hoeverre wilde je voor je nieuwe plaat weg van dergelijke typeringen?
''Ik heb tijdens het maken van de plaat heel bewust geprobeerd om me niet teveel ergens tegen af te zetten, en tegelijkertijd niet teveel te kopiëren wat er al was. Ik heb wel ontdekt dat ik heel veel van mezelf kwijt kan in mijn liedjes, en dat ik in mijn hoofd rustiger ben geworden sinds ik schrijf. Zolang ik oprecht blijf schrijven, hoef ik niet per se weg van die typering. Sommige liedjes op de plaat zijn ontroerender voor mensen dan andere liedjes, en dat is juist een fijne balans. 'Je laat een ander je tranen voor je huilen' vind ik trouwens nog steeds een prachtige zin!''
Je hebt lang gewacht na het overdonderende succes van het programma. Bewust. Heb je het gevoel gehad op deze manier in alle rust aan je plaat te kunnen werken?
"Absoluut! Het is heel fijn geweest om rustig aan de plaat te kunnen werken. Ik denk ook dat ik anders niet zo trots op het geheel had kunnen zijn als ik nu ben. Ik wilde heel graag een eerlijke plaat maken. Eentje die vanuit mij kwam, niet vanuit de druk om een plaat te maken. Dat was zelfs nu nog lastig, maar ik had in ieder geval ademruimte om erover na te denken."
"De deelname aan het programma was een heel fijne tijd. Die zomer heeft me een beetje beschermd voor het succes van 'Dat Ik Je Mis'. We zaten in de bubbel van het programma, waarin we alleen maar bezig waren met coaching, opdrachten en liedjes schrijven. Daardoor kon ik tegen heel veel andere dingen nee zeggen, en het schrijven ontdekken."
"Ik houd echt van 'Dat Ik Je Mis'. Het liedje is me heel dierbaar. Ik ben er trots op en ben dankbaar dat zoveel mensen het mooi vinden. In de afgelopen twee jaar heb ik er wel mee gezeten dat ik meer wilde maken. Ik hoopte niet dat meisje van dat ene liedje te blijven. Maar dat komt niet omdat ik niet trots was op dat ene liedje, maar omdat ik voelde dat ik nog veel meer mooie dingen wilde maken. Voor mijn gevoel is dat met deze plaat wel echt gelukt. Niet per se beter, mooier of slechter, maar gewoon weer anders."
Er zijn bands die na verloop van tijd hun eerste grote hit absoluut niet meer willen spelen, omdat ze daar tot vervelens toe mee geassocieerd worden. Kan je je daar iets bij voorstellen?
"Ik kan me het gevoel heel goed voorstellen, maar tegelijkertijd vind ik dat ik me daar dan maar overheen moet zetten. Sommige mensen hebben van 'Dat Ik Je Mis' haast een monument gemaakt. Ze zijn er zo dankbaar voor, en hebben er echt veel steun aan. Dan vind ik het haast respectloos naar het liedje én die mensen toe, om het nooit meer te spelen."
Voor het album heb je samengewerkt met Joost Zweegers, alias Novastar. Kan je vertellen hoe dat contact zo tot stand is gekomen? Waarom moest juist hij het gaan doen?
"Ik ontmoette Joost om gewoon eens wat te praten over muziek, zijn carrière en hoe hij daar mee omging. Het klikte meteen zo, dat hij toen bij hem thuis vroeg om wat liedjes te spelen. Hij vond ze mooi en ging gelijk uit enthousiasme op zijn eigen gitaar meespelen. Zo is eigenlijk heel organisch de samenwerking tot stand gekomen."
"Hij vond het heel belangrijk dat ik zelf de liedjes zou schrijven, zonder allerlei coproducties te doen. Daarbij legde hij de lat heel hoog: 'Als je zo'n talent hebt zoals jij, ben je het aan de wereld verplicht om alles eruit te halen wat erin zit'. Ik merkte dat ik net zo perfectionistisch ben als hij is, waardoor we er samen vol zijn ingedoken. Dat is een emotioneel proces, maar wel prachtig om mee te maken. Hij snapte precies waar de liedjes over gingen, zonder dat ik het uit hoefde te leggen."
"Ik denk dat die open arrangementen, die tegelijk licht en melancholisch zijn, ergens Belgisch of Frans aandoen. En die balans tussen betekenisvolle, soms zware, teksten met lichte open muziek is iets waar Joost en ik elkaar echt in vonden. Hij heeft daar veel gevoel voor, en dat herken je in zijn eigen muziek ook, ook al is dat op een hele andere manier."
Jouw woorden lijken allemaal uiterst zorgvuldig gekozen. Ze beschrijven en componeren een gevoel. Hoezeer ben je doelbewust op zoek naar bepaalde woorden en zinsneden?
"Over de teksten is altijd goed nagedacht. Ik houd er heel erg van om dingen te nuanceren en alle kanten van een gevoel te onderzoeken. De keuze voor een bepaald woord kan de betekenis al weer een klein beetje beïnvloeden. In die zin ben ik zeer bewust bezig met taal en tekst. Toch zijn mijn teksten niet helemaal woord voor woord uitgemeten en uitgedacht. Als ik eenmaal aan het schrijven ben komt het vanzelf."
"Ik verzamel mooie zinnen uit gesprekken. Die schrijf ik op om er later weer op voort te borduren. Een groot deel van mijn liedjes begin ik te schrijven vanuit die zinnen of gedachten. Mensen zeggen vaak mooiere dingen dan ze zelf in de gaten hebben. Soms schrijf ik vanuit een interessante gedachte of thema, soms vanuit een mooi woord, of een mooie zin."
"De titel van de plaat - En Hoe het Dan Ook Weer Dag Wordt - vat voor mijn gevoel de verbinding tussen de liedjes perfect samen. Het is het idee dat alles goed is en je er niet altijd invloed op hebt. En dat sommige dingen gewoon door zullen gaan, wat dan ook gewoon goed is. Dat vind ik een fijn idee."
Heb je een favoriete regel op En Hoe het Dan Toch Weer Dag Wordt?
"Een van mijn meest dierbare zinnen is 'Ik had me zo graag willen vergissen in jou.' Er zit een enorm verlangen verscholen in die regel. Lange tijd vond ik het moeilijk om dingen aan te gaan, maar heb achteraf wel spijt gehad dat ik dingen niet heb gedurfd. Soms had ik gewoon roekeloze keuzes willen maken, of me in een relatie willen storten, ook al zou het slecht af zijn gelopen. Dan heb je in ieder geval de ervaring gehad."
Wanneer ben je eigenlijk begonnen met liedjes schrijven in de Nederlandse taal en waarom?
"Toen ik vroeger piano leerde spelen, zette ik wel eens gedichten op muziek. Op die manier kon ik improviseren op de piano, zonder dat ik noten hoefde te leren lezen. Ik vond nieuwe dingen maken toen al heel leuk, maar teksten schrijven kon ik niet zo goed, vond ik zelf. Later, op de middelbare school, heb ik eens een gedicht van een vriendin op muziek gezet. Dat was in het Engels, want dat vond ik toen veel cooler dan Nederlands."
"Pas toen ik studeerde ben ik in het Nederlands gaan schrijven. Ik deed een songwritingcursus bij CREA, van Roemer van der Steeg. Hij moedigde me aan om in het Nederlands te schrijven. 'Dat is je eigen taal,' zei hij, 'dus dat is veel makkelijker om mee te oefenen'. In het Engels heb ik ook minder snel in de gaten wanneer iets te plat is, of juist zodanig poëtisch dat het nergens meer op slaat. En als je je niet kunt verstoppen achter het Engels ga je op zoek naar andere manieren om je achter de tekst te kunnen te verschuilen. In mijn moedertaal heb ik veel beter grip op taal. Pas toen ik daarmee aan de slag ging, heb ik het liedjes schrijven echt ontdekt. Hoe leuk ik het vind, hoeveel ik erin kwijt kan en hoe mooi onze taal eigenlijk is."
Beeld door Aisha Zeijpveld
http://www.kindamuzik.net/interview/maaike-ouboter/maaike-ouboter-niet-langer-het-meisje-van-dat-ene-liedje/26136/
Meer Maaike Ouboter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maaike-ouboter
Deel dit artikel: