Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zangeres Julie Christmas kan zelfs hartelijk om de suggestie lachen. "Iemand anders dacht dat het op vrouwen sloeg, maar die had het net uitgemaakt met zijn vriendin. De platenindustrie komt ook veel terug. We verzinnen vaak iets wat voor ons associatief goed past bij de muziek, maar we hebben niet meteen een concrete betekenis achter de hand."
Christmas vertelt dit terwijl ze op straat staat in thuishaven Brooklyn. Binnen is er te veel lawaai, omdat de rest van de band aan het soundchecken is voor het laatste concert van een korte tour in het noordoosten van de Verenigde Staten.
Aparte figuren
The Ruiner is heel erg goed ontvangen. Had dat ook invloed op de hoeveelheid publiek bij de optredens? "De tour ging goed en er is een stijgende lijn, maar het verschil van stad tot stad is bizar. Soms is het helemaal vol, even verderop is er bijna niemand. Maar al het begin is moeilijk en we blijven ons best doen. Er is hier terwijl ik met je praat trouwens ontzettend veel interessants te zien. Ik ben gek op New York, met al die aparte figuren."
Wie naar de platen van Made out of Babies luistert en vooral wie Christmas wel eens live heeft gezien, zal zeggen dat zij zelf bij die aparte figuren hoort. Maar de vriendelijke Christmas aan de telefoon met haar wat nasale New Yorkse accent lijkt een heel andere persoon dan de nu eens hysterische krijsende, dan weer spookachtig fluisterende zangeres. Haar stijl wordt soms wel eens vergeleken met PJ Harvey of Björk, maar Christmas hoort de overeenkomst niet. Wel kan ze zich vinden in de vergelijking met de al even theatrale Katie Garside van Queen Adreena, "maar die zingt wel een paar tonen hoger."
Opera
Dat kan ze weten, want de noiserock van Made out of Babies mag op het eerste gehoor weinig te maken hebben met de gedistingeerde wereld van de opera, Christmas is een groot liefhebber van het genre en heeft zelfs een tijdje op het vermaarde Juilliard conservatorium gezeten. "Maar alles wat ik doe, wordt beheerst door de emotie die ik voel en in de klassieke muziek is alles volledig uitgeschreven. Dat is ook een van de redenen dat ik ermee gestopt ben. Als we spelen, dan voel ik wat iedereen in de band aan het doen is en ik probeer dan mee te gaan in de emotie van het moment. Elke keer als ik een nummer zing, beleef ik het alsof het de eerste keer is dat ik het zing."
Vergeleken met het vorige album Coward is The Ruiner een stuk afwisselender en gelaagder. Volgens Christmas is dat gedeeltelijk het gevolg van het overwinnen van gêne: "Sommige stukken muziek zijn echt mooi en dat is iets dat we vroeger niet geprobeerd zouden hebben, omdat het beschamend zou kunnen zijn."
"Brendan Tobin, de gitarist, is in een appartement getrokken met een oefenruimte erbij, dat van Alice Donut is geweest. Hij heeft het uitgebouwd tot een echte studio en daar hebben we de demo's van het album opgenomen. De band bouwt de songs op uit riffs en baslijnen en als het dan bijna af is, kom ik. Meestal kan ik bij de eerste keer luisteren al vertellen wat ik vocaal wil met het nummer en wat er aangepast moet worden. Ik ga dan aan het werk met de tekst en melodie. Dan moet er niet te veel meer aan gesleuteld worden. Ik houd van muziek die rauw en een beetje fucked up is; soms leveren fouten vondsten op die je niet kan reproduceren."
Albini
Coward werd opgenomen door Steve Albini, terwijl voor het nieuwe album Andrew Schneider als producer werd aangetrokken. Op de vraag of dat mede de oorzaak is van het diepere geluid op The Ruiner of dat de band een meer gelaagd geluid wilde en daarom een andere persoon zocht dan Albini, prikt Christmas achteloos diens in jaren opgebouwde persoonlijkheidscultus als de techneut die zich alleen met de klank bezighoudt door. "Albini begon wel heel afstandelijk, maar toen de sessie liep werd hij wat relaxter en was hij best bereid zijn mening te geven over de songs en wat er anders en beter kon als wij het hem vroegen. Maar Andrew Schneider heeft op The Ruiner ook heel veel goede ideeën ingebracht en een fantastisch geluid neergezet. We kenden hem al heel goed, hij is een vriend en zijn persoonlijkheid past echt bij die van ons."
Om het rijke geluid van The Ruiner live te kunnen reproduceren, werken zowel Christmas als Tobin sinds kort met samplers en looppedalen. "Dat maakt het wel moeilijk, want ik was gewend helemaal los te gaan. Nu moet ik er meer bijblijven. Maar het maakt de liveshow beter en ook interessanter. Zo word ik de oude nummers ook niet zat."
http://www.kindamuzik.net/interview/made-out-of-babies/made-out-of-babies-geen-g-ne-meer-voor-mooi/17333/
Meer Made Out of Babies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/made-out-of-babies
Deel dit artikel: