Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Het leven is een kermiskoers / Een rondje om de kerk / Saai, voorspelbaar, vals platvloers / Afgesproken werk"
Joost Prinsen & Frank Lammers - 'Het Leven Is een Kermiskoers' van De Sint Willebrord Sessies Vol. I: Sporthuis Hubert
Het is volle bak achter de dranghekken. Vooral op de plekken waar een Brabants biermerk met Beierse naam geschonken wordt. Tussen de hekken maken de kanonnen hun opwachting. Tourhelden als etappewinnaar Lars Boom, tijdritkanon Tom Dumoulin, meesterknecht Lieuwe Westra, Nederlands kampioen Sebastian Langeveld, sprinttreinspecialisten Koen de Kort en Roy Curvers, de immer geestige oosterling Bram Tankink en de uit het naburige Nuenen afkomstige Steven Kruijswijk zoeven voorbij. Ze strijden om de zoenen van de twee mooiste meiden van het dorp, voor deze avond gebombardeerd tot rondemissen. Maar dan moeten de klasbakken wel zien te winnen van de gele trui. Tourwinnaar Vincenzo Nibali is namelijk dé topattractie van deze ronde. Hij is bereid gevonden de reis naar Brabant te ondernemen voor een allesbehalve gering bedrag.
Voor Mathijs Leeuwis is het echt even een avondje uit. De boomlange Brabander zit midden in de hectische voorbereidingen en repetities voor theaterfestival De Boulevard in Den Bosch. Ietwat opgewonden staat hij gebogen over het hek te kijken naar de komst van de magere mannetjes op de fiets. "Het zijn toch een beetje actiepoppetjes voor volwassen mannen", meent hij. Als fanatieke fietser hoop je altijd dat jij ook zo oogt. Tegen beter weten in. Zodra de vaart enigszins in de koers zit - maar de mannen nog altijd ver onder hun maximale vermogen blijven - is de conclusie van Leeuwis en de verslaggever van dienst dan ook dat het met dit tempo al lastig zal zijn het laatste wiel te houden. We zijn allebei gewapend met een slap plastic bekertje bier van de hoofsponsor en er ontvouwt zich een gesprek over fietsen, met telkens een natuurlijke onderbreking van enkele seconden, als de helden na een rondje van twee kilometer door het dorp telkens sneller langszoeven, begeleid door het typerende geluid van tjilpende derailleurs.
Hoe ben jij eigenlijk met fietsen in aanraking gekomen, Mathijs?
"Van oorsprong ben ik een hardloper. Veel kilometers wegvreten en in je eentje kapot gaan, dat ligt me wel. Maar mijn opa was een wielrenner, won hier en daar wat lokale wedstrijden in de Alblasserwaard. Niets groots, maar wel genoeg om elk jaar met hem de Tour te kijken. Hij heeft me daar trouwens nooit veel over verteld. Een paar jaar geleden kreeg ik van mijn vriendin een koersfiets en dat was de aftrap om zelf aan de bak te gaan. Omdat het ook een goede ondersteunende training is voor hardlopen, zit het sindsdien in mijn wekelijkse trainingsschema. Ik ben wel een eenzame rijder."
Er zijn veel mensen in de muziekwereld die iets met fietsen hebben. Heb jij daar een verklaring voor?
"Dat is pure romantiek. Het zijn allemaal emotionele jongens die het liefste overal verhalen van maken. Van de koers kun je nou eenmaal mooiere verhalen te maken dan van atletiek of voetbal. Volgens mij is het zo simpel. Ik ben dan ook een boerenlul. Maar wel een boerenlul die van goede verhalen houdt!"
Ben jij iemand die hele middagen gaat zitten voor een etappekoers of voor de Tour?
"Nee. De samenvatting van halfacht is meer mijn ding. Ik heb last van mijn calvinistische inborst: overdag moet men werken. Werken aan liedjes, werken aan optredens, werken aan mijn conditie. Maar de tv blijft uit."
Wat voor type wielrenner ben jij?
"Ik moet het echt hebben van keihard rammen. Mijn lijf is te lomp om ooit een echt goede fietser te kunnen worden. Maar als ik ren of fiets moet het wel hard gaan. Het zijn geen plezierritjes, ik moet scheel gaan kijken van het douwen. En dat alles op een fiets die eigenlijk te klein is voor mijn postuur."
Je bent nu zelf als platenbaas en muzikant een soort player-coach, zoals je dit in het voetbal wel eens ziet. Levert dat voor jou op nog dilemma's op?
"Ik lieg als ik zeg dat dit nooit dilemma's oplevert. Als soloartiest ben je per definitie een egoïst en wil je dus ook altijd het beste voor jezelf uit het vuur trekken. Het is als platenbaas juist je functie anderen in een positieve uitgangspositie te krijgen voor de eindsprint. Soms botst dat. Maar in het geval van Bastaard Platen is het ook een drijvende kracht achter vernieuwing en het zoeken naar andere invalshoeken. 'Echte' Nederlandstalige muziek is breder dan alleen de man met de gitaar."
Brabant is een typische wielerprovincie, boordevol mooie historische wielerverhalen met tragiek en heroïek. Het zijn verhalen die bij je thematiek passen. Heb je ooit nagedacht over een liedjescollectie met intrigerende verhalen zoals bijvoorbeeld Frank Heinen die vertelt in zijn boek Uit Koers?
"Ik heb heel veel ideeën, maar zo weinig tijd. Ik ben al een tijd aan het broeden op een plan met verhalen uit de regio. De Langstraat, een hele lange straat in de regio Waalwijk, heeft een geschiedenis die is verweven met de leerindustrie. Een industrie die uiteraard compleet onderuitgegaan is. Volgens mij zitten daar ook nog wel wat liedjes in. Maar ja, meer ideeën dan tijd."
De kermiskoers als fenomeen is daarbij ook een bijzonder vreemde eend in de bijt Wat spreekt jou aan in het verschijnsel van het afgesproken rondje om de kerk, waarvan er in Brabant veel plaatsvinden ?
"Het is met het volk, door het volk. De eerste plaats is overschat en voor die gedachte is ruimte bij de koers. In de verhalen, in de rondjes rond de kerk, noem maar op. Misschien is de Brabantse (Vlaamse) grond wel een goede voedingsbodem voor dit idee. Ik kan niet ontkennen dat men net iets gemoedelijker en wat minder gehaast door het leven trekt in het zuiden des lands. Misschien wat minder gericht op het klassement, maar wel op een mooie koers."
Als jij een muzikale wielerequipe zou mogen samenstellen, hoe zou die er dan uitzien? En in welk tenue zou je team gaan koersen? "Oeh... Ik moet en zal Jeroen Kant in het team hebben. Heeft zich op de fiets nog nooit bewezen, maar hij heeft de lichaamsbouw van een berggeit. Die mag mij dan over de heuvels heen trekken. Dan hebben we nog wat sprintersbloed nodig: Flip Noorman. Samen met Björn van der Doelen zal ik de knechtenrol op me nemen: lang en hard rammen - met een goede conditie in de achterzak - in dienst van onze klassementsrenners. Doug Paisley voor de ervaring en de snelheid, terwijl hij ook de volwassenheid heeft om te kunnen doseren. Leadbelly voor de vieze trucjes en het omschoppen van de tegenstanders. En tot slot Drs P. voor het technische gewicht in het team. Oh, en het tenue: ik houd van die oude wielershirts. Ik heb nog een tijdlang oude exemplaren opgekocht bij een tweedehandswinkel in Tilburg. Het shirt dat nu in de maak is voor ons heeft de kleuren oranje, zwart en wit van Bastaard."
Oh, en wie er deze avond met de zoenen van de rondemissen vandoor gaat? Na een eindspurt laat Nibali zich - ondanks enkele ontsnappingen van de Nederlandse tourhelden - opnieuw zien als de oppermachtige. Maar over die uitslag lijken weinigen in Stiphout zich deze avond druk te maken. Op de tonen van ietwat andersoortige muzikanten zoals René Schuurmans en DJ Jean en onder invloed van in het naburige Lieshout gebrouwen bier van de hoofdsponsor van de koers bleef het nog lang onrustig aan de Dorpsstraat.
Een bespreking van Alweer Geen Revolutie, het meest recente album van Mathijs Leeuwis.
http://www.kindamuzik.net/interview/mathijs-leeuwis/een-avondje-kermiskoers-met-mathijs-leeuwis/25188/
Meer Mathijs Leeuwis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mathijs-leeuwis
Deel dit artikel: