Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Matthew Caws en Juliana Hatfield hebben beiden hun sporen verdiend in de indierockscene van de jaren negentig, in bands als The Lemonheads, Blake Babies en natuurlijk Nada Surf. Ze werkten al vaker samen, maar Get There is het eerste album dat zij samen schreven en opnamen. Nummers hebben we ook nooit eerder samen geschreven. Alle liedjes die we met z'n tweeën maakten, staan op dit album", vertelt Matthew Caws over het schrijfproces. Hij zegt: "Het was een bijzondere en leerzame ervaring. We weten allebei heel goed wat onze rollen zijn als muzikanten in de andere bands, maar in Minor Alps hadden we identieke takenpakketten. Het was bijna eng, omdat we ook veel gemeen hebben op muzikaal vlak. De nummers die zij schreef, had ik ook kunnen schrijven, en andersom. Het was soms alsof ik in de spiegel keek. Ik denk dat we elkaar als songwriters wel evenaren."
Leerzaam
Maar wat maakte de samenwerking dan zo vruchtbaar en leerzaam? Caws legt uit: "Ik denk dat er twee dingen meespeelden. Ten eerste brachten we samen veel tijd door, zodat we ook heel dicht op de nummers zaten. Bij Nada Surf schrijf ik veel in mijn eentje, en dan zijn Ira (drums) en Daniel (bas) mijn eerste publiek. Met Juliana heb ik alles in dezelfde ruimte geschreven, er kwam geen noot op papier zonder dat de ander er bij was. En zo komen we bij het tweede punt: we waren elkaars redacteurs. Mijn liedjes werden door haar gecorrigeerd en aangepast, en haar liedjes door mij. Als het skelet van de nummers er was, kon het dus nog alle kanten op. Daarom durf ik ook te zeggen dat we alle tracks samen hebben geschreven en dat maakte deze samenwerking zo leerzaam. Juliana kan erg goed knopen doorhakken, ik kan dat niet. Ze is direct en hoort meteen een liedje in een akkoord. Die directheid zit in haar karakter en daarmee vulde ze mij aan waar dat nodig was.”
Minor Alps is een overzees project. Inmiddels is Caws met zijn gezin verhuisd naar Cambridge, Engeland. Juliana Hatfield woont in dat andere Cambridge, in Amerika. De afstanden waren volgens Caws te overzien. "We hebben tien dagtripjes ingepland, heen en terug, om zo aan het album te werken. Daarna konden we in mijn studio in New York werken en daar werd alles uiteindelijk afgemaakt en opgenomen. Ik vond het interessant om steeds in korte sessies te werken, in plaats van een maand ergens opgesloten te zitten in een huisje en daar te schrijven. Op de een of andere manier bracht het wel een frisse energie met zich mee." Op de lange termijn kan de afstand tussen het duo echter wel een rol gaan spelen. Caws: "Afgezien van de afstand zijn we beiden ook erg druk met andere projecten. Ik ben weer met een nieuw Nada Surf-album bezig en met de band Telekinesis heb ik zojuist vijf nummers opgenomen. Na deze tour zal het misschien een jaar duren voordat we opnieuw samenkomen."
Exclusief
En dit maakt Minor Alps niet alleen een unieke samenwerking, maar ook een exclusieve. Get There is dan misschien tussen de bedrijven door gemaakt, het is een schijfje dat van zodanig hoge kwaliteit is dat bijna alle Amerikaanse media er lovend over schreven. De meeste complimenten waren er voor de loepzuivere samenzang die op de hele plaat te horen is. Kozen ze er bewust voor om alle nummers van begin tot eind met z'n tweeën te zingen? "Niet bewust, maar we hoorden wel hoe onze stemmen samen klonken, zowel in rustige als in hardere liedjes. Het beviel zo goed dat we alle zanglijnen samen hebben gedaan." En met hardere liedjes doelt Caws vooral op het rocknummer 'Mixed Feelings', een track die er onverwachts uitspringt tussen die rustige singer-songwriterliedjes. Caws glimlacht en vertelt hoe het nummer stand kwam. "Ik heb geen idee waarom het uiteindelijk zo hard is geworden", lacht hij. "Het begon, zoals alle tracks, als een rustig liedje op de akoestische gitaar. Maar ik ben blij met het eindresultaat, het houdt de aandacht er goed bij." Caws verklapt hoe de tekst voor het nummer tot stand kwam.
"Het eerste couplet is eigenlijk een vreemd stuk tekst, omdat er woorden ontbreken. Ik heb het eigenlijk geschreven vanuit het idee om een nieuwe manier van schrijven te introduceren, waarmee je ieder woord in het boek maar één keer mag gebruiken. De eerste keer dat je 'the' gebruikt, is ook meteen de laatste. Als je op die manier te werk gaat, zul je zien dat de eerste paar pagina's nog redelijk te volgen zijn. Je gaat op zoek naar synoniemen van de woorden om zo toch nog zinnen te maken die kloppen. Daarna wordt het een vreemde lap tekst met losse woorden, een soort lijst met ingrediënten waar je absoluut geen touw aan kan vastknopen. Samen met een vriend heb ik deze schrijfstijl uitgeprobeerd op het boek Moby Dick. We hadden een woordenlijst van achtenveertig pagina's toen we stopten, het was te veel werk. Het woord waarbij we ophielden was 'orphan'; dat was op dat moment nog geen één keer gebruikt. Op een dag ga ik verder met het idee maar ja, ik heb het nu al openbaar gemaakt. Gelukkig heb ik nog wat andere geheime projecten lopen. Dan ga ik daar wel mee door", lacht hij.
http://www.kindamuzik.net/interview/minor-alps/minor-alps-twee-muzikanten-die-elkaar-evenaren/24924/
Meer Minor Alps op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/minor-alps
Deel dit artikel: