Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
2012 betekent het einde van een tijdperk voor je. En tegelijkertijd het begin van iets nieuws. Hoe kijk je terug op deze roerige periode?
Het was een geweldig jaar! Heideroosjes hebben op een mooie manier afscheid mogen nemen van het publiek. Na een uitverkochte clubtour deden we als toetje nog even festivals zoals Sziget en Lowlands. Het was ook een belachelijk druk jaar voor mij persoonlijk, omdat ik een week na het allerlaatste Heideroosjesconcert al in het theater stond met een soloprogramma.
Hoe vaak heb je thuis geslapen dit jaar?
Haha, niet vaak! Maar dat ben ik gewend, ik leef al jaren uit een koffer. Mijn voornemen is om komend jaar wat vaker thuis te slapen.
Bij welk optreden ging het meeste mis? En wat was je beste show? (en wat was er zo slecht of goed?)
Bij een optreden op een groot Duits festival viel meteen bij het eerste nummer mijn microfoon uit. Toen dat opgelost was, viel de gitaarspeaker uit. En zo kwam elk instrument aan de beurt. Het was een puinhoop, maar dat werkte bij ons altijd als een rode lap op een stier. We gingen er nog agressiever door spelen. De beste show van het jaar was de allerlaatste, in een uitverkocht AB te Brussel. Ik had de nacht ervoor amper geslapen en was compleet naar de tering. Toch leken we die avond wel vleugels te hebben. Alles lukte, alles klonk goed en ik had de energie van een jonge hond.
Wat is je allermooiste herinnering aan de Heideroosjes?
Het reizen. De wereld ontdekken zoals je dit als toerist nooit zou doen. En dat samen met drie vrienden, onder het genot van gratis drank, applaus en vrouwelijke aandacht, haha!
Op welk Heideroosjesliedje ben je het meest trots?
Dat is moeilijk… Ik denk toch 'Sjonnie en Anita'. Niet muzikaal, want het is een makkelijk lied. Ook vind ik de tekst niet bijster geweldig. Die had beter gekund als ik er wat meer tijd aan had besteed. Maar met dat lied wisten we wel een bepaalde tijdsgeest te vangen. Ik hoor vaak van mensen dat 'Sjonnie en Anita' voor hen de jaren negentig vertegenwoordigt. Dat vind ik prachtig, als een lied een hele groep mensen mee terug kan nemen naar een specifiek moment in de tijd.
De relatie met de media in Nederland was niet altijd even makkelijk. Je voelde je band vaak niet serieus genomen. Ervaar je het als een zegen dat je dáár nu van verlost bent?
Dit is een oude koe, waar ik gelukkig geen last meer van heb. Wat mij destijds stoorde was het feit dat wij aantoonbaar populair waren (dit bleek uit het aantal verkochte albums en een boel uitverkochte concerten), maar dat we toch niet serieus genomen werden door de radio en door muziekzenders. Het is, zeker in Nederland, nog altijd niet verantwoord of kunstzinnig om humor te verwerken in muziek. Introvert geneuzel door gekweld kijkende gitaristen wordt eerder serieus genomen dan levenslustige liedjes met een knipoog. Alsof kunst alleen urgent en authentiek is wanneer het over donkere zaken gaat.
Tegenwoordig weet ik hoe de radertjes van de entertainmentindustrie draaien. En ik weet ook wat de mores van de zichzelf respecterende popjournalistiek is. Ik heb dat geaccepteerd als een voldongen feit en doe het enige wat ik kan doen: mijn eigen pad bewandelen. "If you like it: nice! If you don't: fine!"
Wat betekent het om een rockband te zijn in Nederland?
Volgens mij is het niet significant anders dan wanneer je een popband of een punkband bent. Punkrock - daar schaar ik Heideroosjes dan gemakshalve even onder - is in Nederland wel relatief klein. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de calvinistische mentaliteit van de Nederlanders. 'Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.' In landen als Duitsland, Italië of Engeland leeft punkrock veel meer.
Wat was je muzikale ontdekking van 2012? En de beste plaat van het jaar?
Ik heb in 2012 niet zoveel ontdekt, eerlijk gezegd. Dat komt vooral omdat ik te druk was met andere dingen. In 2011 daarentegen ben ik wel veel toffe dingen tegengekomen. Bon Iver, Skrillex, Case Mayfield, Dave Hause en Steel Panther, om maar eens wat te noemen.
Welk concert van een andere band is je dit jaar het meest bijgebleven?
Eddie Vedder van Pearl Jam, solo in Carré. Dat had iets magisch. Het was intiem en groots tegelijk. Ook het concert van Dave Hause op punkfestival Groezrock in België was indrukwekkend. Ze hadden daar een klein podium ingeruimd voor akoestische optredens. Het leek mij sterk dat zoiets ging werken, op een festival met tienduizend mensen die komen voor gitaarlawaai en statements. Maar Dave kwam op en kreeg binnen één minuut die hele tent muisstil. Kippenvel…
Na de afscheidstournee van de Heideroosjes sta je nu met je boek alleen in de belangstelling en - in je cabaretshow - ook alleen op het podium. Dat doe je kaler en kwetsbaarder dan ooit. Sta je daarmee dan ook met een ander gevoel op dat podium?
Het gevoel op het podium is eigenlijk hetzelfde. Al is optreden in een theater met zittende mensen totaal iets anders dan spelen voor een rondspringende massa. Wat nu ontbreekt is de routine van een bandcollectief. Ik kan niet terugvallen op die drie andere mensen waarmee ik jaren heb getoerd. Met Heideroosjes konden we blindelings inspringen op onverwachte dingen die soms gebeuren tijdens een concert. We voelden dat bijna instinctief aan. Nu moet ik mezelf zien te redden. Dat vraagt een ander soort energie. Ik knal er vol in!
In tijden van economische crisis begin je nu feitelijk aan een nieuwe baan. Heb je dit jaar überhaupt als artiest iets gemerkt van de economische crisis?
Dat is moeilijk te zeggen, ik begon immers met iets nieuws. En dan weet je nooit wat je wel of niet mag verwachten. Wat ik kan zeggen is dat het boek binnen drie weken na verschijning al een tweede druk tegemoet mocht zien. Ook zitten de theaters goed vol. Mijn boeker is daar zeer opgetogen over, juist omdat het mijn eerste soloprogramma is en de theaters over het algemeen steen en been klagen over tegenvallende bezoekersaantallen. Mij hoor je tot nu toe in ieder geval niet klagen. "The only way is up!"
Het lijkt er sterk op dat stilzitten voorlopig niet in je opkomt. Wat zijn je dromen en plannen voor 2013?
Mijn tour loopt tot februari en ik kan zeggen dat dit jaar mijn drukste jaar ooit was. Een afscheidsplaat, een afscheidstournee, een boek, een dvd, een theaterprogramma schrijven en daarmee toeren. Ik heb non-stop gewerkt, geen vakantie gehad. Dus ik ga na januari eerst een maand op een zonnig eiland zitten. Daarna maak ik me op voor een reprise van de theatertour en ga ik een stapel nieuwe songs afronden die ik heb liggen. De ene helft bestaat uit kleine luisterliedjes, de andere helft uit rocknummers. Ik heb er nog geen concrete plannen mee, maar ooit zullen die het daglicht zien. Ook wil ik mijn acteerambities weer gaan oppakken.
Welke vraag wil je in 2013 niet meer hoeven te beantwoorden?
Waarom ben je met de Heideroosjes gestopt?
Foto’s door Paul Bergen en Lianne Hermans
http://www.kindamuzik.net/interview/marco-roelofs/eindejaarsinterview-marco-roelofs/23516/
Meer Marco Roelofs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marco-roelofs
Deel dit artikel: